In augustus 2015 bereidden Ken McKenzie en zijn vrouw Sonya zich voor om met een privévliegtuigje vanuit Canada naar Washington DC te vliegen. Ook zouden ze een korte stop maken in Virginia om hun dochter Monica te zien. Ken had meer dan 36 jaar vliegervaring in de Royal Canadian Airforce en later bij commerciële vliegmaatschappijen in Canada en de VS. Altijd ging het goed, maar deze keer was dat anders.
“We waren op 3800 voet hoogte toen ik de routinematige check deed van de instrumenten. Toen ontdekte ik dat de oliedruk veel lager was dan die zou moeten zijn”, vertelt Ken. Meteen nam hij radiocontact op met de vliegtoren en maakte aanstalten terug te keren naar het vliegveld.
Zijn vrouw Sonya vertelt: “Toen ik Ken naar de vliegtoren hoorde communiceren dat er een noodgeval was, voelde ik een brok van spanning in mijn keel.” Hoewel ze wisten dat er iets mis was, ging het echtpaar er vanuit dat ze nog wel gewoon zouden kunnen landen.
Sonya: “Ik had geen moment gedacht dat dit de manier was waarop we zouden sterven. Ik was heel nerveus, maar ik dacht: we moeten hieruit komen, we gaan hieruit komen.” Op dat moment stopte de motor echter en werd alles om hen heen stil.
Mayday
Ken nam opnieuw radiocontact op met de vliegtoren en riep: ‘Mayday!’ “De stress die ik al voelde, werd ineens twee keer zo erg”, zei Sonya. “Dit was ineens een heel ander niveau, super intens.”
“Mijn eerste verantwoordelijkheid was om na te gaan hoe ik ons veilig kon laten landen”, vervolgt Ken. Hij ging alle opties na. Het bleek onmogelijk om op het vliegveld of in de stad te landen. Daarna besloot hij te proberen op een smalle grindweg vlakbij een kanaal te landen.
“Ik wist op dat moment dat ik niet een netjes, perfect gebed hoefde te bidden.”
“Ik ging alle checklists voor noodgevallen na en maakte me klaar om te landen. Dan zouden we een paar minuten of seconden hebben om na te denken en te bidden.” Sonya: “Ik wist op dat moment dat ik niet een netjes, perfect gebed hoefde te bidden. God wist in wat voor situatie we waren. Dus ik zei simpelweg: “Oh God…!”
Ken landde op de grindweg met 120 mijl per uur, terwijl hij het vliegtuig onder controle probeerde te houden. “We schudden helemaal heen en weer”, zegt hij. “We minderden steeds meer vaart en de neus van het vliegtuig begon naar links af te wijken. Terwijl ik langzamer ging, verloor ik steeds meer controle over het stuur en er was een zijwind.
Vlammen
Op dat moment brak ook nog de linkerkant van het landingsgestel af. Sonya: “We draaiden heel snel in het rond. Ik voelde dat mijn adem werd afgesneden.” Terwijl Ken probeerde om te kijken om te zien welke kant ze opgingen, zag hij alleen nog maar vlammen. “Het vliegtuig stopte en ik zag dat het hele toestel in vlammen aan het opgaan was. Dat was het moment waarop ik dacht: ik weet niet of we hier nog wel levend uit zullen komen.”
Sonya herinnert zich dat ze veel hitte voelde. “Het raam voor me was helemaal rood. Toen schoot het door me heen: dus dit is hoe het voelt om bij een vliegtuig crash om te komen.” Ondertussen probeerde het echtpaar toch uit het vliegtuig te komen.
“ineens was een cirkel om ons heen waar helemaal geen vlammen waren.”
Ken: “Ik stapte uit het vliegtuig op de vleugel. De vleugel stond in brand. Het eerste wat ik voelde, was intense pijn. Het begon met mijn been en daarna trok de pijn door naar mijn arm, mijn hoofd en mijn borst.”
Toch reikte hij uit om Sonya’s hand te pakken, maar dat leek niet te lukken. “Haar hand gleed weg en ze viel terug in het vliegtuig”, vertelt Ken vol emoties. “Toen dacht ik: nu ga ik dood. Want ik was niet van plan mijn vrouw achter te laten. Ik dacht: of ik ga haar eruit krijgen, of ik ga dood terwijl ik het probeer.”
Opnieuw greep hij de hand van zijn vrouw en deze keer lukte het om haar uit het toestel te trekken. “Ik stond brandend op de vleugel; mijn kleren brandden, mijn haar stond in brand… Maar toen Sonya uit het vliegtuig op de vleugel stapte, was er ineens een cirkel om ons heen waar helemaal geen vlammen waren.”
Recht pad
Daarna begon het vuur om hen heen verder te doven en verscheen er een recht pad voor het echtpaar om zonder moeite naar het kanaal naast de grindweg te lopen. Ze sprongen in het water en zwommen weg van het wrak. Een eind verderop klommen ze aan wal om daar op hulp te wachten. “We waren zo opgelucht dat we nog leefden”, vertelt Sonya.
Meteen daarna werd het echtpaar naar het ziekenhuis gebracht. Sonya had lichte brandwonden op haar hoofd. Ken had tweede en derdegraads brandwonden op 8% van zijn lichaam. Hij moest meerdere operaties ondergaan. Drie weken later mocht hij naar huis.
“Toen Thanksgiving aanbrak, hebben we God als familie gedankt dat Hij ons leven had gered”, vertellen ze. Nu maakt het echtpaar nog steeds veel vliegritten samen en getuigen ze vrijmoedig over hoe God nog steeds wonderen doet. “Mijn geloof delen is nu veel makkelijker geworden”, zegt Ken.
“We willen het niet voor lief nemen dat God ons heeft gered”, besluit Sonya. “Daarom delen we ons getuigenis zoveel mogelijk. We vertellen hoe ons geloof in God ons geholpen heeft en hoe dat anderen ook kan helpen.”
Bekijk hier het getuigenis van Ken en Sonya: