Gisteren genoot ik. Gisteren was het zaterdag. Het was een échte zaterdag. Zo’n dag dat niks moet en alles mag. Dat het niet uitmaakt of je het direct of een uurtje later doet. Misschien ken je het wel? Toch zijn het vaak – dat is mijn ervaring – de dagen die de meeste voldoening geven. Het zijn die dagen, dat je zelfs nog veel gedaan krijgt. Alleen het tempo ligt lager, denk ik.
Gisteren werkten we in de tuin, klusten we in en rondom het huis en ruimden we op. Verzamelde rommel ging naar het gemeentelijk afvalbrengstation. Het was een prachtige dag. De dag begon ook goed: Liz, onze jongste dochter van twaalf wilde gaan hardlopen. Ik vroeg of ik mee mocht en dat mocht. Zo renden we in de ochtend door de stad, het park en de natuur.
Ik geniet er altijd van om iets met onze kinderen te doen. Soms is het iets actiefs, soms een concert en soms combineren we dingen. Het zijn van die momenten, dat je op elkaar gericht bent en van elkaar geniet. Zo was het gisteren ook. De gesprekjes tijdens het hardlopen waren mooi. Nu denk je misschien: Hardlopen en praten? Samen? Ja, dat kan. Kun je niet praten, dan loop je waarschijnlijk te snel…
Genieten dus. Dat deden we, dat deed ik. De hele dag. Het was een prachtige dag. Inmiddels weet ik ook, dat God wil dat ik geniet. Klinkt het je vreemd in de oren? God wil ook dat jij geniet. Genieten is iets Bijbels. Je kunt het lezen in het onderwijs van Paulus. Hij schrijft het volgende aan zijn leerling Timotheüs – 1 Timotheüs 6:17b-18 HSV:
‘… 𝘥𝘦 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘎𝘰𝘥, 𝘋𝘪𝘦 𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘥𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘳𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘮𝘢𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘢𝘧𝘵 𝘰𝘮 𝘦𝘳𝘷𝘢𝘯 𝘵𝘦 𝘨𝘦𝘯𝘪𝘦𝘵𝘦𝘯; 𝘰𝘰𝘬 𝘰𝘮 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘵𝘦 𝘥𝘰𝘦𝘯, 𝘳𝘪𝘫𝘬 𝘵𝘦 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘪𝘯 𝘨𝘰𝘦𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘯, 𝘷𝘳𝘪𝘫𝘨𝘦𝘷𝘪𝘨 𝘵𝘦 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘳𝘦𝘪𝘥 𝘰𝘮 𝘴𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘥𝘦𝘭𝘦𝘯.’
Zie je? God geeft om te genieten. God geeft om goede dingen mee te doen. God geeft om uit te delen. Ken jij dat? Of vind je genieten nog moeilijk? Dan geloof ik dat God jou wil leren te genieten. Zo genoot ik van de gesprekjes met Liz. En ja, daarvan wil ik iets mee doen. Ik wil het met je delen en ik hoop dat het tot zegen is.
Duinen
Eén van de gesprekjes tussen Liz en mij voerde ons terug naar #Texel. Zoals je misschien wel weet, gaan wij iedere voorjaarsvakantie naar Texel. Het is inmiddels een mooie traditie geworden in ons gezin. Het is iets, wat we niet graag missen. Ook dit jaar waren we op Texel. Op een dag gingen Liz, Noor en ik hardlopen. Toen ook? Ja, toen ook. Maar echt niet dagelijks!
Liz vertelde mij dat ze genoot van het hardlopen door de duinen. Omhoog en omlaag. Wetende dat achter de duinen het strand ligt. Af en toe, op een top van een duin zie je het strand en de zee. Loop je naar beneden en bevind je je tussen twee duinen, dan zie je het strand niet, maar je weet dat het strand en de zee dáárachter liggen. Je weet het, maar ziet het niet.
