Ryan en Lora Smith zijn met hun 4-jarige zoontje Caleb op vakantie in het noordoosten van Georgië. Ze zijn van plan om te wandelen en kamperen in het prachtige Kaukasusgebergte. Op 4 juli 2018 gaan ze onder leiding van een lokale herder, een 19-jarige jongen, op weg naar een waterval. Ergens onderweg slaat de sfeer om en ontstaat er een schermutseling. Er klinken schoten door het groene dal. De echo ervan klinkt nog na langs kale bergwanden. Dan wordt het stil…
Het Amerikaanse zendingsechtpaar Ryan en Lora Smith woonde al tien jaar in Georgië. Ze werkten hier in de zuidelijk gelegen plaats Marneuli, waar het overgrote deel van de bevolking haar wortels heeft in het naburige Azerbeidzjan. Ryan verbleef eerder lange tijd in Azerbeidjan en raakte daar onder de indruk van de traditionele tapijtweverij. In Georgïe vond hij een aantal vrouwen die deze kunst beheersten, en hij richtte het bedrijf ReWoven op. De vrouwen weefden tapijten op basis van oude, traditionele patronen en deze werden over de hele wereld verkocht.
Het was een manier om met de gesloten Azeri-gemeenschap in contact te komen en het evangelie te kunnen delen – de Azeri’s behoren tot een van de minst bereikte volken – en om de lokale gemeenschap tot bloei te laten komen. De winst van het bedrijf werd namelijk weer in de gemeenschap geïnvesteerd. Zo werd er bijvoorbeeld gewerkt aan watervoorziening en werd er servies aangeschaft voor een gemeenschapscentrum waar veel bruiloften en uitvaarten werden gehouden. Lora werkte voor de overheid als lerares Engels en zette zich daarnaast in voor gezondheidsvoorlichting voor vrouwen en voor hun emotionele welzijn.
“Van dichtbij schoot Malkhaz met zijn jachtgeweer…”
Op die noodlottige 4 juli liepen Ryan en Lora met hun levenslustige en nieuwsgierige zoontje Caleb, die hield van kamperen, paardrijden en schapenhoeden, onder leiding van herder Malkhaz Kobauri door de Khada-kloof. Er ontstond een woordenwisseling, vermoedelijk over het jachtgeweer van de jonge herder dat Ryan gevaarlijk vond in de buurt van zijn zoontje, of vanwege zijn poging om zich aan Lora te vergrijpen. Van dichtbij schoot Malkhaz met zijn jachtgeweer Ryan neer. Vervolgens schoot hij Caleb door het hoofd. Het lichaam van Lora zou later onderaan de waterval gevonden worden. Autopsie wees uit dat ze was verkracht.
Malkhaz werd opgepakt nadat hij de politie naar het lichaam van Caleb had geleid dat hij verstopt had in een ijsgrot. Hij werd op alle punten schuldig bevonden en er werd levenslang tegen hem geëist. Dit was ook de eis van de familie van Ryan Smith, zo bleek uit een persoonlijk brief van zijn moeder aan de dader. Maar alleen vanuit het oogpunt van gerechtigheid en niet vanuit wrok. Want hoe gruwelijk de daden van Malkhaz ook waren, en hoe groot de pijn ook is waarover Lin Smith, de moeder van Ryan, in haar brief spreekt, toch klinkt er een geluid van vergeving door haar worden. Ja, er wordt zelf gebeden voor de dader. “Moge God je genadig zijn, Malkhaz. Dat je tot ware bekering mag komen voor je in- en inslechte daden. En moge jij het uitroepen tot Jezus.”
“… ze zijn niet tevergeefs gestorven omdat ze niet tevergeefs hebben geleefd.”
“Wat jij Ryan, Lora en Caleb hebt aangedaan was puur slecht en demonisch!” schrijft Lin in haar brief. “Je hebt geen idee hoeveel pijn, verdriet en lijden je onze en Lora’s families hebt aangedaan. We hebben vele, vele jaren van verlies en pijn voor ons liggen. Op 12 september zou Ryan 43 jaar geworden zijn. Ik heb drie dagen lang gehuild, wetende dat ik onze zoon nooit meer zou zien, vasthouden, spreken… Malkhaz, je verdient het om je vrijheid te verliezen omdat je Ryan, Lora en Caleb de vrijheid hebt ontnomen om een vol en overvloedig leven te leven, God en anderen dienend. Je hebt hun levens veel te vroeg beëindigd. Maar ze zijn niet tevergeefs gestorven omdat ze niet tevergeefs hebben geleefd. Hun korte levens hebben een eeuwig verschil gemaakt in de levens van velen, en zullen dit blijven doen door de vele levens die zij hebben aangeraakt in Jezus’ naam.”
“Malkhaz, je verdient Jezus’ vergeving niet.”
De pijn en het verdriet dat wordt beschreven door Lin geven blijk van de gerechtigheid die de acties van de herder verdienen. Maar dan komt ook de krachtige boodschap van vergeving. “Onze hele familie en velen van onze vrienden bidden voor jou, Malkhaz”, zo begint Lin. Ze schrijft dat ze bidden dat hij het tot Jezus zal uitroepen om vergeving van zonden.
“Malkhaz, je verdient Jezus’ vergeving niet. Ik verdien Zijn vergeving niet. Niemand verdient Jezus’ vergeving. Maar God de Vader heeft, vanuit Zijn ongelofelijke liefde voor jou en mij, zijn zoon Jezus naar de aarde gestuurd zodat Hij door aan het kruis te sterven de volledige prijs kon betalen voor jouw en mijn zonden. Het aannemen van dit offer zal je in staat stellen om Gods totale vergeving, vrede en hoop te ervaren, zelfs in de gevangenis.”
