In de Rotterdamse volksbuurt Crooswijk staat de bloeiende Pinkstergemeente Kom en Zie. Een multiculturele gemeente waar alle lagen van de bevolking samenkomen. Van zakenman tot iemand net uit de nachtopvang, van Kaapverdiaan tot stereotype volkse Rotterdammer, zegt voorganger Koen Minderhoud. Tegenover Revive vertelt hij hoe God krachtig werkt in de gemeente.
Koen is nu samen met zijn vrouw Angela twee jaar voorganger van Kom en Zie, precies sinds het uitbreken van de coronapandemie. “Onze inzegening was letterlijk de laatste dienst voordat het land op slot ging in maart 2020. Daarna kwamen er lockdowns en livestreams.”
“Het was meteen een ingrijpende tijd. We werden teruggeworpen als kerk, omdat we niet meer in grote groepen mochten samenkomen. Alles moest ineens anders en veel activiteiten konden niet meer op de gebruikelijke manier doorgaan. We maakten echter direct het besluit om juist de relaties, en Gods koninkrijk en Zijn gerechtigheid brengen in de wijk, niet los te laten. Dat hoort tot de kern van wie we als kerk zijn.”
Wake-up call
De crisis bleek een wake-up call te zijn, zegt Koen. “Als gemeente gingen we te veel waarde hechten aan een fijne dienst, goeie aanbidding en een comfortabel christenleven. Ik chargeer een beetje hoor, maar dat kan wel een gevaar zijn. De coronacrisis dwong ons om meer gericht te zijn op de kleine groepen en de wereld buiten de vier muren van onze kerk. Dat is een mooie stap.
De kerk is geen gebouw of organisatie, maar een organisme van levende stenen: je gaat niet naar de kerk maar je bent de kerk! Als tempel van de Heilige Geest neem je de kerk met je mee naar je werk, buurt of sportschool. Vroeger zagen we de kerk vooral als ziekenhuis waar mensen redding en herstel konden vinden. Natuurlijk is dat nog steeds zo, maar tegelijkertijd zijn we ook een ‘kazerne’ waarin mensen getraind worden en van waaruit je uitgezonden wordt om Gods Koninkrijk te brengen in je eigen omgeving.”
Royal Mission
Kom en Zie is ondertussen gaan samenwerken met Royal Mission, om vanuit het Evangelie van het Koninkrijk gemeenteleden te trainen in discipelschap en om zelf ook weer discipelen te maken. Het werd een kerktraject waar ruim 140 mensen aan hebben meegedaan. De jongste deelnemer was 16 en de oudste ergens in de 80, Koen noemt Kom en Zie ‘echt een generatiekerk.’
“Het werd voor veel mensen een zeer gezegend jaar. Sommigen zitten al jarenlang in een pinkstergemeente en weten alles van de Heilige Geest. Maar de werking van de Heilige Geest kennen ze vooral van sprekers en bedieningen op het podium in plaats van zélf voor een zieke buurman of collega te bidden of een profetisch woord uit te delen aan een ander. Daar werden ze nu concreet in uitgedaagd. Om een getuige te zijn op de plek waar je bent. Daar kwamen zulke mooie getuigenissen uit voort van hoe mensen zijn geactiveerd om profetie of genezing concreet te zien in hun eigen leven.”
Connectie met de stad
Kom en Zie ligt aan de rand van Crooswijk dicht tegen het centrum van Rotterdam, op een plek met veel noden. Naast het nodige evangelisatiewerk, wil de kerk ook heel concreet omzien naar de ‘weduwen en wezen’ en de mensen die het minder hebben. “Dat hoort ook bij het koninkrijksdenken.
We hebben als kerk een kledingwinkel, een koffiepunt en we zijn een uitgifteplek voor de voedselbank. Afgelopen jaar waren ze met meer dan 75 gemeenteleden druk in de weer om de opvang van ruim 30 Oekraïense vluchtelingen in onze kerk mogelijk te maken. Zo zijn we een behoorlijk actieve gemeente. Maar we willen nog veel meer van Gods liefde uitdelen aan de mensen om ons heen. Door liefde uit te delen aan de mensen, komen er vanzelf kansen om het Evangelie uit te delen.
“Bruid en bruidegom kwamen de zaal in lopen met hun hondje ‘Zowie’ aangelijnd die de ringen mocht aangeven.”
In Crooswijk heb je veel mensen die in eenvoudige, of moeilijke omstandigheden leven en vaak te maken hebben met werkeloosheid. Het mooie is dat ze heel onbevangen een kerk binnenlopen. Tegelijkertijd geven wij hen ook sterk het gevoel dat ze welkom zijn en zich niet hoeven aan te passen. Die laagdrempeligheid heeft Kom en Zie altijd gehad.”
Hond
Koen noemt een voorbeeld. “We mochten laatst een huwelijk inzegenen van Crooswijkers en dat deden we gewoon in de zondagse dienst. Bruid en bruidegom kwamen de zaal in lopen met hun hondje ‘Zowie’ aangelijnd die de ringen mocht aangeven. Ze hebben een heftig verleden, maar willen graag met Jezus leven. Dat is zo mooi!
Die mensen nemen weer hun vrienden mee. Vaak Crooswijkers met tattoo’s, die dan ook in de kerk zitten. Dat kan gewoon. Die mensen zijn trouwens de beste evangelisten. Ze zeggen makkelijk tegen hun buren: ‘Joh, kom ook eens mee.’ Dat werkt heel effectief. Veel van hen die zo zijn aangehaakt zijn inmiddels gedoopt en schenken ook weer de koffie of helpen om de kerk schoon te maken. Deze mensen beginnen door gewoon een sigaretje te roken naast de kerk, koffie te drinken en naar de dienst te komen.”
Er zijn ook mensen met lichte verstandelijke beperkingen die meedoen met de discipelschapstraining. Maar één voorbeeld hiervan is echt een evangelist geworden. Hij gaat de straat op en deelt het evangelie en neemt mensen mee naar de kerk. “Dat is geweldig. Het is natuurlijk het mooist als iemand doorpakt en zelf ook weer discipelen maakt.
“Crooswijkers zijn hele sociale mensen die graag in stamkroegjes zitten. Gemeenschap is iets wat je dus moet faciliteren. Daarna komt het evangelie vanzelf.”
Crooswijkers zijn hele sociale mensen die graag in stamkroegjes zitten. Gemeenschap is iets wat je dus moet faciliteren. Daarna komt het evangelie vanzelf. Zonder daden werkt het evangelie niet in Rotterdam.”
Een grote puzzel
“We zijn ook erg veelkleurig met veel verschillende nationaliteiten en als leiders ook wel ‘low profile’. Het ligt er niet dik bovenop wie bij ons de pastors zijn. We willen juist mensen actief maken, niet alles hoeft op het podium te gebeuren. We zijn allemaal belangrijk en niemand kan gemist worden bij het meebouwen aan Gods koninkrijk. Als je in een hempje met tattoo’s op je arm koffie inschenkt, dan maak je Gods koninkrijk evengoed zichtbaar als wanneer je in pak op het podium het Woord brengt.”
Bij onze inzegening kregen we een grote groepsfoto van de gemeente in de vorm van een puzzel. Erg treffend, want ieder gemeentelid is inderdaad een onmisbaar puzzelstukje en wij zien het als voorgangers als onze primaire taak om te kijken waar dat stukje past in het geheel.”