Zo is het ook in ons leven met God. Je gaat omhoog en omlaag. Je hebt steile klimmen en soepele afdalingen. Af en toe zie je God helder voor je. Maar soms, soms zie je alleen duinen. Duinen die als obstakels voor je opdoemen. Soms lijken ze onneembaar. En zeker als je door het mulle zand loopt, dan zijn het ook lastig te nemen hindernissen.
Toch weet je: Daarachter liggen het strand en de zee. Die zijn er gewoon. Zo is het ook met God. Je weet het: Hij is er gewoon. Ook al zie je Hem niet en ben je gefocust op de barrières en bergen in je leven. God wil dat je weet: Ik ben hier. Ik zie jou. Ook al zie jij God niet altijd. God ziet jou wel. Zijn ogen zijn op jou gericht. Hij wil niet anders – 2 Kronieken 16:9a NBG51:
‘𝘞𝘢𝘯𝘵 𝘥𝘦𝘴 𝘏𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘰𝘨𝘦𝘯 𝘨𝘢𝘢𝘯 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘥𝘦 𝘨𝘦𝘩𝘦𝘭𝘦 𝘢𝘢𝘳𝘥𝘦, 𝘰𝘮 𝘬𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨 𝘣𝘪𝘫 𝘵𝘦 𝘴𝘵𝘢𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘯, 𝘸𝘪𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘳𝘵 𝘷𝘰𝘭𝘬𝘰𝘮𝘦𝘯 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘏𝘦𝘮 𝘶𝘪𝘵𝘨𝘢𝘢𝘵. …’
Noor, Liz en ik liepen door de duinen. Liz was sneller dan ons en liep vooruit. Omhoog. Omlaag. Weer omhoog en weer omlaag. Af en toe zagen we de zee. Soms was het maar een klein stukje. Nu je dit leest, herken je het misschien wel. Je leven gaat op en neer. Heb je de ene hindernis overwonnen, dan dient het volgende obstakel zich alweer aan. Ik geloof dat God dan tegen je wil zeggen: ‘𝘐𝘬 𝘻𝘰𝘦𝘬 𝘰𝘱 𝘥𝘦 𝘩𝘦𝘭𝘦 𝘢𝘢𝘳𝘥𝘦 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘔𝘪𝘫 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘳𝘵 𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘦𝘭 𝘸𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦𝘯𝘦𝘯. 𝘐𝘬 𝘻𝘢𝘭 𝘻𝘦 𝘩𝘦𝘭𝘱𝘦𝘯. 𝘐𝘬 𝘻𝘪𝘦 𝘻𝘦 𝘦𝘯 𝘻𝘢𝘭 𝘻𝘦 𝘬𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨 𝘣𝘪𝘫𝘴𝘵𝘢𝘢𝘯.’
God wil je helpen iedere hindernis te overwinnen. In Psalm 84, dit is een pelgrimslied, een lied van gelovigen die onderweg zijn, staat dit – Psalmen 84:7-8 HTB:
‘𝘞𝘢𝘯𝘯𝘦𝘦𝘳 𝘻𝘪𝘫 𝘪𝘯 𝘩𝘶𝘯 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘯𝘬𝘦𝘳 𝘥𝘢𝘭 𝘨𝘢𝘢𝘯, 𝘰𝘯𝘵𝘴𝘱𝘳𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘱𝘦𝘦𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘮𝘢a𝘭 𝘣𝘳𝘰𝘯𝘯𝘦𝘯. 𝘗𝘳𝘰𝘣𝘭𝘦𝘮𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘻𝘦𝘨𝘦𝘯𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯. 𝘡𝘪𝘫 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘶𝘸 𝘬𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵 𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘜 𝘣𝘦𝘴𝘤𝘩𝘦𝘳𝘮𝘥. 𝘡𝘪𝘫 𝘰𝘯𝘵𝘮𝘰𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘎𝘰𝘥 𝘪𝘯 𝘚𝘪𝘰𝘯, 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘏𝘪𝘫 𝘸𝘰𝘰𝘯𝘵.’
