We hebben allemaal behoefte aan goed nieuws. Al negen maanden is Nederland, en vrijwel de hele wereld, in de greep van corona. De dagen zijn nu op zijn kortst, het is letterlijk de donkerste tijd van het jaar. Helaas ook een tijd met enorm veel coronabesmettingen. Het virus verspreidt zich vergelijkbaar met afgelopen maart. Toen konden we even onze adem inhouden, nu zijn we er gewoon klaar mee. Waarschijnlijk herken ook jij op je tijdlijn als je dit leest de boosheid, pijn en verdriet gerelateerd aan dit virus. Het maakt daarvoor niet uit wat jij vindt, veel mensen lijden onder zowel het virus als onder nevenschade van de maatregelen.
Met Kerst voor de deur hoopte jij waarschijnlijk net als ik op wat meer ruimte om het licht te vieren in de donkerste wintermaand. Ik heb uitgekeken naar een week vol warmte, gezelligheid en vriendschap. Juist deze Kerst en jaarwisseling willen we graag met familie zijn die we door corona veel te weinig hebben gezien afgelopen jaar. Het was inmiddels al mei dat ik mijn opa en oma voor het laatst heb gezien, en dan alleen door het raam. (Bezoekers mochten niet naar binnen in het verzorgingstehuis) Wat mis ik dat, en jij denk ik ook, en wat had ik die afstand met Kerst even een paar dagen willen kunnen vergeten.
“Ik vind het persoonlijk erg jammer dat juist nu de social media vol staan met boze reacties omdat mensen zich niet aan de regels houden en scheldserenades omdat dit virus niet zo erg en de maatregelen onzinnig zouden zijn.”
En dan komt het kabinet met de reactie op de sterke stijging van coronapatiënten, een volledige lockdown. Heftig, maar ook begrijpelijk. Niet eerder was ik er zo klaar mee, en niet eerder heb ik de beperkingen zo gevoeld. Ik vind het persoonlijk erg jammer dat juist nu de social media vol staan met boze reacties omdat mensen zich niet aan de regels houden en scheldserenades omdat dit virus niet zo erg en de maatregelen onzinnig zouden zijn. Zo worden tijdlijnen nu gevuld met negativiteit in een seizoen waar we zo verlangen naar een boodschap van hoop. Waar veel mensen lichtpuntjes in de mist nodig hebben om naartoe te leven. (zet dus vooral je kerstlampjes aan!)
Kritisch nadenken
Zelf denk ik dat kritisch nadenken nodig is. We moeten vragen stellen bij maatregelen die genomen worden, en bij maatregelen die uitblijven. Waarom worden keuzes gemaakt? Zijn ze onderbouwd met wetenschap of onderbuikgevoelens? Het is cruciaal dat we nu een balans vinden door zogenaamde nevenschade net zo zwaar mee te wegen als de schade die het coronavirus aanbrengt. Nevenschade in de zorg betekent dat patiënten met andere klachten niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. In de samenleving hebben we het juist weer over een sociaal isolement, eenzaamheid en daaropvolgende klachten (zoals de toename in burn-outs).
“Maar… Juist nu verlangen wij naar een positief geluid, naar een boodschap van hoop.”
Economisch hebben we het over al die bedrijven die failliet gaan, mensen die op straat komen te staan door hun baan te verliezen en ZZP’ers die hun inkomen zien verdampen, maar dan ook nog hun kinderen in de kostbare tijd die ze hebben les moeten geven. We hebben hierin een uitgebalanceerd beleid nodig. De lockdown die nu is afgekondigd laat mij wel openlijk deze vraag stellen: Is dit niet een brug te ver? Is de te verwachten nevenschade echt minder dan het te verwachten resultaat? Ik hoop het wel.
Maar… Juist nu verlangen wij naar een positief geluid, naar een boodschap van hoop. Net als toen Jezus tweeduizend jaar terugkwam als het licht van de wereld, hebben wij nu een licht nodig waar we hoop uit putten. Daarom hoop ik dat we dat geluid van hoop en liefde, van oog voor onze naaste, juist in deze donkere maanden mogen laten zien. Door die ene of twee eenzame personen uit te nodigen maken we al een verschil. Misschien is deze Kerst wel onze kans om meer dan ooit persoonlijke aandacht te hebben voor elkaar. Want wees eerlijk, op een diner met twintig personen bespreken we geen kwetsbare onderwerpen, met zijn drieën aan de keukentafel wel.
Houd vol, geef hoop.
Deze column is geschreven door Arjen Veerman.