Waarheid, gerechtigheid, liefde
“Daarom”, zo besluit ze, “hebben Ryans vader, Byron, en ik besloten om je te vergeven voor de moord op onze geweldige zoon Ryan, onze lieve, zorgzame schoondochter Lora en onze kostbare 4-jarige kleinzoon Caleb. We willen niet in gevangenschap leven door onvergevingsgezindheid, bitterheid, haat of wrok tegenover jou. We hebben ervoor gekozen om op God te vertrouwen dat Hij het enorme gat in onze harten vult en ons in staat stelt om te leven met onze pijn en het verlies van Ryan, Lora en Caleb voor de vele, vele jaren die komen gaan. De waarheid is: je hebt walgelijke misdaden tegen onze geliefde familie begaan. Gerechtigheid eist dat je de rechtvaardige prijs betaalt voor alles wat je hebt gedaan. Maar liefde bedekt tal van zonden, inclusief jouw zonden uit het verleden, heden en de toekomst. Onze familie bidt dat jij Gods liefde en vergeving, die alleen te vinden is in Jezus Christus onze Redder en Heer, zult aannemen.”
We weten als christenen natuurlijk dat God vergeving voor iedereen is, en dat wij ook geacht worden mensen te vergeven. Maar hoe moeilijk is dit in het licht van zulke afschuwelijke misdaden? Hoe kom je ooit zo ver om te kunnen vergeven? En niet alleen om te vergeven, maar ook om God nog steeds als goede God te zien en op Hem te vertrouwen voor troost en voor het vullen van de enorme leegte die zulk onuitsprekelijk verlies achterlaat? In een interview dat te zien is op YouTube vertellen de ouders van Ryan hoe God hen in deze hel bijstond en hoe ze kracht vonden om te vergeven.
“Ik heb de realiteit van de hemel ervaren…”
Toen Lin de email binnenkreeg met een nieuwsbericht over haar zoon en zijn familie, sprongen er meteen twee woorden voor haar uit: “drievoudige moord.” Het voelde alsof haar hoofd zou gaan ontploffen. Zonder de rest van het artikel te lezen keek ze op van haar computer. “Ik keek op, en door Gods genade zag ik in een flits Ryan, Lora en Caleb voor me. Ze lachten naar me. Ze straalden en er hing een licht om hen heen. Toen zag ik nog een kind naast Lora…” Voor Lin was het duidelijk dat dit kind het overleden dochtertje van Ryan en Lora was, Shannon. “Ik begon te roepen: De Heer heeft al onze kinderen! Ik was in een jubelstemming. Het ging van de horror van de drievoudige moord naar alle kinderen weer verenigd met Ryan en Lora. Dit beeld was gewoon een geschenk van God. Wat er gebeurd is, is afschuwelijk. Maar God heeft me geholpen om mijn hoofd in de hemel te houden. Ik heb de realiteit van de hemel ervaren…”
“Ga ik vergeven zodat ik mijn intimiteit met God kan behouden nu ik die het meest nodig heb?”
Lin merkte kort na het horen van het nieuws echter alsnog dat er een enorme boosheid in haar hart ontstond richting de dader. Haar hart begon hard te worden en al snel ze realiseerde zich: ik moet een keuze maken. Laat ik me door deze gebeurtenis en de woede en wrok verteren? Of ga ik de dader vergeven zodat ik mijn intimiteit met God kan behouden nu ik die het meest nodig heb? Zoals ze zelf zei: “Onvergevingsgezindheid is als kanker die je van binnenuit aanvreet.” Binnen twee dagen besloot ze Malkhaz te vergeven. Later zou ze hem nog een persoonlijke brief sturen waarin ze drie mannen uit de Bijbel noemde: Mozes, David en Paulus. Alle drie moordenaars, maar alle drie mannen die door God werden veranderd een gebruikt. Dit is ook mogelijk voor jou, schreef ze.
“Het gaat om de God die ik ken, en niet om de God over wie ik het een en ander weet.”
Intimiteit met God was ook belangrijk voor Byron, de vader van Ryan. Wanneer mensen hem vroegen hoe hij met dit niet te bevatten verlies omging, zei hij: “Het gaat om de God die ik ken, en niet over de God over wie ik het een en ander weet. Er is kwaad in de wereld en er gebeuren verschrikkelijke dingen. Maar de God die ik ken is altijd goed, altijd betrouwbaar, altijd zorgzaam, altijd krachtig. Dat is de God op wie ik kan vertrouwen.” En ook voor hem was de wetenschap dat zijn zoon samen met zijn vrouw en kinderen nu oog in oog met God staat en Hem ten volste mag ervaren zonder zonde, een belangrijke houvast.
Vergeven is wel een proces, zo geeft Lin aan. “Ik heb nooit geweten dat er zoveel jongetjes zijn die Caleb heten. Als ik in een supermarkt een moeder “Caleb!” hoor roepen, moet ik huilen en merk ik dat ik hem (Malkhaz) opnieuw moet vergeven.
Wanneer een kind zijn ouders verliest is het een wees. Wanneer een vrouw haar man verliest is ze een weduwe. Een man die zijn vrouw verliest is weduwnaar. Maar er is geen woord, in geen enkel woordenboek, voor een vrouw die haar kind verliest…”
“Het doet pijn”, zegt Byron met tranen in zijn ogen. “We huilen geregeld… Maar tegelijkertijd zien we dat God allerlei deuren voor ons opent om met anderen te delen hoe belangrijk het is om trouw te zijn in vergeving. Wanneer we niet willen vergeven, kunnen we niet zeggen dat we intimiteit met God hebben.
Benieuwd naar de ontroerende getuigenissen van Lin en Byron? Bekijk ze hier: