“Hoe kan het, HEER, dat mijn hart niet doordrenkt is van uw liefde? Mijn ziel niet overloopt van hoop en vertrouwen? Hoe kan het Vader, dat ik me vastklamp aan angst? In plaats van mezelf overgeven aan Uw eeuwige, nooit te stoppen liefde en goedheid? Hoe kan het dat ik dan toch luister naar de eeuwenoude leugen van satan, dat U iets voor mij achterhoudt?
Tekst: Laurina de Visser
Bovenstaand is een stukje uit mijn gebedsschrift na twee weken vakantie. Ik was net teruggekomen van een heerlijke tijd in Zeeland en druk bezig met omschakelen naar het normale, werkende leven in Gouda. Dat ging op zijn zachtst gezegd niet vanzelf. Ik had moeite met wisselen van Zeeland naar het Goudse, moeite met het loslaten van alles van die twee weken vakantie en me te richten op het nieuwe seizoen.
Direct daarna schreef ik: “Ik ben laks omgegaan met mijn intieme tijd met U, alleen met U! Waarin ik kniel en mezelf laat vullen met Uw outpouring love. Zonder U als vulling blijf ik als mens over als een leeg omhulsel, óók al ben ik door de tijd heen bezig met goede dingen zoals strijden in gebed, de kerk, Uw koninkrijk. En waar ik niet helemaal vol ben met Uw liefde vindt satan ruimte om mij te vullen met zijn leugens, misleiding en afleiding. Hij vertelt mij dan dat ik perfecte omstandigheden moet hebben; meer moet doen aan mijn ziel of gebroken verleden; Gods beloften geen waarheid zullen worden en dat dat aan mij ligt of aan God.”
Eén van de bekendste teksten in de bijbel staat in Spreuken 4.
Spreuken 4 : 20 – 23
‘Mijn zoon, heb aandacht voor mijn woorden, geef aan mijn uitspraken gehoor. Houd ze steeds voor ogen, bewaar ze in het diepste van je hart. Ze zijn het leven voor wie ze aanvaarden, sterken heel het lichaam als een medicijn. Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart.’
Waak vooral over je hart. Maar hoe doen we dat? Ik denk dat veel mensen denken dat dat betekent dat ze hun hart goed moeten verpakken en beschermen. Als was het een waardevolle, breekbare vaas die niet in stukjes mag vallen. Een vaas die gevuld is met vanalles, maar waar ze het liefst dikke lagen folie omheen wikkelen. Want er mag geen vuil (dingen die mij pijn kunnen doen of kunnen kwetsen) inkomen en er mag geen etter (dingen die ik al meegemaakt heb) uit. Wanneer het niet zichtbaar is, dan is het er ook niet. En we zijn al blij als we het over de barsten van ons leven durven hebben met elkaar. Onderwerpen als een slechte nacht, een drukke werkdag of het weer wat tegenzit. We rammelen wat met ons hart, we klagen over dingen, maar we hebben het niet over de dingen die in de diepte van ons hart leven.
Ik geloof op basis van Gods woord en openbaringen dat waken over je hart iets anders inhoudt. Dat het juist gaat over het helemaal durven en willen uitstorten bij onze God om je daarna weer opnieuw te laten vullen door Zijn waarheid.
En nee, dit is geen zielenpreek of een psychologisch praatje. Ik geloof werkelijk dat we hierin geestelijke principes leren, wanneer we leren op een juiste manier met onze ziel om te gaan. Onze Hogepriester was iemand die in alles met ons mee heeft geleden, maar zonder te zondigen. Dat kon Hij doen, doordat Hij Zichzelf telkens en altijd terugtrok uit de menigte bij de Vader. En ik beeld me zo in dat Hij dan alles met Hem deelde wat Hij die dag had meegemaakt, welke dilemma’s Hij meemaakte die dag en welke impact dat had op Zijn hart. Hij die Zelf God was, had het nodig om voortdurend in de intimiteit met de Vader te leven. Hebben wij het dan niet zeker nodig?
Waar ik niet helemaal vol ben met Uw liefde, vindt satan ruimte om mij te vullen met zijn leugens, misleiding en afleiding. Hij vertelt mij dat ik de perfecte omstandigheden moet hebben, meer moet doen aan mijn ziel/gebrokenheid; Gods beloften geen waarheid zullen worden en dat dat dan ook nog aan mij ligt of aan God.
Durven we eerst te knielen en ons hart uit te storten? Alle mooie gedachten en alle lelijke leugens? Alle prachtige gebeurtenissen en alle verdrietige ervaringen?
En blijven we dan lang genoeg in Zijn aanwezigheid om ons ook weer te laten vullen met Zijn volkomen waarheid?
Dán kunnen we strijden in volheid van geest. Ben ik leeg in mijn ziel? Is mijn hart goed ingepakt en weggestopt en ga ik dan strijden? Dan is er een grote kans dat ik mezelf naar wanhoop strijd, ik moe word in mijn lichaam en in mijn geest. Dan geef ik eigenlijk satan juist weer meer macht om mij van daaruit vaster klem te zetten in mijn denken.
Vader, ik wacht hier
ik heb het nodig om van U te horen
ik wil weten of U
alles wat ik zeg of doe en denk
nog goedkeurt
Vader, er is een onrust in mijn hart
en niets van de aarde brengt mij nog die vreugdevolle rust
zoals ik die heb, wanneer U mijn naam uitspreekt
Dus Vader, vertel me weer
dat U mij nooit zal verlaten
dan komt alles goed
In Uw aanwezigheid,
verdwijnt alle angst
In Uw aanwezigheid,
kom ik werkelijk thuis
Vader, ik heb berouw
dat ik terug ben gegaan
naar hoe ik vroeger was
ik denk dat ik ergens onderweg
de waarheid uit het zicht ben verloren
Vader, er is een onrust in mijn hart
en niets van de aarde brengt mij nog die vreugdevolle rust
zoals ik die heb, wanneer U mijn naam uitspreekt
Dus Vader, vertel me weer
dat U mij nooit heeft verlaten
dan komt alles goed
Vul mij in Uw aanwezigheid, Vader
Vul mij in Uw aanwezigheid
Vul mij met uw aanwezigheid, Vader
Vul mij met Uw aanwezigheid
In Uw aanwezigheid,
verdwijnt alle angst
In Uw aanwezigheid,
kom ik werkelijk thuis
Wanneer ben jij voor het laatst in die secret place geweest met Hem?
Zijn er dingen die je uit je tijd met Hem kwetsbaar met iemand dichtbij jou zou willen en durven delen? Mag er iemand dicht bij jou komen en zo een kijkje in jouw echte hart krijgen?Voor de hele dienst:
Live from the Secret Place | Laurina de Visser | GODcentre Gouda (youtube.com)
