Een man die zichzelf op zijn verjaardag trakteerde op een eersteklas vliegticket op weg naar huis van zijn werk, stond zijn stoel af om aan een moeder met haar zieke baby.
Een baby meenemen in een vliegtuig is nogal een uitdaging voor een moeder, vooral omdat je in een kleine ruimte bent met veel vreemden. De baby kan elk moment gaan huilen en zo andere passagiers storen. Maar een vriendelijke man reageerde anders dan moeder Kelsey Zwick had verwacht.
Kelsey Zwick ging aan boord van een vliegtuig met haar dochtertje Lucy van 11 maanden. Ze waren op weg naar het kinderziekenhuis. Haar kindje was 11 weken te vroeg geboren.
Lucy was blauw en “erg ziek” toen ze samen met haar identieke tweelingzus Eva werd geboren. Ze leed aan een ernstige chronische longziekte als gevolg van het Tweeling Transfusie Syndroom. Het was een complicatie van de zwangerschap van haar moeder.
Daardoor moest het meisje maanden op de NICU liggen. Zelfs nadat de dokters Lucy eindelijk naar huis lieten gaan, had ze continu zuurstof nodig.
Vriendelijke vreemdeling met eersteklas vliegticket
Industrieel ingenieur Jason Kunselman zag de moeder met haar kindje tijdens zijn vlucht van Orlando naar Philadelphia en het raakte hem erg. Hij zag de worsteling van de moeder met haar baby. Onbaatzuchtig bood hij vervolgens aan om zijn eersteklas ticket met haar te ruilen.
Hoewel hij de ticket voor zijn verjaardag had gekocht, aarzelde hij volgens Daily Mail geen moment om het aan de moeder af te staan. Precies toen Kelsey op haar stoel zat, kwam de stewardess langs en gaf haar het bericht. Het raakte Kelsey zo, dat ze tranen in haar ogen kreeg.
Dankbaar
Kelsey schreef in een Facebook-bericht: “We hadden een glimlach op onze gezichten toen we op weg waren om haar ‘vrienden’ bij het kinderziekenhuis te zien. We gingen aan boord van het vliegtuig, zaten gezellig op onze stoel bij het raam en maakten grapjes met de mensen om ons heen over het feit dat ze bij mijn schreeuwende, maar blije baby moesten zitten.
Ik kon daarna mijn tranen niet bedwingen en huilde me een weg door het gangpad terwijl mijn dochter Lucy lachte!” vertelde ze. “Ze voelde het ook in haar botten… echte, pure goedheid. Ik glimlachte en bedankte je toen we van plaats wisselden, maar ik kon je niet goed bedanken.
Dus… dankjewel. Niet alleen voor de stoel zelf, maar ook dat je ons zag. Je zag ons en besefte dat dingen misschien niet altijd makkelijk zijn. Bedankt dat je besloot om een daad van vriendelijkheid aan ons te tonen.
Het herinnert me eraan hoeveel goeds er in deze wereld is. Ik kan niet wachten om het Lucy op een dag te vertellen. In de tussentijd … geven we het door. Het was een gebaar van iemand die zei: IK ZIE jou en dit is wat ik kan doen.”
Lees hier het originele artikel.