Het leek er van de buitenkant op dat PKN-voorganger René Visser en zijn vrouw Christine een hervormd domineesechtpaar zouden worden. Desondanks kregen ze beiden veel te zien van het werk van de Heilige Geest, en dat maakte hen nieuwsgierig. Op een dag sprak God tot hen om de BSSM-school van Bethel Church in Redding te gaan doen.
“Dat was een groot avontuur en totaal niet iets wat mensen verwachtten”, vertellen ze. Inmiddels is het een jaar geleden dat ze de school twee jaar hebben gevolgd en zijn ze weer actief binnen de PKN. Ze vertellen hoe dit charismatische avontuur hen sterk veranderde en hun werk ook beïnvloedde.
René en Christine Visser zijn beiden lid van de Noorderkerk in Amsterdam, waar René z’n vader ook dominee is. Christine vertelt: “We hebben elkaar vijf jaar geleden ontmoet in Amsterdam, waar ik tot geloof gekomen ben. Ik kreeg een relatie met René, die theologie studeerde. Hij preekte ook al, dus voor de buitenwereld leek het erop dat we een traditioneel domineesgezin zouden worden.”
“Ondertussen zag ik om mij heen ook mensen die sterk bezig waren met het werk van de Heilige Geest.”
Werk van de Heilige Geest
René beaamt dat. “Maar toch was ik ook al zoekende. Ik zocht ernaar hoe je als kerk nog breder in de maatschappij kunt staan en je nog dieper met God kunt verbinden. Mijn theologiestudie was erg mooi, maar vaak ook theoretisch. Ondertussen zag ik om mij heen ook mensen die sterk bezig waren met het werk van de Heilige Geest.”
Dat zag hij onder andere bij Bright Fame, een organisatie in Amsterdam die werkt onder prostituees. “Daar zag ik genezingen plaatsvinden, dat was heel nieuw voor mij.”
Ondertussen deed Christine ook een bijzondere ervaring op met de Heilige Geest. Ze bezocht een vriendin die bij Bethel in Redding, Californië studeerde. Dat was een cultuurshock voor haar. “Het was de eerste keer dat ik iets zag van de charismatische kerk en het werk van de Heilige Geest. Dat verwonderde mij. Aan de ene kant vond ik het gek en snapte ik het niet. Aan de andere kant voelde ik: ‘God is hier.’”
“Aan de ene kant vond ik het gek en snapte ik het niet. Aan de andere kant voelde ik: ‘God is hier.’”
School in Redding
“Hoewel ik zelf graag terug wilde gaan naar Nederland, sprak God in Redding heel duidelijk tot mij: ‘Volgend jaar gaan jij en René deze school ook doen.’ Daar was ik erg van in de war en ik zag dit eigenlijk niet zitten, ik houd van Nederland en ik had geen zin om naar Redding te gaan. Terug in Nederland heb ik tegen niemand hierover gesproken.”
Toen ze thuiskwam, ging ze naar René. René vertelt. “Ik zat in het laatste jaar van mijn predikantsopleiding en ik merkte dat Christine mooie dingen had beleefd in Amerika. Dus ik vroeg naar haar ervaringen. In de zomer die volgde zouden we gaan trouwen en ik vroeg uit het niets: ‘Zullen we niet ook de Bethel School gaan volgen?’ Dat was bijzonder, want Christine had nog niets gezegd over wat God tot haar gesproken had.
Uiteindelijk besloten ze de sollicitatie te gaan doen en Christine deed dit met lichtelijke tegenzin. Ze werden aangenomen en maakten een financieel wonder mee, waardoor ze voor het hele jaar genoeg geld hadden.”
“In de zomer die volgde zouden we gaan trouwen en ik vroeg uit het niets: ‘Zullen we niet ook de Bethel School gaan volgen?’”
Spannende stap
René: “Ik preekte al binnen de PKN, dus het was best een spannende stap om dit achter me te laten.” Helemaal nieuw was het voor René dus niet. Hij had al weleens op de Wallen meegemaakt dat hij in het Engels bad voor een Spaanse vrouw en dat ze in het Spaans alles kon verstaan. Daar deelde hij weleens over in zijn preken. “Dat vonden mensen vaak bijzonder om te horen.”
“Er waren wel mensen die wat vragen hadden bij ons besluit. Maar we hebben steeds gezegd: ‘Ik heb een stevige opleiding gevolgd waarbij ik veel kennis opdeed. Dat neem ik mee en met die bagage ga ik het onderzoeken en vertrouw ik erop dat God antwoorden geeft.’”
