“Indrukwekkend.” Zo beschreven verschillende bezoekers de Regiotour-avonden van Stichting HVC (Hulp Vervolgde Christenen) die eind november gehouden werden. Spreker tijdens de avonden was broeder Lee (schuilnaam) uit Noord-Korea. Zijn aangrijpende verhaal liet niemand in de zaal onberoerd. “Niet te bevatten hoe het moet zijn om in een land als Noord-Korea geboren te zijn…”
“Het is de grote genade die God aan mij heeft gegeven, ten eerste dat ik nog leef, en ten tweede dat ik hier in Nederland mag zijn en jullie kan ontmoeten.” Met deze woorden begon broeder Lee zijn verhaal. “Ik wil vandaag vertellen hoeveel liefde God heeft voor de mensen die voor Hem lijden, en ik hoop dat jullie vandaag ook Gods liefde kunnen voelen door naar mijn verhaal te luisteren.”
Ontsnapt uit de Noord-Koreaanse gevangenis
Broeder Lee hoorde voor het eerst over Jezus toen hij als vluchteling in China was. De liefde die hij daar kreeg van mensen die van Jezus hielden wilde hij ook met zijn familie delen, dus ging hij terug naar Noord-Korea. Met een van zijn broers ontsnapte broeder Lee later weer naar China en hij kwam daar tot geloof. Broeder Lee bleef een tijdje in het land om zich te verdiepen in de Bijbel en om Jezus te leren kennen. Ondanks de gevaren ging hij toch weer terug naar zijn vaderland om daar het evangelie te verkondigen. Met een vriend die tot geloof was gekomen maakte broeder Lee wederom de gevaarlijke grensoversteek naar China. Daar lieten ze zich dopen. Nog eenmaal ging hij de grens over naar zijn moederland Noord-Korea, ditmaal met microbijbels op zak. Toen ging het mis…
“Als je niet meer in Jezus gelooft, zal ik je loslaten.”
Broeder Lee werd opgepakt door agenten in burger. Drie dagen lang werd hij gemarteld en geslagen met onder meer hout, een geweerkolf en een moersleutel. Vervolgens werd hij overgeplaatst naar een strafkamp waar de gevangenen dagelijks werden mishandeld en slechts twee lepels voedsel per dag kregen. Maar zelfs in deze hel waren er christenen die het licht en de kracht van het evangelie verspreidden. Een medegevangene was zo zwak, dat hij meer dood was dan levend. Hoewel bidden verboden was, bad hij dagelijks. Zijn gebeden waren echter niet voor zichzelf, voor zijn eigen redding. Zijn gebed was dat andere gevangenen Jezus zouden leren kennen. Het hoofd van de gevangenis zei tegen hem: “Als je niet meer in Jezus gelooft, zal ik je loslaten.” Maar zijn antwoord was: “Nee, ik blijf in Jezus geloven. U moet ook in Jezus geloven, geloof Hem nou maar…”
Na allerlei ontberingen wist broeder Lee op wonderbaarlijke wijze te ontsnappen. De bewakers van het kamp stelden een onderzoek in naar hoe dit had kunnen gebeuren, want het was praktisch onmogelijk. Broeder Lee leidt nu een grote gemeente in zijn huidige thuisland Zuid-Korea en ook bezoekt hij regelmatig gevangenissen waar hij diensten leidt. Een belangrijke reden voor zijn ontsnapping is volgens broeder Lee ook zodat hij zich in kan zetten voor de verspreiding van de Bijbel in zijn geboorteland.
God ervaren op een diep niveau
Christenen in Noord-Korea hebben een enorme honger naar het Woord van God. Veel christenen in gevangenissen zitten daar omdat ze een Bijbel in bezit hadden. Toch blijft de grootste wens van christenen in het land om een Bijbel te hebben. “De Bijbel is cruciaal voor je geloofsleven.”
Noord-Koreanen die teruggaan naar het land om het evangelie te delen lopen een groot risico wanneer ze Bijbels meenemen. Vaak leren ze daarom een compleet evangelie uit hun hoofd. Ook Koreanen die onder het totalitaire regime leven kennen vaak grote delen van de Bijbel uit hun hoofd en ze schrijven zelf verzen met de hand uit. De kracht die van de verhalen van broeders en zusters uit dit gesloten land uitgaat maakt het naast aangrijpend toch ook hoopvol en inspirerend.
“Bijna elke christelijke vluchteling uit Noord-Korea heeft zijn of haar eigen getuigenis. Ze hebben allemaal op een diep niveau God sterk ervaren, …”
“Er zijn nog steeds tienduizenden christenen en vele ondergrondse kerken in Noord-Korea”, vertelt broeder Lee. “Bijna elke christelijke vluchteling uit Noord-Korea heeft zijn of haar eigen getuigenis. Ze hebben allemaal op een diep niveau God sterk ervaren, net zoals de Israëlieten Gods werking sterk hebben ervaren tijdens de Exodus. Ondanks hun gebrek delen Noord-Koreaanse christenen toch hun voedsel met anderen. Hoewel ze God nergens vrij kunnen aanbidden hebben ze Hem echt lief. En wanneer hun vrijlating wordt geboden in ruil voor het verloochenen van Jezus, weigeren ze dit meestal.”
Opbouwende en bemoedigende verbondenheid
Voor bezoekers van de HVC Regiotour was het verhaal van broeder Lee niet alleen indrukwekkend en aangrijpend, maar vaak ook confronterend. Het riep veel vragen op rondom het persoonlijke geloof van mensen. Vragen als: Wat zou ik doen als er vervolging zou komen? Waar is mijn geloof op gebouwd? Op zandgrond? Is het als het zaad bij de weg dat wel snel opkomt maar door droogte zo verdort?
“…juist de vervolgde kerk wakkert het vuur weer aan!”
Stephan Biemond, die de Regiotour in Gouda bezocht, schreef: “Deze avonden zijn voor mij niet alleen ‘informatieavonden’ om te horen hoe het eraan toegaat. Achteraf dacht ik, deze avonden zijn ook voorbereidingsavonden waarbij continu de oproep doorsijpelt; ‘Bereid je voor op het lijden. Nu! Het kan zomaar anders zijn.’ Paulus’ woorden klinken nu nog steeds door, dat het van levensbelang is om je geestelijk voor te bereiden op lijden. Voor mij is het dan confronterend om in het vrije Westen te leven. Hier kunnen we namelijk vaak zo’n afgezwakt geloof hebben, juist de vervolgde kerk wakkert het vuur weer aan! We hebben getuigenissen als die van broeder Lee nodig. Want als wij volharden in Hem, zullen wij ook met Hem regeren. Als wij Hem verloochenen, zal Hij ons ook verloochenen. Dat is confronterend. Ik leer hier steeds meer van; lijden en geloven horen bij elkaar, die twee moeten we niet van elkaar scheiden.”
Het samen verblijd zijn waar Stephan het in zijn reactie op de Regiotour over had, alsmede het lijden als één Lichaam dat hij benoemde en waar Paulus over spreekt in 1 Korinthe 12, sprak van een sterk gevoel verbondenheid dat als rode draad door het evenement liep. Deze verbondenheid met vervolgde broeders en zusters was ook de insteek van HVC. “We organiseren evenementen om in de eerste plaats Nederlandse christenen in verbinding te brengen met hun vervolgde broeders en zusters in het buitenland. We geloven dat deze verbinding opbouwend is voor beide groepen. Het is voor vervolgde christenen bijzonder bemoedigend te horen dat er christenen in Nederland voor hen bidden en aan hen denken. Andersom is het voor Nederlandse christenen op allerlei manieren opbouwend en bemoedigend om te horen over de vervolgde Kerk.”
Getuigen van goed nieuws in het lijden
HVC noemt de verhalen van vervolgde christenen een “bouwwerk van getuigenissen” dat ons bemoedigt op momenten dat we onszelf vragen stellen rondom God en geloof. “De getuigenissen sporen ons aan, om ons geloof serieus te nemen. Om God serieus te nemen. Zijn wij bereid om voor Zijn Naam uit te komen, ook wanneer het ons bestaan bedreigt? Durven wij ons over te geven aan Hem, als de omstandigheden moeilijker worden?”
“Voor HVC is het belangrijk om duidelijk te maken dat er in al het lijden goed nieuws is! Vele vervolgde christenen getuigen dat hun geloof erdoor wordt verdiept. Ze leren God intiem kennen. Broeder Lee liet weten dat ‘vervolgde christenen in Noord-Korea al zo veel liefde van God ervaren, dat je daarvoor niet meer hoeft te bidden. Maar wil je bidden dat zij in staat zullen zijn deze liefde uit te delen naar anderen?’”
HVC maakte een videoreportage van de Regiotour zodat iedereen deze bijzondere avond kan (her)beleven en het verhaal van broeder Lee kan horen. De reportage is hier te bekijken:
Meer weten over het werk van HVC? Bezoek de website: https://www.stichtinghvc.nl/