Mijn allereerste column op revive.nl, en grappig genoeg is het eigenlijk mijn allereerste column ooit! Iedere week mag ik jullie meenemen naar His Home Base aan de bosrand in Apeldoorn.
Een prachtig pand met een grote zaal waar we ondanks de huidige regelgeving iedere morgen om 9.00 de dag mogen beginnen met God te aanbidden en groot te maken in de grote zaal. Waar we voorbede doen, waar we de bijbel zingen en waar we luisteren naar wat God tot ons wil zeggen. Waar we God vragen waar Hij wil dat we die dag de focus op leggen. En dan verloopt de dag soms heel anders dan gepland. Ik kan wel zeggen dat het hele leven in His Home Base anders loopt dan gepland!
Vrouw uit Thailand
Het begon afgelopen maandag al met een prachtige ontmoeting met een jonge vrouw die net terugkwam uit Thailand waar ze werkte onder de prostituees. De afgelopen maanden was ze trouw gebleven aan de vrouwen maar nu voelde ze dat het tijd was voor een verlof en ze verlangde enorm naar een retraite periode in His Home Base.
“Geweldig toch om binnenkort zo’n held in huis te hebben!”
Ze zong graag en schreef liedjes en ze wilde deze periode gebruiken om niet alleen tot rust te komen en God te zoeken, maar ook om te groeien in haar vaardigheid als liedschrijver en aanbidster. Ze vertelde dat ze op het strand in Thailand een vrouw tegenkwam die smeekte om geld voor whiskey, om zo de pijn in haar hart even weg te drinken. Ze gaf geen geld maar zong een lied dat niet whiskey maar Jezus haar pijn kon wegnemen. Geweldig toch om binnenkort zo’n held in huis te hebben!
Geloofsheld
Daarna maakte ik een van de appartementen klaar voor een moeder en haar 9 jarige dochter die kwamen. Weer zo’n geloofsheld in huis, die met haar man een prachtige bediening in ons land heeft. Vanmorgen kwam ook haar man en mochten we ze beiden zegenen en bemoedigen in de weg die ze met God gaan als voorgangers en aanbidders.
Dit weekend komt er een moslimvrouw in hetzelfde appartement, want we ontvangen ook regelmatig en graag mensen die God nog helemaal niet kennen. Velen worden geraakt door de schilderijen en kunstwerken van Carla Veldhuis in de grote zaal, die meer zeggen als woorden ooit konden.
“Laatst liep een Iraanse vrijwilliger binnen, hij was nog niet lang christen, en toen hij het beeld zag, biggelden er tranen over zijn wangen.”
Vrijwilliger
Zo staat er bij de ingang een prachtig beeld van de Vader met een kind op Zijn arm. Gekend, geliefd, door God gewild. Laatst liep een Iraanse vrijwilliger binnen, hij was nog niet lang christen, en toen hij het beeld zag, biggelden er tranen over zijn wangen. Wat had hij in zijn jeugd een andere God leren kennen. Deze liefdevolle uitdrukking en de bescherming van de Vaders armen om het kleine kind raakten hem diep. Hij liet me weten dat hij genoot van het vegen van de tuin, van het doen van klusjes, omdat hij wist dat hij het voor God deed.
Dit was immers Gods huis! En hij, al twee jaar wonend in een voormalige kantoorruimte van een oud UWV gebouw iets verderop in Apeldoorn, waar nu het Asielzoekerscentrum zit, zei de gouden woorden:
Als ik hier ben, dan ben ik thuis bij God!
