De coronatijd was voor Giovanni en Carla Veldhuis een heftige tijd. Terwijl het virus en de maatregelen grote impact hadden op de samenleving, was het voor Giovanni Veldhuis nog eens extra ingrijpend. Hij werd getroffen door corona en bleef lang rondlopen met chronische gevolgen ervan: het zogeten ‘long-covid’. Maar er is een wonder gebeurd! Carla heeft het verhaal opgeschreven en vertelt:
“In april 2020 werd hij in een te kleine ambulance midden in de nacht op gehaald (hij moest zijn benen in trekken). Ik kon niet mee, ik moest thuis uitzieken. Na een week in het ziekenhuis knapte hij op. Onze jongste zocht uit waar hij lag en ging vanuit een weiland naar hem zwaaien en bellen. Gio kon bidden met een buurman, dwars door de ellende zag hij God werken. Hij mocht hij naar huis en opgelucht keken we elkaar aan. Toen begon de lange zoektocht naar herstel, want beter was hij niet, slechts uit gevaar.”
Het eerste jaar van voeding, supplementen, adviezen en veel fysiotherapie, liep over in het tweede jaar fysio. Daarna werden sessie niet meer vergoed. Omdat we al eerder een levensbedreigende periode hadden doorstaan bleven we weer rustig en baden we steeds voor herstel. We voelden geen verwijt of vragen naar God. We bleven actief in wat ons is toevertrouwd, maar het was enorm zwaar. Een spreekbeurt betekende voor hem vroeg op, soms met moeite uit bed, erheen rijden, spreken, bidden voor mensen, daarna slapen in de auto en dan naar huis, vaak pas rond 17.00 thuis zijn. Zo ook met lessen op middelbare scholen en advieswerk in gemeentes, en optredens met danstheater Home Run.
Trots
Een van de lastige dingen is dat corona zoveel verschillende kenmerken heeft, en er weinig kennis was, en je kan het niet zien aan de buitenkant. Giovanni Veldhuis had veel krachteloosheid in zijn benen, zakte er vaak doorheen, en hij had ‘brain-fog’, benauwdheid en energieloosheid. Elke inspanning die over de grens ging, bracht de dag erna koorts en griepverschijnselen. Ik ben oer trots als ik zie hoe hij zich door deze periode heeft gedragen. Oh, zeker hebben we ook gerouwd, gestrompeld en gehuild. Maar hij was er voor onze jongens en voor anderen, ook al was het vaak op zijn tandvlees. En deed waar hij voor gemaakt is, (wel tijds-aangepast) maar zonder klagen, zonder verwijten of twijfels naar God. Als ik vertwijfeld vroeg hoe dit nu verder moest, dan zei hij: ‘Car, God is goed, Hij heeft altijd nog voor ons gezorgd’. Er is vaak voor ons gebeden en mee geleefd, daar hadden we veel aan. We bleven lang wachtten en hopen op genezing zonder er gestresst over te doen. Toch doet het iets met je en werd het erg zwaar na 2 jaar het 3e jaar in gaan.
Bij RUAH School van profetie conferentie in mei schilderde ik mee, en ging hij een keer mee. Bij het gebed van iemand daar, voelde hij de krachteloosheid uit zijn benen weg trekken. Hij vertelde niets maar na vier dagen vroeg ik hem of er niet iets veranderd was? Hij kon ineens veel meer! Dat proces zette door, Goddank! Gisteren heeft hij zijn fiets weer gepakt na 2 en een half jaar. (Hij fietste vroeger wel 150 km). Echt ontroerend om te zien, het afstoffen.
Momenteel zijn er ook dingen te verwerken, en is hij wel moe maar van een slechte conditie. Om ernaast te staan is ook erg moeilijk geweest, dat weten velen. We leerden om blij te zijn van iets minimaals als thee drinken naast elkaar, een autoritje samen, naar buiten kijken en zitten op een bankje. Als je van zover komt, weer de ruimte en kracht terug krijgt is het werkelijk fenomenaal genieten van wat er weer kan. God is zo goed voor ons, (voor ieder mens.) Hij is zo vol liefde! We kennen niemand als Hij.
Ik heb geen ander advies dan blijf dicht bij God als je ziek bent, Hij straft niet, hij vergeet je niet, hij is er met troost en hulp. Hij heeft geen favorieten. Het is niet altijd duidelijk waarom het niet gebeurt. Blijf God toch volgen. Blijf voor je laten bidden, laat dat niet achterwege! Herhaaldelijk, laat je zalven met olie, ook al deed je dat al 10 keer.
Ik moest zo vaak denken aan de uitspraak van de 3 jongens uit het boek Daniel, naar de Perzische koning: ‘Oh zeker, God kan ons redden, maar zelfs als Hij ons niet redt, dan nog buigen we niet voor een afgod, en volgen we Hem alleen’.