Daniël van Dronkelaar groeide op in een hervormd gezin en daar heeft hij de basis van het geloof meegekregen, waar hij veel aan heeft gehad. Toen hij 11 jaar was, echter, overleed zijn zestienjarige broer door een treinongeluk en dat gaf een flinke klap aan Daniël en ook aan zijn geloof. “Ik ben het ruige leven gaan leven dat mijn broer leefde. God speelde er geen rol meer in.” Totdat God zich op een onverklaarbare wijze openbaarde aan Daniël…
“Toen mijn broer wegviel, verloor ik mijn maatje. Hij was een voorbeeld voor mij en leefde een ruig leven. Dus ik volgde dat op. Ik bezocht festivals, hardcorefeesten, ik ging vaak naar de keet en dronk zoveel dat ik de volgende dag niet meer wist wat ik had gedaan. Dat was mijn leven.
Totdat ik mijn huidige vrouw ontmoette, die een soortgelijk leven leefde. Alleen hield ze niet van hardcore, drugs en vloeken. Dus om haar vast te houden, moest ik daar mee stoppen.” Daniël van Dronkelaar veranderde al een beetje en vroeg zich ook af of hij nog zoveel moest blijven drinken, óf dat hij het leven serieuzer moest aanpakken.
Regenboog
Hij zat eens in de auto en begon in gedachte te bidden. Hij zei: ‘Als U bestaat, laat dan een regenboog zien.’ Die regenboog was een link naar zijn overleden broer, omdat er een regenboog zichtbaar was op zijn begrafenis. “Nog geen vijf seconden later stond er plotseling een regenboog aan de hemel. Ik barstte in tranen uit en riep: ‘God is er echt.’
Toen ik thuiskwam besprak ik het met mijn vader en hij moedigde me aan om God te vragen wat ik voor Hem mocht doen. Ik ging vrijwilligerswerk doen maar het voelde niet als het juiste. Toen heb ik alles losgelaten wat betreft ‘dingen doen voor God.’”
Opdracht van God
Op een gegeven moment hoorde Daniël een verhaal over een jongen die een boek schreef in opdracht van God en dat bleef enorm bij hem hangen. Hij besefte dat God dat ook van hem vroeg. Terwijl hij eigenlijk niet eens hield van boeken.
“God zei me dat ik een boek moest schrijven waar getuigenissen instonden. Ik ben toen veel mensen gaan opzoeken – ondanks dat ik me voor mijn vrienden nog een beetje schaamde dat ik hiermee bezig was. Maar ik hoorde zoveel radicale verhalen van mensen die van het duister naar het licht gingen. Ik kende dat helemaal niet. Ik kreeg er ook honger naar en ben me er in gaan verdiepen. Ik heb me twee jaar geleden laten dopen en dat gaf zo’n boost in mijn geloof.
Ik wil iedereen vertellen over Jezus. Het mooie van getuigenissen vind ik dat je er niet omheen kan. Want het is iemands ervaring. Je kunt er geen redenering op loslaten en dat maakt het bijzonder. Het is zo belangrijk om getuigenissen te delen van wat God vandaag de dag doet.”