Het is juni 2016 rond 15:00 en het is boven de dertig graden. In de felle zon loop ik zwetend en hunkerend naar het einde van de duurloop van dertig km. Ik voel blaren op mijn voeten, alles in mijn benen en heupen doet pijn. Ik twijfel, zal ik doorlopen of zal ik stoppen?
Dan denk ik weer aan de 25 kinderen die door mijn Muskathlon een sponsor vinden. Ik pak mijn telefoon tijdens het rennen en open mijn notities. Daar staan de namen van alle kinderen die een sponsor hebben gekregen. Ik lees ze door en zeg ze hardop. Ik bid voor ze. Ik ga door.
“Waar elke motivatie als sneeuw voor die warme zon verdween, komt weer een vastberadenheid naar boven.”
Waar elke motivatie als sneeuw voor die warme zon verdween, komt weer een vastberadenheid naar boven. Ik voel het aan alles, ik moet door want ik doe het niet voor mezelf. Ik loop hier voor die kinderen, die recht hebben op een hoopvolle toekomst. Ik moet door dit moment heen om straks in Ecuador de marathon te kunnen voltooien. Ik bijt door mijn pijn heen, ik bid voor de kinderen, ik loop tot het eind.
Liefde als drijfveer
Wat drijft jou in de dingen die je doet?
Wat is de motivatie achter je daden?
Wat is het hart achter de werking van je handen?
Het zijn eerlijke vragen, die zich richten op iets diepers als de oppervlakkige buitenkant van ons leven. En misschien zijn het daarom ook wel pijnlijke vragen. Ze raken ons op een plaats waar we ons misschien niet comfortabel voelen. Toch is het een onmisbare vraag in ons leven. Want we leven met en voor een God die niet naar uiterlijkheden kijkt maar wiens focus ligt op het hart.
Het Koninkrijk van God is gebouwd op liefde en die liefde is een Persoon: Jezus Christus. Liefde wordt niet enkel bepaald door wat je doet, maar ook door wat je drijft. Wat drijft jou in wat je doet?
En Paulus schrijft over deze gedrevenheid.
Zijn we in extase, dan is het voor God; zijn we bij zinnen, dan is het voor u. Wat ons drijft is de liefde van Christus, omdat we ervan overtuigd zijn dat één mens voor alle mensen is gestorven, waardoor alle mensen zijn gestorven, en dat hij voor allen is gestorven opdat de levenden niet langer voor zichzelf zouden leven, maar voor hem die voor de levenden is gestorven en is opgewekt.
— 2 Korintiërs 5:13-15 (NBV)
Liefde als fundament
Eén van de pijlers van het Koninkrijk van God is liefde. Het is het fundament waarop Zijn Koninkrijk wordt gebouwd. Omdat Jezus het fundament is! In de brief van Paulus aan de gemeente in Kolosse ontdekken we iets bijzonders.
Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis
en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde,
— Kolossenzen 1:13 (NBG-51)
We zien duisternis vaak als de tegenhanger van licht. Het is dag of nacht, donker of licht. Maar deze tegenstelling komt helemaal niet naar voren in deze brief van Paulus. We zijn overgebracht van de macht van de duisternis, naar het Koninkrijk van Zijn geliefde Zoon. En elke donkere plek waar liefde komt, licht vanzelf op! Liefde is een Persoon. Liefde is de Koning zelf die zei: ik BEN het licht van de wereld.
“Liefde is een Persoon. Liefde is de Koning zelf die zei: ik BEN het licht van de wereld.”
Zoals in de hemel ook op de aarde
Liefde is het fundament waarop het Koninkrijk is gebouwd: Jezus Christus Liefde is de drijfveer waaruit de afgevaardigden leven: dat zijn jij en ik. Liefde is werken, een werkwoord, omdat werken van liefde het Koninkrijk bouwen. En dat heeft Jezus voorgedaan, wij mogen nu leven zoals Hij:
Dienend en levend uit liefde!
We bidden het zo vaak: “Laat Uw Koninkrijk kome en uw wil gedaan worden, zoals in de Hemel ook op aarde.” Dit gebed is niet alleen een vraag aan God, het is een activatie van onszelf. Wanneer wij Zijn Koninkrijk willen bouwen, moet de liefde die we van Hem ontvangen werken in ons. Zodat het kan werken door ons. Want je kan het Koninkrijk niet vertegenwoordigen zonder het hart van de Koning te leven!
Liefde moet werken
Maar werk nooit zonder liefde!
Werken van liefde
Zie het voor je als een waterkaraf met een kraantje (in de link zie je het voorbeeld in de preek). Gods liefde stroomt tot jou, elke dag van je leven. Je kan twee dingen doen.
- Je kan je kraantje dicht houden. Dan ontvang je van God maar op het gegeven moment stroomt je karaf over. Het gevolg is dat het water overstroomt en overal naartoe gaat. Maar niet op de manier zoals gewenst. Het maakt er een zooitje van.
- Wanneer je je kraantje open zet, kan je de zegen doorgeven. Van boven wordt jouw karaf gevuld, jij besluit om de liefde die God in je uitstort niet alleen voor jezelf te houden, maar door te geven aan de ander. Je zet je kraantje open en de ander wordt ook gevuld. Door jou? Nee door datgene wat jou ook vulde, de liefde van God!
Dit zijn werken van liefde. Als we Jakobus 2:8,17 lezen, zien we hoe belangrijk de werken van liefde zijn. Hij stelt het hard; geloof zonder werken is dood. Hij heeft het hier niet over verdienen, maar over het handelen in liefde. Vanaf vers 8 gaat hij verder op het Koninklijke gebod: “Heb uw naaste lief als uzelf”, dan handelt u juist. Hij werkt het verder uit en in vers 17 komt de conclusie. Geloven kan niet zonder liefde. Zoals 1 Johannes 4:8 ons ook leert. Waarom zulke duidelijke taal? Omdat God liefde is.
Ik daag je uit om je kraantje open te zetten!
Liefde
Liefde maakte dat ik doorliep voor de kinderen. Liefde zorgde ervoor dat ik niet opgaf waar ik zelf niet meer wilde. Liefde brengt verdieping die je door andere motivatie niet kan bereiken. Liefde is het fundament van het Koninkrijk. Liefde is een Persoon.
Liefde is voor jou naar de wereld gekomen. Liefde heeft Zich voor jou gegeven. Liefde heeft overwonnen…
Liefde = Jezus
Check de preek:
