Actief je geloof beleven als christen is een keuze van leven of dood in Nigeria, zo meldt het Nederlands Dagblad. Volgens Illia Djadi, Afrikaspecialist bij Open Doors, krijgt moslimextremisme meer voet aan de grond in de Sub-Sahara. Hij geeft aan dat veel christenen gedwongen worden een keuze te maken, Christus ontkennen en moslim worden om zo in leven te blijven, of niet.
Extremistische ideologie
Islamitische groeperingen met een extremistische ideologie lijken zich steeds meer uit te breiden in grote delen van Afrika. Een van die groeperingen is Boko Haram, zij hebben nu naast Nigeria ook landen als Kameroen, Tsjaad en Niger in hun greep, vertelt Djadi. Daarbij zijn niet alleen christenen slachtoffers, maar bijvoorbeeld ook moslims die volgens de terroristische groeperingen zich nog conformeren aan hun ideologie. Djadi legt uit dat deze groeperingen gebruik maken van de economische instabiliteit die in veel van de ‘’veroverde’’ gebieden aanwezig is. Daarnaast worden christenen in sommige gebieden niet geregistreerd, wat hun het recht op voedsel ontneemt.
Op de vlucht
Naast deze uitdagingen, zo zegt Djadi, is het zo dat de overheid over onvoldoende middelen en mankracht beschikt om weerstand te bieden aan de extremistische groeperingen. Er worden dagelijks niet alleen militaire posten aangevallen, maar ook bijvoorbeeld overheidsorganisaties, burgenmeesters en kerkelijke leiders. Ten gevolge hiervan slaan mensen massaal op de vlucht en de kerken die overblijven om mensen op te vangen, die kunnen het niet meer aan. Opvallend daarbij is dat Westerse landen volgens Djadi wegkijken.
Hij heeft gewerkt voor de BBC en hij heeft met eigen ogen gezien hoe de macht van de media werkt. Volgens Djadi denken veel mensen dat wat in Afrika gebeurt westerlingen niets aangaat, terwijl de situatie daar ook Europa raakt. Hij stelt dat Westerse landen vooral geïnteresseerd zijn in het uitbuiten van de natuurlijke bronnen van Afrika, maar dat ze weinig voor de gemeenschap terugdoen. Daarom moedigt hij aan om vluchtelingen perspectief te bieden, om vragen te stellen aan betrokken beleidsmakers en om onderzoek te doen naar waar overheden zich in deze Afrikaanse landen in mengen.