Daarbij merkt René op dat hij op zijn theologische opleiding ook docenten ontmoette die hun geloof hadden losgelaten, dus dat hij sowieso al een sterk onderscheidingsvermogen nodig had.
“IK HAD ER VEEL ZIN IN. HET WAS EEN GROOT AVONTUUR, MENSEN ZEIDEN: ‘JULLIE GAAN EEN JAAR OP HUWELIJKSREIS.’”
Toen ze waren aangenomen, werd Christine ook enthousiast. “Ja, ik had er veel zin in. Het was een groot avontuur, mensen zeiden: ‘Jullie gaan een jaar op huwelijksreis.’ Toen we daar aankwamen, waren we heel blij. Het is zo’n bijzondere plek, mensen van over de hele wereld komen daar om God beter te leren kennen. Er waren ook mensen uit Afrika die in geloof daar waren, en God vertrouwde dat Hij in alles zou voorzien.”
Sterk contrast
Ze zaten daar met 2500 studenten die zo verlangend waren naar God en Hem kosten wat het kost wilden volgen. René: “Het was een sterk contrast met wat ik gewend was. Allereerst is er een charismatische cultuur en ben je natuurlijk in Amerika, waar alles toch anders is dan in Nederland. Tegelijk werd er heel veel van God verwacht en hebben we echt wonderen zien gebeuren. En voor alles hebben we God heel dichtbij ervaren – wat het makkelijk maakt om er snel aan te wennen.”
“God vroeg ons zelfs om nog een tweede jaar te doen.” Dat was nog een grotere stap in geloof, vertelt Christine. “Daar hadden het geld niet voor liggen, dus het was een grote stap in afhankelijkheid. Ook hadden sommige mensen daar minder begrip voor. Ze dachten: ‘Zijn jullie niet uitgefeest daar’, terwijl wij dachten heel serieus bezig te zijn. Maar God heeft weer bijzonder voorzien.”
“Ik heb daar ontdekt dat in Christus zo’n sterke vrijheid is, een vrijheid die de wereld nooit kan bieden.”
Terwijl er in het eerste jaar een sterk ‘geestelijk fundament’ gelegd werd, kregen ze in het tweede jaar meer ruimte om het ook uit te delen. René ondersteunde een predikant in een achterbuurt.
“Dat was écht een achterbuurt. Ik zag daar zulke mooie dingen gebeuren. Er waren mensen die dakloos waren en door de kracht van het evangelie veranderden, één iemand was zo veranderd dat hij wekelijks naar de kerk ging en een eigen huis kreeg.”
God ervaren
Ze vertellen hoe het avontuur er ook aan bijdroeg dat ze God nog veel sterker hebben ervaren. Christine: “Ik heb daar ontdekt dat in Christus zo’n sterke vrijheid is, een vrijheid die de wereld nooit kan bieden. Dat heb ik daar geproefd. Het is het leven dat God bedoeld heeft.”
René: “Ik leerde daar een sterke overgave aan God te krijgen. Ondanks dat stappen in geloof moeilijk kunnen zijn, blijf je God vertrouwen en Hem ook prijzen. Mensen bij Bethel hebben zich geoefend om God altijd te blijven danken, ondanks tegenslagen die ze zeker ook meemaken.”
“Mensen bij Bethel hebben zich geoefend om God altijd te blijven danken, ondanks tegenslagen die ze zeker ook meemaken.”
Christine vertelt dat ze door haar Amerikaanse avontuur God ook in Nederland op hele andere wijze ervaart. “Voor mij is het in de ochtend een gewoonte geworden om eerst mijn koptelefoon op te zetten en God te aanbidden. Ik merk in alles een verschil als ik zo begin om Hem te aanbidden. Daarna lees ik in mijn Bijbel praat ik tot God. Dan ervaar ik Hem zo dichtbij.”
“Het mooie dat ‘Bethel’ heeft gedaan, is dat ik nu zeker weet dat God spreekt en ook antwoord geeft op vragen die ik Hem stel. Dat begon sinds het moment dat iemand voor mij bad om de Heilige Geest te ontvangen. Vanaf dat moment is het veranderd.”
Moedige stappen
René en Christine hebben moedige geloofsstappen gezet om naar Amerika te gaan. Hoe doe je dat, ook als het onmogelijk lijkt wat God van je vraagt? René: “Ik denk dat het de genade van God is. Wij denken soms: ‘geloof is moeilijk’, maar het is eigenlijk onmogelijk. Wij hebben geen zin om oncomfortabele stappen in geloof te zetten en anders te zijn dan onze omgeving, maar God geeft de kracht om het toch te doen.”
