Het leven van Robin Prijs en zijn vrouw kwam volledig op de kop te staan eind november 2017. Ze werden beschuldigd van bijstandsfraude, omdat ze naast hun uitkering ook nog inkomsten zouden krijgen vanuit hun bediening. Inmiddels heeft het tv-programma De Monitor zich erin gemengd, omdat Robin mogelijk ten onrechte is beschuldigd. “We hebben het netjes doorgegeven aan de Sociale Dienst. En het heeft nooit de weg naar werk in de weg gezeten.” Robin zegt de mails én de ontvangstbevestigingen te hebben om dat alles te bewijzen. In dit artikel vertelt hij hoe hij er nu mee om gaat en welke rol God erin speelt.
Het eigen bedrijfje dat Robin had opgezet als ICT-professional was failliet gegaan en Robin werkte als taxichauffeur om in het levensonderhoud van zichzelf en zijn vrouw te voorzien en de schulden af te betalen die waren ontstaan door het failliet gaan van zijn eigen bedrijf. Helaas kon hij onvoldoende uren maken om rond te komen en was zijn vrouw toentertijd fysiek niet in staat om te werken. Robin vroeg aanvullende bijstand aan bij de gemeente. De uitkering werd toegekend, maar de Sociale Dienst begon na verloop van tijd te vermoeden dat Robin zich niet aan de regels hield en startte een onderzoek. Het had te maken met hun bediening, LoveUnlimited Ministries. De Sociale Dienst kwam tot de conclusie dat Robin en zijn vrouw de zogenoemde informatieplicht hadden geschonden. Een besluit met een enorme impact op het leven Robin en zijn vrouw.
[1]
Uitkering
“Op 1 november 2017 is onze uitkering stopgezet”, vertelt Prijs. “Je kunt het dan nog een paar maanden redden, maar op een gegeven moment is er geen houden meer aan. Je wordt zo klemgezet, dat je geen kant meer op kunt.’’ Toen er een uithuiszettingsbevel kwam, zakte hun alle moed in de schoenen. ‘’We hebben het echter niet zover laten komen. We hebben de deurwaarder opgebeld en gezegd dat ze niet hoefden te komen. ‘We gaan wel uit eigen beweging’.”
“De vijand zit er meteen bovenop en zegt ‘nou jongen, je bent afgedankt, het is klaar met jou.’ Dat gevoel krijg je heel erg, al is dat natuurlijk niet zo.”
Sinds april 2018 hebben Robin en zijn vrouw geen eigen woning meer gehad en verkassen ze om de paar maanden naar een andere verblijfplaats. “Wanneer het begint, voelt het als door God verlaten. Dat is nog wel het schepje er bovenop.” Robin ziet daarbij duidelijk de hand van satan die zich hierin ook mengt, geeft hij aan. “De vijand zit er meteen bovenop en zegt ‘nou jongen, je bent afgedankt, het is klaar met jou’. Dat gevoel krijg je heel erg, al is dat natuurlijk niet zo.”
Robin en zijn vrouw verblijven in de zomermaanden op een camping, maar moeten in de winter steeds verkassen naar een andere verblijfsplaats. Ze brengen onder andere een aantal maanden als vrijwilligers door in Israël. “God heeft een deur geopend zodat we vrijwilligerswerk onder holocaust-overlevenden in Israël konden doen. Dit hebben we een aantal maanden in de winter gedaan. We hebben mensen gesproken die hun verhaal hebben gedeeld, wat heel bijzonder is, want de meesten kunnen hier eigenlijk niet over praten.” In de periode daarna zien ze hoe God steeds weer voorziet, nooit te vroeg, maar wel altijd op tijd. “Iedere keer waren we ons toch weer zorgen aan het maken, al zeg je tegen jezelf ’Nee, ik wil in geloof blijven staan’. Toch knaagt er iets van binnen.”
Geen stem meer
Het zit Robin dwars dat ze geen stem meer hebben in de gerechtelijke afhandeling van de situatie. “Een van de meest opvallende dingen is de wijze waarop we monddood zijn gemaakt. We zijn niet in de gelegenheid gesteld om verweer te voeren en dat maakt het lastig.’’ Robin en zijn vrouw hadden een religieuze stichting opgericht, LoveUnlimited Ministries, waar Robin ook voorzitter van was.
