Johan Nobel groeide op in een kerkelijk gezin, maar ontving weinig liefde. Hij belandde in zijn tienerjaren in het criminele milieu. Na de elfde veroordeling kreeg Johan een relatie met Ies, die God niet kende. God maakte duidelijk dat Hij erbij wilde zijn als ze zouden gaan trouwen. Inmiddels dienen ze God vurig en verlangen ze naar de vervulling van de profetieën die over hen zijn uitgesproken. “We zullen meerdere ondernemingen starten voor hen die afgeschreven zijn door de maatschappij.”
Geen liefde
Johan groeide op in een kerkelijk gezin met vijf kinderen. “We gingen naar de kerk, maar ik ervoer de kerk als streng en saai. Ik vond het er niet gezellig. Er heerste thuis een negatieve sfeer. Er was veel ruzie. Mijn vader vertoonde agressief gedrag en ik ervoer geen liefde. Ik heb heel wat klappen gehad en was bang om wat verkeerd te doen. Omdat mijn vader zo was, kon ik God moeilijk zien als een liefdevolle Vader. Gelukkig is mijn vader wel veranderd en heb ik hem inmiddels kunnen vergeven.”
Toen Johan vijftien was ging hij van school en raakte verslaafd. “Ik spijbelde veel en was erg onrustig in mijn hoofd. Op mijn vijftiende ging ik van school af zonder diploma. Ik had er geen zin meer in en ben gaan werken. Ook ging ik niet meer mee naar de kerk. Mijn ouders hadden niet veel meer over me te zeggen. Door mijn vrienden ging ik stappen en feesten. Ik dronk steeds meer en ging ook drugs gebruiken. Later steeds meer cocaïne. Om mezelf te kunnen onderhouden, ging ik zelf drugs dealen. Dat verdiende goed. Ik kon alles kopen wat ik wilde.”
“Om mezelf te kunnen onderhouden, ging ik zelf drugs dealen. Dat verdiende goed. Ik kon alles kopen wat ik wilde.”
Bijzondere gevangeniservaring
Johan was erg agressief en kwam in de problemen. “Als mensen de drugs niet wilden betalen, werd ik erg agressief. Dan sloeg ik ze in elkaar. Ik had al snel een taakstraf. Maar omdat ik mijn gedrag herhaalde, kwam ik in de gevangenis terecht. Eerst twee weken, om te laten zien dat het klaar moest zijn. Maar het was niet klaar. Daarna twee maanden en weer later twee keer een half jaar. In de gevangenis leerde ik niet veel goeds. Het was een plek om meer verkeerde contacten te leggen. Natuurlijk was het niet fijn om niet vrij te zijn.”
Johan werd veroordeeld voor een poging tot doodslag en zijn gebed werd verhoord. “Ik werd meerdere keren veroordeeld, de laatste keer voor een poging tot doodslag. Toen werd er zes tot twaalf jaar gevangenisstraf geëist. Daar zag ik geweldig tegenop. Ik wist inmiddels dat ik met mijn strafblad nergens meer aan de bak zou komen. Toen dacht ik aan God. Ik vroeg aan Hem: ‘Als U er bent, laat het dan zien. Laat de eis dan minder zwaar zijn!’ Toen ik bad, stroomde er warme liefde door me heen. Dat was helemaal nieuw voor me. En er gebeurde een wonder. De eis werd één jaar. Omdat ik nog oude straffen had openstaan, werd het een jaar en drie maanden. Dat was een mooie knipoog van God. Hij liet merken dat Hij bestond en naar me omzag. Ook werd ik een stuk rustiger.”
Toen Johan de gevangenis uitkwam, ging hij toch weer drugs verkopen. “Ik was wel van plan het anders te doen, maar het bleek zo moeilijk om mijn oude leven los te laten. Wel was ik minder agressief en vreemd genoeg, de drugs interesseerde me steeds minder. Inmiddels was ik tweeëntwintig jaar. Later bleek dat ik nog een straf uit moest zitten, maar mijn moeder heeft een brief naar de koningin geschreven of ik gratie mocht ontvangen. Dat werd toegekend, ook weer een knipoog van God.”