“Wij hebben geen zin om oncomfortabele stappen in geloof te zetten en anders te zijn dan onze omgeving, maar God geeft de kracht om het toch te doen.”
Christine: “Ik heb gezien dat God een liefdevolle Vader is, juist op momenten dat we grote stappen moesten zetten. Ik heb ervaren dat Hij niets van mij vraagt wat ik niet aankan. Het tweede jaar was voor ons een grotere stap in geloof dan het eerste jaar. Het voelde alsof God wist dat we deze stap in het eerste jaar nog niet konden maken.”
Hoogtepunt
Eén van de absolute hoogtepunten in hun twee jaar Bijbelschool, was de missietrip naar Argentinië, vertellen ze. Op wonderbaarlijke wijze zagen ze Gods voorziening, waarbij ze nooit om donaties hoefden te vragen.
In Argentinië waren ze verwonderd over de opwekking die daar gaande was. Ze gingen helpen bij een conferentie, waar massa’s mensen op afkwamen. René: “Je voelde de Geest stromen. Mensen stonden zo open voor gebed, ze werden vervuld met de Heilige Geest en velen barstten in tranen uit. Op de eerste avond zagen we ook een verlamde man opstaan uit de rolstoel. Het kostte mij een half uur om te geloven wat ik zag.”
Op de eerste avond zagen we ook een verlamde man opstaan uit de rolstoel. Het kostte mij een half uur om te geloven wat ik zag.””
Preek
Op de dag erna, werden René en Christine zelf gevraagd om daar voor duizend man te spreken. Christine: “We waren heel nerveus. Mensen zeiden nog tegen ons: ‘Het is belangrijk dat je het goed doet,’ maar we hadden ons heel goed voorbereid en ik dacht René heeft veel ervaring door zijn studie, dus we komen er wel.”
“We wilden onze preek goed dichttimmeren, maar tijdens die ochtend werd ik om half vijf wakker en het voelde alsof God me wakker maakte. Hij zei: ‘Laat al je voorbereidingen los, je moet in Mijn kracht op het podium staan.’ Toen heb ik alle voorbereidingen thuisgelaten. Uiteindelijk wisten we dus niet waar het over zou moeten gaan.”
“Hij zei: ‘Laat al je voorbereidingen los, je moet in Mijn kracht op het podium staan.’”
“Toen stonden we op het podium zonder te weten wat we moesten zeggen. Het was letterlijk zin voor zin die we uitspraken. Steeds zei God iets, en dan spraken we dat uit. Het was zo bijzonder en zo’n grote les om te preken vanuit overgave. We hebben God nog nooit zo sterk ervaren.” Tijdens die dienst werden veel mensen door God geraakt, vertellen ze.
Terug naar Nederland
Met een grote lading aan bagage in hun koffer, gingen René en Christine afgelopen zomer weer naar Nederland. Ze hadden een groot verlangen om juist weer te dienen in de Protestantse kerk. René: “Ik ben toen ook weer gaan preken.”
“Als ik op zondag preek, merk ik dat er in de PKN heel veel mensen zijn die verlangen naar een authentieke ervaring met God”
“Natuurlijk zijn er elementen uit Bethel die ik weleens mis in de PKN, zoals de ruimte voor aanbidding en ontmoeting met God of de wijze waarop het ministrygebed daar functioneerde. Tegelijkertijd besef ik dat het er in de eerste plaats om gaat om te volgen wat de Heilige Geest hier in Nederland, in de PKN wil doen.”
Dat was helemaal niet zo’n grote stap als dat het lijkt, zegt hij. “Als ik op zondag preek, merk ik dat er in de PKN heel veel mensen zijn die verlangen naar een authentieke ervaring met God, door de Heilige Geest. Daar is ook ruimte voor.”
WeWorship
Inmiddels hebben ze WeWorship opgezet. Dat zijn maandelijkse aanbiddingsavonden binnen de Protestantse kerk in Amsterdam. Kerken nodigen hen uit, of het vindt plaats in het gebouw van de Protestantse Kerk Amsterdam.
“Het is heel mooi. We worden uitgenodigd door kerken voor wie dit echt nieuw is. Juist ook het aanbidden gericht op de ervaring van God door de Heilige Geest. Maar ze nodigen ons van harte uit om te komen.”
“Het is een grote bemoediging. We zien dat God mooie dingen doet in de Protestantse Kerk en we zijn daarom enorm enthousiast over dit project. Het is een geweldige manier om samen de aanwezigheid van God te zoeken, want alleen dat kan levens veranderen!”