Mijn route naar een volwassen geloof ging met vallen en opstaan. Zeker nadat ik – ná mijn openbare ‘JA’ tegen Jezus – wiebelend en wankelend op mijn torenhoge hakken van het podium af rolde. Een soort voorbode van de rest van mijn geloofsleven.
Tekst: Maartje Dekens
Wiebelend en struikelend ging ik achter Jezus aan. Ik probeerde af en toe iets van Zijn mantel vast te pakken, maar ik greep ook vaak mis. Misschien ook omdat de tegenstander vaak mijn aandacht wist af te leiden en ik eigenlijk gewoon niet zo goed oplette.
Fill me up, Lord
Tot aan het begin van mijn thirties. Ik voelde dat God aan mijn hart begon te trekken. Hij wilde het helemaal! Het werd tijd om wat over boord te gooien van mijn eigen ik, om meer ruimte te maken voor Hem. Ik besloot eerst een eenjarige Bijbelschool te doen. My goodness… de honger die ik kreeg naar God werd niet minder, maar werd alleen maar meer! En dus ging ik enthousiast verder met een opleiding theologie.
Fill me up, Lord! Het werd een gebed dat zich steeds verder uitstrekte naar alle gebieden van mijn leven. Natuurlijk gaat God heel genadig met je aan de slag. Gebied voor gebied samen ontginnen met de Heilige Geest. Geestelijk volwassen worden, eigenlijk.
In het boek Droom in uitvoering schrijft Jan Pool over de vijf stadia van geestelijke groei. Vijf fasen die we doorlopen: van baby, naar kindertijd, volwassen worden en tenslotte naar onze latere dagen. Laten we ze even bij langs gaan:
- Baby: we beginnen onze geloofsreis als een geestelijke baby. In het Grieks nèpios dat zuigeling betekent. Je hebt zorg en aandacht nodig. Iemand die je te eten geeft. Paulus spoort zijn lezers in 1 Kor. 14:20 aan om vooral geen geestelijke baby te blijven, maar om door te groeien.
- Kind: in de fase erna zijn we als een kind. In het Grieks: paidon. Vol levenslust, eigenwijs, ontdekkend, maar ook een beetje opstandig. De meeste paidons hebben moeite met begrenzing. Ze vinden zichzelf al best geschikt voor allerlei taken en verantwoordelijkheid.
- Tiener: na de kindertijd komt de tienertijd. In het Grieks zijn dit teknons. Ook geestelijke tieners laten typisch tienergedrag zien: willen zelfstandig zijn, maar niet altijd de verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken. Ze wanen zich vaak geestelijk al wijs, bewegen in de gaven, maar hebben nog niet altijd het karakter dat daarbij hoort.
- Zonen en dochters: de Bijbel maakt onderscheid tussen kinderen en zonen. De zoon is een huios; een geestelijk volwassen zoon of dochter. Een teknon wordt een huios als God Zelf zegt: ‘Je bent volwassen. Ik vertrouw je met autoriteit en verantwoordelijkheid. Ik plaats je in een bediening en zet je vrij in je bestemming.’
- Vader en moeder: en tenslotte kunnen we doorgroeien naar de rol van geestelijk vader of moeder. Iemand die niets liever wil dan anderen opvoeden, toerusten, aanmoedigen en trainen. Een rol die niet gebonden is aan leeftijd, maar aan het verlangen om alles wat zij zelf hebben geleerd over te brengen. Het goede te vermenigvuldigen in iemand anders.
Zou het kunnen dat veel van onze kerken vol zitten met geestelijke zuigelingen en kinderen? Mensen die genieten van hun zondagse flesje melk, maar het niet voor elkaar krijgen om ook zelf een intieme relatie met God op te bouwen, Zijn stem te horen, om te bidden vol kracht en geloof en die weten wat hun erfdeel is als zoon of als dochter van de Allerhoogste.
Ondiep
Heel eerlijk? Ik denk dat ik ook zo was. Op zondag naar de kerk, geen verantwoordelijkheid nemen in het Koninkrijk (stel je voor…) en weinig uitwerking van mijn gebed (waardoor ik eigenlijk ook steeds minder ging bidden). Wat was allemaal tamelijk ondiep.
Nee… de weg naar geestelijk volwassen worden is niet altijd een juichverhaal van heerlijkheid tot heerlijkheid. Vaak gaat de route naar glorie dwars door de modder. Geen glitter en glamour, maar loopgraven en een hoop dying to self. Waarbij je soms drastisch afscheid moet nemen van je ‘oude zelf’, omdat je ‘nieuwe zelf’ met Christus krachtig is opgestaan en met Hem voluit wil leven!
En daarom ben ik zo enthousiast over de LIFEschool. De school die van christenen échte discipelen maakt. Mensen die vol enthousiasme onderweg zijn met Jezus! Die vol van de Heilige Geest in de kracht en gaven bewegen en het Koninkrijk vestigen waar ze komen. Mensen die hebben geproefd van dat Levende Water en nu andere mensen meenemen naar deze Bron.
Onwankelbaar
Ik denk dat we in een tijd gaan komen waarin ‘gewoon geloven’ niet meer voldoende is, maar waarin we een onwankelbaar geloof nodig hebben. Het is nodig om radicale keuzes te maken, om de Heilige Geest toegang te geven tot de plakkerige en donkere gedeeltes in je hart. Om op te ruimen en schoon te maken. Om Jezus Koning op één te zetten. Om Hem vast te pakken en om te merken dat Hij jou allang had vastgepakt. Dat de Heilige Geest je geloof oprekt en je vraagt om je uit te strekken naar méér.
Wil jij ook meer? Meld je dan aan voor de LIFEschool. Vanaf september te volgen op 16 locaties in Nederland. Het zijn 22 avonden vol gezond Bijbels onderwijs, een krachtig en deskundig team om je heen dat je wil helpen om helemaal in je bestemming te komen. Zodat je krachtig en effectief wordt in het Koninkrijk van God!
Deze column is geschreven door Maartje Dekens. Zij is schrijver en spreker en het liefst bezig met onderwerpen als Gods Koninkrijk, profetie en leiderschap. Ze coördineert samen met Hans Maat de LIFEschool.
Meer lezen?Insta: @lifeschool.nu
Insta (Maartje) @Rhemaroom_online of @MaartjeDekens