Laura van der Stoep is als altvioliste in het Nederlands Philharmonisch Orkest geen onbekende muzikante in Nederland. Ze speelt in veel verschillende concertzalen, is regelmatig op tv, en speelt als christen ook graag in kerkelijke settings. 4 mei was echter extra bijzonder. Ze werd uitgenodigd om mee te spelen tijdens de Nationale Herdenking op de Dam in Amsterdam. “Dat zo’n drukke stad 2 minuten stil kan worden gelegd is ongelofelijk,” vertelt de Amsterdamse Laura. Ze vertelt hoe ze dit als christen extra intens beleefde, vanuit een passie van de Vader.
Hoewel Laura een baan heeft bij het Nederlands Philharmonisch Orkest, speelde ze stomtoevallig de maand mei bij Phion, precies het orkest dat werd uitgenodigd om 4 mei te spelen in de Nieuwe Kerk. “Een ongelofelijke eer, een cadeau van boven,” zegt ze met een knipoog.
Dodenherdenking was dit jaar extra beladen, mede vanwege politieke spanningen rondom het Israël-Palestina conflict.
“De vrees was dat de herdenking verstoord zou worden, maar de beveiliging was aangescherpter dan vorig jaar en die voelde betrouwbaar. Professioneel was het spannend om live op tv te spelen omdat fouten natuurlijk onherstelbaar zijn.
Ik had gezonde zenuwen.”
Zorg en aandacht
Laura van der Stoep is dankbaar dat de avond goed is verlopen: “We hebben dit ene unieke nationale herdenkings moment in Nederland: ik had het moeilijk gevonden als dat zou zijn verstoord door schreeuwende of protesterende mensen.
De zorg en aandacht waarmee deze nationale herdenking wordt vormgegeven is zó respectvol en integer, bijna Nederland op haar best. Ik hoop dat betrokkenen en nabestaanden zich gezien en gehoord hebben gevoeld, deze avond.
De hele organisatie was zo ordentelijk en vol intentie: dat heb ik tot in mijn haarvaten beleefd.”
Extra motivatie
Als diepgelovige violiste is de relatie met God van Laura van der Stoep nog een èxtra motivatie om stil te staan bij 4 mei.
“Niet alleen mijn menselijke hart leeft intens mee, ook ervaar ik sterk het hart van de Vader.
Wanneer er bijvoorbeeld statistieken worden genoemd (1700 doden in kamp A, 1,1 miljoen doden in kamp B) hoor ik altijd 1+1+1+1.
Ik bedenk me dan dat van ieder individu dat levensadem heeft gekregen van God, die adem is afgenomen door een ander individu.
Door overtuiging, angst of verplichting van de één, is iemand ànders hartslag abrupt gestopt.
Als IK al zo treur om die mensenlevens, kan ik me niet voorstellen hoe God de Vader daar om gehuild heeft en nòg huilt.”
Laura voegt toe: “De Bijbel roept ons op tot een bijna onmogelijke opdracht: zonder oordeel te zijn en onze vijanden lief te hebben.
Ookal struikel ik bijna dagelijks over dit vers uit Lukas 6 probeer ik ook naar daders te kijken als slachtoffers. Van een systeem, opvoeding, of politiek klimaat. Uiteindelijk zijn we allemaal ooit baby geweest, geliefd levensadem ingeblazen door God.”
Wil je meer bekijken over Laura van der Stoep? Bekijk hier wat muziektips die ze geeft: