Kort nadat de Ierse Rodney Burton tot geloof kwam, riep God hem om te dienen op de Logos II. Een tijd na zijn periode op het zendingsschip, ging hij met zijn vrouw in haar thuisland Puerto Rico wonen. Daar wilde hij zich opgeven voor de Weslyean Academy om getraind te worden voor zendingswerk. Op dat moment riep God hem onverwacht het Amerikaanse leger in – vlak voor de twin towers in elkaar stortten. Rodney deelt zijn verhaal; hoe hij diende als veldarts in de oorlog in Irak, en hoe God die heftige tijd heeft gebruikt om nu genezing van trauma’s te brengen door Rodneys muziek heen.
“Op een keer had ik een droom over een puntig gebouw in San Francisco. Toen ik wakker werd, had ik de indruk dat God mij en mijn vrouw naar de Verenigde Staten riep. We ondernamen stappen om erheen te gaan, maar gingen eerst een tijdje in Puerto Rico wonen.
Ik was van plan me op te geven voor de Wesleyan Academy om getraind te worden als zendeling. Maar toen gaf de Heer me een woord in gedachten: ‘burgerschap’. Terwijl ik erover bad, zag ik ineens dat dat woord aan de overkant van de straat op een gebouw van het Amerikaanse leger geschreven stond.”
Veldarts
“Ik voelde me geleid het gebouw binnen te lopen en heb me daar opgegeven voor het leger. In een gesprek met de leiding, hadden ze de gek met me. Ze namen me niet serieus, maar schreven me uiteindelijk in als veldarts. Dit was vlak voor de twin towers in New York in elkaar stortten. Veel soldaten met wie ik samen trainde, kwamen uit New York. Gelukkig hadden al hun families de ramp overleefd.
Op een gegeven moment moest ik naar Fort Worth en kwam bij het gevechtsteam. Ze hadden een Bijbels motto. Ze riepen: ‘Wie zal gaan?’, waarop iedereen antwoordde: ‘Zend mij!’ Ik had een goede tijd daar en ervoer veel gunst van de Heer. Maar toen brak de oorlog met Irak uit en kwam er een telefoontje; binnen zes uren moesten we vertrekken.”
‘Tip of the spear’
“Uiteindelijk werd ik uitgezonden naar Bagdad en was ik bij ‘the tip of the spear’ (groep soldaten die als eerste een gevechtsgebied binnengaan). Daar maakte ik veel dingen mee waar ik niet op voorbereid was. Ik zag dat de overheid loog tegen haar eigen Irakese burgers. Daardoor raakten burgers ongewild in het strijdgeweld verwikkeld.
Onder de gewonden die ik moest verzorgen, was een man die geraakt was door vier kogels. Hij had nauw samengewerkt met Sadam Hoessein. Op zijn ziekbed gaf hij me een foto van zijn familie. Hij vroeg of ik voor hem wilde bidden en God wilde vragen of hij zijn familie weer mocht zien.
Ik bad dat hij zou leven en vroeg God hem te genezen. Mijn hart zei me dat hij niet zou overleven, vanuit medisch oogpunt was het bijna onmogelijk. Gods liefde vertelde me echter dat hij het zou halen. Toen kwam de ambulance om hem op te halen. Vanaf de brancard zwaaide hij naar me en daarna heb ik hem niet meer gezien. Maar ik weet dat God Zijn weg is gegaan met hem.”
Geluid van aanbidding
“Op een bepaald moment in die oorlog belandde ik in het paleis van Sadam Hoessein. Er waren veel explosies en overal op straat lagen dode lichamen. De geur van dood die er hing, maakte dat ik me ziek voelde.
Een keer toen we onze wapens aan het schoonmaken waren, realiseerde ik me dat ik een trauma aan dit alles zou overhouden. Toen vroeg ik de Heer om een gitaar. De veldprediker kende me en bracht me er een.
Ik zat daar gewoon en begon gitaar te spelen. Middenin de oorlog zette ik een geluid van aanbidding vrij. Het veranderde de atmosfeer. Veel soldaten gaven hun leven aan de Heer. Twee van hen werden later zelfs voorganger.”
Hinderlaag
“Ik herinner me een ander moment in de oorlog, toen ik in een hinderlaag van de vijand terecht kwam. Overal om me heen vlogen kogels. Ik weet nog dat de gps-ontvanger niet werkte die ik, en af en toe mijn maat, op de borst droeg.
Na het gevecht waren al onze aanvallers dood. Ik keek naar de gps-ontvanger en zag toen dat in de batterij een kogel zat. Ik weet niet of die erin was gevlogen toen ik de gps-ontvanger droeg of toen mijn maat hem droeg. Maar hij zei: ‘We zijn allebei gespaard’.”
Vervulling van bijbelteksten
Twee dagen na mijn thuiskomst uit Irak, kreeg ik twee Bijbelteksten die ik bijna tien jaar eerder al eens had gekregen: Jesaja 43:2 en 45:1-2. Ik realiseerde me dat ze beide tot in detail waren uitgekomen .
Jesaja 43:2 ‘Moet je door het water gaan – Ik ben bij je; of door rivieren – je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien.’
Toen ik op de Logos II diende, ging ik door het water. In Irak moest ik de rivier de Tigris oversteken. Tijdens de oorlog kwam ik in vuurgevechten terecht. God heeft me in dit alles beschermd.
Jesaja 45:1-2 ‘Dit zegt de HEER tegen Cyrus, Zijn gezalfde, die Hij bij de rechterhand neemt, aan wie Hij volken onderwerpt, voor wie Hij koningen ontwapent, voor wie Hij deuren opent – geen poort blijft gesloten: Ik zal voor je uit gaan, Ik zal ringmuren slechten, bronzen deuren verbrijzelen, ijzeren grendels stukbreken.’
‘…voor wie Hij koningen ontwapent’ – ik maakte het einde van Sadam Hoessein mee. ‘Ik zal voor je uitgaan, Ik zal… bronzen deuren verbrijzelen…’ – alle poorten waar we in Irak doorheen moesten breken, waren letterlijk van brons.”
PTST
“De eerste tijd thuis was niet makkelijk. Ik leed aan PTST en lag meer dan acht maanden lang alleen maar op bed. Op een dag hielp een vriend me om naar de kerk te gaan. Mensen daar waren aan het dansen en nodigden me uit mee te dansen. Er is toen iets van me afgebroken en die dag daar in de kerk, werd ik genezen.”
Genezing en vreugde
“Sindsdien heb ik met veel mensen gewerkt die aan een trauma lijden. Elke keer als ik zing, is er een element van zorg en vreugde tegelijkertijd. Ik merk dat er genezing van trauma door mijn muziek stroomt. Het geluid van de muziek die ik nu maak draagt de zalving voor genezing van trauma’s met zich mee. Daar ben ik dankbaar voor. We zijn allemaal geroepen tot een leven van dankbaarheid en vreugde. De vreugde van de Heer is ons erfdeel.”
