Wij zijn Maarten en Dominique Jansen en wij hebben ons aangesloten bij de Presence groep in ’s-Hertogenbosch. Met christenen uit verschillende kerken bidden we voor de stad. Toen ontstond het idee om behalve te bidden ook de straat op te gaan, het Evangelie te delen, met mensen te bidden en iets mee te nemen voor mensen in nood.
Eind oktober gingen we voor het eerst en we raakten in gesprek met vijf jongeren. Dominique vroeg: ‘Kennen jullie Jezus?’ Eén van de jongens reageerde heel spontaan met ‘ja’ en hij vertelde dat hij vroeger bad op de fiets als het regende. Er ontstond een gesprek. Tot onze eigen verbazing merkten wij hoe open ze eigenlijk waren en dat ze het helemaal niet raar vonden om met ons te praten.
Wij vonden het zo leuk dat we besloten om dit elke week te doen. Tegelijkertijd vinden we het heel spannend. Dominique spreekt meestal de jongeren als eerste aan. Voor Maarten is het elke keer een hele drempel om zomaar out of the blue op mensen af te stappen. Onze avond is de dinsdagavond. Dan gaan we eerst om 19u naar de Eucharistieviering, daarna is er een half uur aanbidding van Jezus in de Eucharistie. We vragen Jezus mensen op ons pad te brengen of ons hart te bewegen naar de mensen die Hij wil bereiken. Om 20u zijn we in de stad en meestal zijn we om 21u weer thuis.
“Wij vonden het zo leuk dat we besloten om dit elke week te doen. Tegelijkertijd vinden we het heel spannend.”
Mooie ontmoetingen
Elke keer hebben we mooie ontmoetingen. Het zijn bijna allemaal jongeren en tieners die we spreken. En ze zijn verrassend open. We delen de barmhartigheid van Jezus met hen en dat God met iedereen een plan heeft. We moedigen ze aan om God te gaan zoeken en te gaan bidden. Vaak vertellen we ons getuigenis over onze eigen bekering of hoe we God ervaren. Dan luisteren ze het meest.
Zo spraken we met twee meisjes die we vroegen hoe ze het vonden in corona-tijd. Het ene meisje had er geen last van, maar het andere meisje zei: ‘Ik wilde dat ik nooit geboren was.’ Wij schrokken ervan en we zeiden dat God van haar hield en dat ze bijzonder was in Zijn ogen. Tot slot hebben we voor de meisjes gebeden en dat ene meisje een wonderdadige medaille gegeven. Op de ene kant staat het kruis en op de andere kant staat de vrouw uit het boek Openbaring, Maria de moeder van Jezus. Ze was er blij mee.
“Als je voor iemand persoonlijk bidt met naam en toenaam is dat heel krachtig. Je kunt ze dan de liefde van Jezus toebidden.”
Ook kwamen we twee jongens tegen die op hun mobiel zaten en heel weinig wisten over het geloof. We probeerden iets over Kerstmis te vertellen, maar het leek niet aan te komen. We vroegen of we mochten bidden en hoe ze heetten. Als je voor iemand persoonlijk bidt met naam en toenaam is dat heel krachtig. Je kunt ze dan de liefde van Jezus toebidden. Maarten vroeg toen of ze een bijbel wilden, maar alleen als ze erin gingen lezen. De ene jongen zei toen: ‘Ik lees nooit, maar ik wil hem wel hebben.’ De andere jongen zei toen ineens: ‘Dan gaan we hem straks lezen.’
Geraakt
Deze week voor Kerst kwamen we twee jongens in een steegje tegen die een jointje aan het roken waren. Ze voelden zich waarschijnlijk een beetje betrapt. Eén van de jongens was heel open, de ander keek stug voor zich uit. Opeens vroeg de wat stillere jongen: ‘Waarom komen jullie naar ons met dat christelijke?’ ‘Ik ga dat toch nooit geloven’, voegde hij toe. We hadden al even gesproken en we vroegen toen of we mochten bidden. ‘Als jullie dat fijn vinden’, zeiden ze en dat horen we vaker. Maar het biedt een mooie kans. We vroegen hun namen en we spraken een gebed uit. En dat veranderde alles. Gebed is heel krachtig. De stille, stugge jongen leek geraakt. Nu we hun namen weten kunnen we voor ze blijven bidden.
Ook komen we zwervers tegen. Een stelletje van wie de vrouw gelovig was maar de man niet. En een vrouw uit Letland die Grieks orthodox bleek te zijn en hier werkte maar nu even geen geld had voor de nacht. Ze zat buiten op straat met een kartonnen bord. Je spreekt met elkaar, er is ontmoeting en je zegent ze met de liefde van Jezus. Ook hebben we ze wat geld gegeven. Op hoop van zegen.
Buurvrouw
Vorige week gingen we even op bezoek bij de buurvrouw die we jaren niet gesproken hadden. Dominique was haar buiten tegengekomen bij een wandeling rond het meer en toen bleek dat ze in een scootmobiel zat en slecht ter been was. Ze vertelde ons dat haar heupoperatie mislukt was en dat ze de dokters nooit meer wilde zien. Ik (Maarten Jansen) voelde dat de Heilige Geest mij zei dat ik voor haar moest bidden. Toen ze even naar de keuken ging vroeg ik aan Dominique of we zouden voorstellen om te bidden. Toen we opstapten zei Dominique: ‘Zullen we voor u bidden? Vindt u dat goed?’ Ze is niet gelovig, maar ze vond het prima. Ik heb toen mijn handen uitgestrekt en voor haar gebeden. Toen zei ze: ‘Oh, ik voel het helemaal hier van binnen.’ Ik zei: ‘Dat is Jezus. Vraag het Hem als u alleen bent.’ Het is elke keer bijzonder om te zien hoe God ons leidt en hoe Hij mensen aanraakt als wij in geloof handelen.
“Toen we opstapten zei Dominique: ‘Zullen we voor u bidden? Vindt u dat goed?’ Ze is niet gelovig, maar ze vond het prima.”
Zo blijft het voor onszelf iedere keer een hele stap. Maar we worden bemoedigd door de mooie ontmoetingen en geraakt door Jezus’ liefde voor elk mens die we tegenkomen. We worden steeds vrijmoediger in het delen van het Evangelie en we zien hoe krachtig het is om voor mensen te bidden.
