Het is jaar geleden dat Deense evangelist Torben Sondergaard is vastgezet. Hij zit op dit moment nog steeds gevangen in Baker’s County Detention Center in Florida. Hij werd op 30 juni 2022 aangehouden tijdens een gesprek die hij had over zijn lopende asielaanvraag. Toen hij vanuit California naar Florida vertrok voor het gesprek, zei hij tegen z’n vrouw en kinderen: “Tot over een paar dagen!”.
Tekst: Robbert Dam
Vandaag deelt hij een emotionele en persoonlijke update op zijn Youtube kanaal:
https://www.youtube.com/watch?v=dG1bOsHrI-w
***update verschijnt vanmiddag om 15.00 uur, tekst van de update is hier al te lezen: https://friendsoftorben.com/one-year-in-jail ***
Maar ondertussen zit hij al een jaar achter de tralies en heeft hen al die tijd niet meer gezien. Hij verblijft in een kleine cel zonder daglicht. God is aan het werk in de gevangenis en Torben heeft ondertussen 2 boeken geschreven. In zijn update leest hij een stukje voor uit een van de 2 boeken (zie hieronder voor het stukje)
In eerste instantie was het onduidelijk waarom Torben is vastgezet. Maar na verloop van tijd kwam hier meer duidelijkheid over. Er waren verschillende valse verklaringen binnengekomen bij Homeland Security dat Torben een vlaggetje achter zijn naam kreeg: ‘Torben is een gevaar voor nationale veiligheid’. Daarom zit hij nog steeds vast en kan hij ook niet op borgtocht vrijkomen.
Om het publiek te informeren waar deze valse beschuldigingen vandaan komen heb ik samen met anderen deze videoserie gemaakt: https://www.youtube.com/watch?v=5PIftNrOolo&list=PL0gVAb8r3Mj_ooshUN1eZhKyZQekotmGb
Ik heb zeer regelmatig contact met Torben en ik ben erg onder de indruk hoe hij opgewekt weet te blijven en zijn kracht in Jezus vind, ondanks zijn omstandigheden. Heel inspirerend!
Ik citeer een stukje uit het boek (wat nog niet gepubliceerd is):
“Als we het hebben over de tweede komst van Jezus en het verlangen naar Zijn verschijning, dan heeft deze plek me niet alleen de theologie erachter gegeven, maar het heeft me ook zoveel meer gegeven. Ik begrijp het niet alleen met mijn verstand, ik voel het ook. Ik verlang ernaar. Ik droom erover op een manier die daarbuiten nooit is gebeurd. Er is iets wat lijden kan doen dat niets anders kan. Het helpt ons dingen te begrijpen en de juiste focus te krijgen. Je kunt dit alleen bereiken door te lijden. Ik zal het uitleggen.
Toen ik gedetineerd werd, was er een liedje dat vaak op de radio werd gedraaid. Ik hield echt van dat liedje en uiteindelijk downloadde ik het op mijn telefoon, zodat ik er herhaaldelijk naar kon luisteren. Het liedje heet “Well Done” van de groep The Afters en de tekst gaat als volgt: “Hoe zal het zijn als U mijn naam roept, op dat moment dat ik U van aangezicht tot aangezicht zie? Ik heb mijn hele leven gewacht om U te horen zeggen: Goed gedaan, goed gedaan, mijn goede en trouwe dienstknecht. Welkom op de plaats waar je thuishoort. Goed gedaan, goed gedaan, mijn geliefde kind. Je hebt de race gelopen, nu ben je thuis. Welkom op de plek waar je thuishoort. Ik heb mijn hele leven op die dag gewacht. Ik zal mijn leven leven om U te horen zeggen: Goed gedaan, goed gedaan.”
Dit lied resoneert echt met mij en ik verlang er echt naar om deze woorden te horen. Stel je die dag eens voor waarop we Jezus van aangezicht tot aangezicht zien, wanneer we eindelijk thuis zijn. Ja, zoals het lied zegt, we moeten leven voor die dag en leven voor Hem. Zeg: “Goed gedaan.” Het is een krachtige boodschap, maar door hier te zijn is alles op een andere manier echt geworden. Nu geloof en zie ik het echt op een manier die ik eerder niet zag. Zo opgesloten zitten heeft me naar een plek gebracht waar ik nog nooit eerder in mijn leven ben geweest. Ik ben mijn vrijheid kwijtgeraakt, gescheiden van mijn familie en alles waar ik van hou. Het heeft een verlangen in me opgeroepen dat ik nooit eerder heb gehad – een verlangen om bij mijn vrouw te zijn, om mijn dochters weer te zien en een verlangen om deze plek te verlaten en naar huis te gaan, waar ik thuishoor.
