Aanbiddingsleider Eline Bakker heeft samen met haar man een aantal maanden in Brazilië gewoond om daar God te zoeken tijdens een school van Youth with a Mission. De ontmoetingen die ze daar met God had, nam ze vervolgens mee naar Nederland. Dat komt in deze tijd goed van pas. “Ik geloof dat God juist in de crisis waarin we nu zitten, ons wil leren om als kerk meer in de binnenkamer te zijn.” In dit artikel vertelt ze hier meer over.
Ze verbleef destijds in het Braziliaanse Recife, waar een basis van YWAM (Youth with a Mission) is. “Het was boven op een heuvel, middenin de jungle. Onderaan de heuvel moest je eerst door een sloppenwijk. Als je dan bij de basis aankwam, voelde het voor mij alsof ik zo Gods aanwezigheid in liep.”
“Op deze plek was een sterke focus op aanbidding en voorbede. We hadden bijvoorbeeld wekelijks IHOP-achtige (een Amerikaans huis van gebed) avonden en nachten, waarbij we urenlang met God doorbrachten in aanbidding en voorbede. We deden daar ‘worship with the Word’, wat letterlijk het uitzingen van Bijbelteksten is.”
“Ze zeggen weleens dat zingen twee keer bidden is, dus je kunt je voorstellen dat wanneer je de Bijbel zingt, het nog dieper binnenkomt dan wanneer je het slechts leest.”
“Ik heb daar geleerd om nog meer en dieper in Gods aanwezigheid te zijn en om ook Zijn woorden uit te zingen. Het is zo mooi om op die manier met de Bijbel bezig te zijn. Ze zeggen weleens dat zingen twee keer bidden is, dus je kunt je voorstellen dat wanneer je de Bijbel zingt, het nog dieper binnenkomt dan wanneer je het slechts leest. Daarbij deden we ook veel voorbede voor het land, de basis, en de projecten die er vanuit de basis gedaan werden in de sloppenwijken.”
Juichen
In de ochtenden was er drie kwartier ingeroosterd om stille tijd te houden. “Dat deed je dan op die mooie heuvel in de jungle, met een uitzicht op nog meer jungle. Daar zocht je dan God. Daar gingen teksten als Zefanja 3:17 ook leven voor mij. Daar staat dat God Zich verheugt met blijdschap over zijn kinderen en Zich verblijdt over hen met een lied. We mogen weten dat God zingt en juicht over ons. In de grondtekst zit in dat woord ‘verblijden’ ook iets van een beweging wat vertaald wordt met ‘zwieren’ of ‘rondtollen’. God danst van blijdschap.”
“Het bracht me terug bij een jeugdherinnering, waarbij ik bij een vriendje speelde. Ik was tien jaar. Zijn vader was een grote man met grote armen. Hij trok mij met een grote glimlach uit de stoel en ging met mij zwieren en dansen in de woonkamer, op een hele veilige manier. Ik glunderde helemaal, ik vond het zo fantastisch! Ik geloof dat God ook op die manier onze Vader is en soms als het ware met ons wil dansen in plaats van dat we alleen maar hard aan het werk moeten met en/of voor Hem.”
“Hij trok mij met een grote glimlach uit de stoel en ging met mij zwieren en dansen in de woonkamer, op een hele veilige manier. Ik glunderde helemaal, ik vond het zo fantastisch!”
“In Brazilië hadden we onze lesfase, met dus voornamelijk lessen elke dag. Daarnaast werkten we na de lessen mee in projecten (ontwikkelingshulp en evangelisatie) in de sloppenwijken rondom de basis. Ook hebben we geëvangeliseerd in Salvador tijdens carnaval. Dat was heel indrukwekkend!
Vervolgens hadden we onze outreach in Italië. Daar was het soms zoeken naar projecten of werk voor ons om te doen. Mijn man en ik waren hierover in eerste instantie teleurgesteld, het voelde alsof we geen belangrijk of bijzonder werk deden. We deden onder andere jongerenwerk in verschillende kerken en evangeliseerden bijvoorbeeld in de straten van Rome. Achteraf zagen we in dat deze outreach voor ons veel relevanter was dan een reis naar een sloppenwijk in Afrika, aangezien we nu in Nederland wonen en de geestelijke situatie hier veel meer te vergelijken is met Italië dan met een derdewereldland.
Nederland
In Nederland zit Eline nu in een andere fase, maar ze leerde belangrijke dingen uit Brazilië. Nu houdt ze zich bezig met aanbidding en het schrijven van liederen. “Wat ik voor Nederland hoop, is dat ik liederen kan schrijven waar oude waarheden, zoals Gods goedheid, opnieuw verwoord kunnen worden. Zodat het nieuw en fris binnenkomt.”
“Ik hoop ook dat mensen bij de optredens, door de liederen of de manier van aanbidden, een honger krijgen en een besef dat er altijd meer is. Je kunt God altijd nog beter leren kennen. Dat is wat God, geloof ik, in deze tijd wil doen. Hij wil één op één met ons zijn. Daar mogen we echt verwonderd over zijn. Als we stap voor stap leren om God echt lief te hebben, worden we als gelovigen heel sterk. Ik wil dat ook aan mensen doorgeven: kom met me mee op reis, er is nog veel meer!”
Hoopvol
Juist daarom is Eline erg hoopvol over de toekomst van Nederland. “Ik geloof dat God ons dichterbij Hem wil brengen. Misschien is het nu lastig, omdat kerken dicht zijn en veel mensen zich zorgen maken. Ook haken veel jongeren af. Dat is een probleem waar we iets mee moeten, daar wil ik zeker niet licht over doen. Maar ik weet zeker dat God deze periode gebruikt om ons naar de binnenkamer te brengen.”
“Ik geloof dat Hij wil duidelijk maken dat Hij niet alleen in de kerk te vinden is, maar juist ook in je eigen huis.”
“Ik geloof dat Hij wil duidelijk maken dat Hij niet alleen in de kerk te vinden is, maar juist ook in je eigen huis. De binnenkamer is niet in lockdown en je hoeft er ook geen mondkapje op.”
“Ik vind het ook heel hoopgevend dat juist in deze tijd veel mensen opstaan in gebed en aanbidding. Je ziet overal in het land nieuwe initiatieven ontstaan die heel krachtig zijn. Ik durf daarom hoopvol te zijn. God laat een leger opstaan. Een leger met een hart vol liefde voor Jezus en onverdeelde toewijding aan Hem.”