Vanuit deze stichting ondernamen ze religieuze activiteiten, zoals het organiseren van bijeenkomsten, waarmee ze uiting gaven aan hun geloofsovertuiging. Ook schreef Robin een boek, eveneens een uiting van zijn geloofsovertuiging. Deze religieuze activiteiten werden geschaard onder ‘op geld waardeerbare arbeid’. Daarnaast ontving de stichting donaties en deze werden bestempeld als privé-inkomen, terwijl het aantoonbaar om donaties aan de stichting ging. “Zodra je toegang hebt tot een rekening, zul je er wel wat vanaf plukken. Dat lijkt het uitgangspunt te zijn.”
“ze zeggen eigenlijk: ‘We bemoeien ons niet met jouw geloof, maar op het moment dat je hier uiting aangeeft, dan wel.'”
De tegenstrijdigheid in wat er gecommuniceerd wordt, maakt de situatie nog vervelender. “In de rechtbank werd gezegd: ’We bemoeien ons niet met jullie levensgrondslag en geloofsovertuiging’, zo valt te lezen in het proces-verbaal van de zitting. Daar hebben we ze op aangesproken, omdat ze ons daarin benadelen. Er staat namelijk in datzelfde proces-verbaal: ‘De verrichte activiteiten blijven nog steeds op geld waardeerbare activiteiten, of meneer Prijs daar nu geld mee verdient of niet’. Dit staat haaks op wat ze eerder zeiden, want ze zeggen eigenlijk: ‘We bemoeien ons niet met jouw geloof, maar op het moment dat je hier uiting aangeeft, dan wel.’ En dat, terwijl de activiteiten netjes zijn doorgegeven.”
Uitdaging en vragen
Samen met God worstelen Robin en zijn vrouw zich erdoorheen, wat met de nodige uitdagingen en vragen gepaard gaat. “Je zit in een situatie van onrecht, je weet hoe het zit, maar in Gods Koninkrijk zit dan weer geen zelfrechtvaardiging. Hoe doe je dit op een integere manier, zonder zelf hoogmoedig te worden?” De balans vinden tussen het oppakken van de eigen verantwoordelijkheid die we als mens hebben, en God laten leiden, is lastig. “Vanuit het geloof is het God die ons rechtvaardigt. Als ik het zelf doe, dan trekt God Zijn handen terug. Dat betekent wel dat wij zelf een stapje terug moeten doen en God Zijn werk moeten laten doen. We hebben de wijsheid van God nodig om de balans te vinden dat Hij leidt en Hij inzicht geeft in hoe we hier het beste mee om kunnen gaan.’’
Ook in zichzelf ervaart Robin strijd en moeite. ‘’Vergeving is een heel grote worsteling geweest. Het punt waarop we mensen kunnen vergeven, hebben we wel bereikt. Voor die vergeving heb ik echter wel echt God nodig; uit mezelf kan ik dat niet. Ik heb tegen God gezegd dat ik ervoor kies vanuit mijn wil om de mensen te vergeven en dat Hij de rest moet doen in mij, en dit heb ik meerdere malen moeten doen om er overheen te komen.’’ Robin ziet dat de afhankelijkheid van God en het bereid zijn om op je knieën te gaan, een grote rol spelen.
“Ik koos er uiteindelijk toch voor mijzelf weer voor Zijn aangezicht te vernederen en te zeggen: ‘Heer doe het maar, op Uw manier.’”
“Natuurlijk moet ik in alle eerlijkheid zeggen dat het naar Jezus kijken niet altijd is gelukt, vooral in het begin niet. Ik was heel boos op God. Ik koos er uiteindelijk toch voor mijzelf weer voor Zijn aangezicht te vernederen en te zeggen: ‘Heer doe het maar, op Uw manier.’ Je hebt de Heilige Geest zo nodig, om te leiden. En dat is zo lastig, want wij als mannen zijn natuurlijk heel oplossingsgericht en ik heb daarbij ook een gave gehad van analyseren en dat is heel lastig in dit proces.’’
Over wat hier hopelijk uit zal komen, is Robin duidelijk. ‘’Door de jaren heen heb ik geleerd wat God het meest belangrijk vindt – dat is het menselijke karakter. Als ik zou mogen kiezen: vandaag alles hersteld krijgen of God gaat je zo vormen dat je karakter volledig in lijn is met Zijn wil, dan kies ik het laatste. Liever hier op aarde gebrek lijden met een karakter dat volledig in lijn is met Zijn wil, dan alles te hebben met een verdorven karakter. Ik leef liever Gods hart met vervolging, dan dat ik vrij ben van vervolging, maar Gods hart niet heb.’’
[1] Verkaik, Y. (2020, 15 augustus). Onze levens zijn verwoest, dit is buitenproportioneel. De Monitor. https://demonitor.kro-ncrv.nl/artikelen/onze-levens-zijn-verwoest-dit-is-buitenproportioneel