Ies
Johan kreeg in 2008 een relatie met Ies, liefde op het eerste gezicht. “Ies woonde naast mijn zus met haar vriend en kinderen. Als ik naar mijn zus ging, dronk ik wel eens een bakkie koffie of een biertje bij Isabel. Ik was gek op haar kinderen, ging met ze voetballen, speelde met ze en met ze naar de voetbal. Vaak was ik met ze bezig. Dat zag Ies en dat vond ze leuk.”
“Ik gebruikte nog een paar jaar drugs en we hadden heel veel ruzie. Ook loog ik ontzettend veel. Dat liegen was ik al gewend in mijn jeugd om de straffen te ontlopen. Ik heb Ies ook onvoldoende laten voelen hoe waardevol ze was. Toch heeft ze mij niet uit huis gezet. Ze bleef het goede in me zien. Dat vind ik heel knap van haar! Ies keek niet naar wat ik deed, maar wie ik was. God heeft daarvoor gezorgd, dat ze keek met de ogen van Jezus.”
“Ik gebruikte nog een paar jaar drugs en we hadden heel veel ruzie. Ook loog ik ontzettend veel. Dat liegen was ik al gewend in mijn jeugd om de straffen te ontlopen.”
Nadat Johan in de gevangenis had gezeten, had hij niet veel meer met het geloof gedaan. “Ik bad wel eens als ik God nodig had, maar daar bleef het bij. Toen we wilden gaan trouwen, begon bij Ies haar zoektocht naar God. Hij maakte ons duidelijk dat een huwelijk zonder Hem op niets zou uitlopen. Tijdens de gesprekken over geloof, kwam bij mij boven wat ik vroeger had geleerd. We kwam in de kerk terecht.”
Bewuste keus
Er kwam steeds meer een bewuste keuze om voor Jezus te leven. “In 2014 hebben we ons laten dopen in een evangelische gemeente. We lazen steeds meer in de Bijbel en langzaam maar zeker ging het ook beter met onze relatie. We gingen het Woord van God steeds meer toepassen. Ik ben bijvoorbeeld een stuk zachtmoediger geworden. God liet me zien dat ik niet zo agressief met mensen om moet gaan, ook niet in mijn woorden. Soms moet je dingen twintig keer lezen voor het binnen komt. Maar al die kleine stapjes zijn een heel grote stap vergeleken met hoe ik was.”
Johan en Ies zitten nu in de nieuwe gemeente ‘House of Miracles’. “We vinden het belangrijk dat de kerk naar buiten treedt, juist naar hen die God niet kennen. Meerdere keren hebben we een profetie gehad dat we diepgewortelde palmbomen zullen zijn in de gemeente en mensen zullen discipelen. Ook zal ik onderwijs gaan geven. We zullen ook dingen samen doen. Er is bevestigd dat de duivel alles in het werk heeft gesteld om onze relatie stuk te maken. Maar God heeft ons beschermd en gezegend.”
“Er is bevestigd dat de duivel alles in het werk heeft gesteld om onze relatie stuk te maken. Maar God heeft ons beschermd en gezegend.”
Gods gevangenzorg
In november hebben ze in Brazilië wonderen en tekenen gezien. “We hebben gezien wat God kan doen aan genezing en bevrijding. We zijn zelf ook hierin uitgestapt. Ik wil graag werken met criminele jongeren, die door de maatschappij afgeschreven worden. Het liefst zou ik ook een eigen onderneming starten om die jongeren te laten werken en een opleiding te geven. Ook nazorg is belangrijk. Dan kun je helpen bij de dingen waar ze moeite mee hebben.”
Inmiddels heeft Johan zich opgegeven als vrijwilliger bij Gevangenenzorg. “Ik weet waar ik het over heb. God is ook mij zo genadig geweest. Er is hoop voor iedereen.”