In mijn oude Bijbel staat dat deze mensen van kracht tot kracht voort aan. God geeft kracht voor iedere duin, voor iedere hindernis en voor ieder obstakel. Als ze door moeilijkheden gaan, dan maken zij God tot hun Bron. Maak jij God tot je Bron, als je door zo’n periode heen gaat? Ben jij gefocust op de duinen of weet jij dat daarachter het strand en de zee ligt?
Berg
Nu denk je misschien: Jij hebt makkelijk praten. Jouw leven is eenvoudig. Als je eens wist, wat ik meemaak… Als je wist, wat ik doormaak! En ja, dat weet ik niet. God weet het wel. Hij ziet het. Hij ziet jou. In de duinen. In het donkere dal.
Ik ken beide. Ik weet wat het is om te ploeteren in de duinen en met pijn en moeite het strand en de zee te zien. Ik weet wat het is om op de problemen gefocust te zijn in plaats van God tot mijn Bron te maken. En echt, het is zoveel mooier om over de duinen heen te kijken.
Maar er is nog een manier. Een manier om met problemen om te gaan. Het is de manier, die de Here Jezus ons leert – Marcus 11:23 HTB:
‘𝘐𝘬 𝘷𝘦𝘳𝘻𝘦𝘬𝘦𝘳 𝘫𝘶𝘭𝘭𝘪𝘦: 𝘢𝘭𝘴 𝘫𝘦 𝘨𝘦𝘭𝘰𝘰𝘧𝘵 𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘵𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘣𝘦𝘳𝘨 𝘻𝘰𝘶 𝘻𝘦𝘨𝘨𝘦𝘯: “𝘎𝘢 𝘩𝘪𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘯𝘥𝘢𝘢𝘯 𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘭 𝘪𝘯 𝘥𝘦 𝘻𝘦𝘦,” 𝘥𝘢𝘯 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘢𝘣𝘴𝘰𝘭𝘶𝘶𝘵! 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦𝘯𝘬 𝘦𝘳𝘢𝘢𝘯: 𝘥𝘢𝘵 𝘬𝘢𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴 𝘫𝘦 𝘨𝘦𝘭𝘰𝘰𝘧𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘻𝘢𝘭 𝘨𝘢𝘢𝘯 𝘻𝘰𝘢𝘭𝘴 𝘫𝘪𝘫 𝘻𝘦𝘨𝘵 𝘦𝘯 𝘦𝘳 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘱𝘰𝘰𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘵𝘸𝘪𝘫𝘧𝘦𝘭 𝘪𝘯 𝘫𝘦 𝘩𝘢𝘳𝘵 𝘪𝘴.’
Kun jij je het voorstellen? Dat je tegen de obstakels in je leven zegt: ‘𝘎𝘢 𝘰𝘱𝘻𝘪𝘫 𝘪𝘯 𝘑𝘦𝘻𝘶𝘴’ 𝘕𝘢𝘢𝘮?’ Ik geloof dat dit het is, dat de Here Jezus bedoelt. Dit is handelen in geloof. Als de berg tussen jou en God staat, ontneemt deze jouw zicht op Hem. Op het moment dat je handelt in geloof, wordt je zicht op God direct hersteld.
Dus wat je weg ook is en welke manier je ook kiest, ik geloof dat God je ziet, dat God je kracht geeft en jouw zicht op Hem wil herstellen. Aan het einde van onze tocht door de duinen, kwamen we op het strand aan. We liepen naar de zee. Daar zag ik dat Noor in alle rust genoot van het uitzicht en in gedachten verzonken was. En Liz? Liz genoot van de ruimte en oefende radslagen op het strand.
Zoals de pelgrims uit Psalm 84 bij God kwamen, zo mogen ook wij bij God komen. Hij verwelkomt ons en accepteert ons, zoals we zijn. Sterker nog: Hij geniet van ons. Hij geniet als wij genieten. Hij geniet van Noor, die in gedachten verzonken is. Hij geniet van Liz, die radslagen maakt op het strand. Hij geniet van mij, die geniet van mijn moment met de meiden. En zo, geniet Hij ook van jou.
Zegen!
Tim Meijer
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.