Nadat ik hier drie tot vier maanden was, kreeg ik een tablet waarmee ik muziek kon kopen. Ik downloadde het nummer “Well Done” erop. Maar toen ik naar het nummer begon te luisteren, bracht het iets anders in me naar boven – een ander soort emotie. Het werd te overweldigend en pijnlijk om naar het nummer te luisteren. Het riep emoties op die ik nooit eerder had ervaren – een diepe, diepe pijn en verlangen. Daarom haalde ik het uit mijn afspeellijst en kon ik er lange tijd niet naar luisteren. De woorden in het lied riepen verschillende gedachten en gevoelens op. Toen ik de tekst hoorde: “Hoe zal het zijn als je mijn naam roept?” Ik stelde me de dag voor waarop een agent mijn naam zou roepen en me zou zeggen: “Torben, pak je spullen, je gaat naar huis.” De regel “Als ik je van aangezicht tot aangezicht zie” deed me niet langer aan Jezus denken; in plaats daarvan stelde ik me voor dat ik het gezicht van mijn vrouw Lene zou zien. Het verlangen om haar te zien werd overweldigend. De woorden “Mijn pijn is weg en ik ben eindelijk thuis” deden me denken aan mijn huis in Californië. We zijn daar onlangs naar een nieuw huis verhuisd en ik heb het nog niet eens gezien. Ik stelde me voor hoe ik de deur opende, over de drempel stapte en me realiseerde dat mijn pijn eindelijk weg was – ik was thuis. De afgelopen maand heb ik me vaak die dag voorgesteld waarop ik zou worden vrijgelaten. Ik heb erover gedroomd. De dag dat ik eindelijk mijn vrouw Lene zal zien, haar stevig zal omhelzen en bij haar en onze dochters zal zijn. We zullen samen staan huilen, wetende dat het voorbij is, dat ik eindelijk thuis ben. Als ik eraan denk, springen me vaak de tranen in de ogen en soms breekt het me, waardoor ik diep moet huilen van verlangen dat het voorbij is.
Dit lied bracht al die emoties naar boven en het overweldigde me. Ik kon het niet verdragen om ernaar te luisteren. Ik verlangde er zo naar om mijn vrouw te zien en thuis te zijn. Dit betekent niet dat ik er niet naar verlang om Jezus van aangezicht tot aangezicht te zien en thuis bij Hem te zijn, want dat doe ik echt. Daar leef ik voor om mijn Heer Jezus te zien en Hem te horen zeggen: “Goed gedaan.” Maar het verlangen om mijn vrouw Lene te zien voelt veel dichterbij, echter en gemakkelijker voor te stellen. Het kan elk moment gebeuren en daarom overschaduwt het het andere verlangen.
Maar toen ik begon te begrijpen wat de Schrift zegt over de dag dat Jezus weer verschijnt, begon er iets in mij te veranderen. Hoe meer ik erover las in de Bijbel, hoe meer mijn verlangen groeide. Mijn emoties begonnen te verschuiven. Toen ik de woorden van Paulus, Petrus, Johannes en Jakobus las, kon ik hun verlangen voelen. Ik begreep hen en ik voelde het diep in mij. Zo verlangden zij naar die dag en ik begon het ook te zien. Het verlangen naar Jezus en om thuis te zijn bij Hem begon in mij te groeien als nooit tevoren. Deze plek heeft me tot een nieuw inzicht gebracht. Ik ben de diepte van hun verlangen gaan waarderen. Hoewel ik nog steeds verlang om Lene te zien, is mijn verlangen om Jezus te zien en eindelijk thuis te zijn sterker geworden. Toch is dit iets wat de westerse kerk vaak niet begrijpt. We voelen ons zo op ons gemak in ons leven dat we het niet nodig vinden dat Jezus nu meteen terugkomt. “Nog niet, Jezus,” zeggen we, terwijl we druk genieten van de geneugten van dit leven. In veel opzichten lijken we op de kerk in Laodicea die in Openbaring 3 wordt beschreven. We geloven dat we rijk en vurig zijn voor Jezus en we proberen de vervolgde kerk te steunen met onze rijkdom. De waarheid is echter dat we lauw, ellendig, arm, blind en naakt zijn. Ja, we hebben grote kerken en geld, maar de vervolgde kerk bezit iets wat wij missen en niet volledig kunnen begrijpen totdat we zelf door lijden en vervolging gaan.”
Dit artikel is geschreven door Robbert Dam