Thuiskomen

Het is zaterdagavond en ik ben aan het schrijven. Zoals je weet, schrijf ik altijd op zondag. Alleen bij hoge uitzondering schrijf ik op zaterdag. Dat doe ik, als ik verwacht op zondag geen tijd te hebben. Morgen is zo’n dag. Een dag waarvan de planning goed gevuld is.

Door de week heb ik ook regelmatig van zulke dagen. Dagen waarvan de planning goed gevuld is. Dagen waar ik me geen moment verveel. Dagen waarop ik blij ben als ik naar huis kan gaan. Misschien herken je het wel? Dat je na een drukke dag of tijd naar huis rijdt en ernaar uitziet om thuis te zijn: Thuiskomen betekent even op adem komen!

Ontspannen

Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar thuisgekomen doe ik het liefst even helemaal niets. Of ik ga sporten. Even mijn gedachten verzetten. Even tijd voor wat anders. Even ontspannen. Ik houd daarvan. Inmiddels weet ik ook dat dit voor iedereen anders is.

Ontspannen doen we allemaal op andere manieren. Dat het goed is om te ontspannen, dat weet iedereen. En waar doe je dat beter, dan in je eigen huis? Daar waar je thuis bent. Dat is pas echt thuiskomen. Ik denk dat we dat gevoel allemaal kennen. Huispak aan. Schoenen uit. Haar los.

Vanochtend las ik een stuk in de Bijbel. Ook dat verhaal vertelt over thuiskomen. Het is een verhaal over Jezus. Jezus komt thuis. Nadat hij een drukke periode in Galilea heeft gehad komt Hij thuis. Kun jij je het voorstellen? We kennen allemaal de rondtrekkende Jezus. Maar de Jezus die thuiskomt? Toch staat het er echt.

Lang van Zijn rust genieten kon Jezus echter niet. Lees maar eens – Marcus 2:1-2 HTB:

‘Een tijd later kwam Jezus weer in Kafarnaüm. Het duurde niet lang of de hele stad wist dat Hij thuis was en al gauw was het huis overvol. Ook voor de deur stonden vele mensen te luisteren naar wat Jezus vertelde.’

Jezus had nog tijd om Zijn jas aan de kapstok te hangen! Er stonden heel veel mensen voor Zijn deur. Sterker nog: Ze stonden in Zijn woonkamer. Het huis was overvol. Voor het huis stond het rijen dik. Er kon geen mens meer bij. Ze kwamen van heinde en verre. Vele mensen waren al dagen van huis, ver weg van thuis.

Ik zocht het net even op, maar sommige reisafstanden bedroegen bijna 200 kilometer. Er waren mensen ‘uit alle dorpen van Galilea en Judea en uit Jeruzalem naar Hem toe gekomen.’ Dat lees je in Lukas 5 vers 7. Bijna 200 kilometer te voet van Jeruzalem naar Kafarnaüm om bij Jezus te zijn!

En wat deed de Here Jezus? Stuurde Hij de mensen weg? Liet Hij ze verwijderen uit Zijn huis? Nee. Hij ontving de mensen. Jezus ‘sprak het Woord tot hen’ staat in een oudere vertaling. Jezus onderwees de mensen. Vanuit zijn eigen huis. De plek waar Hij op adem zou moeten komen. Nee, Jezus ontving ze allemaal. Ik vind dat indrukwekkend.

Want eerlijk? Als ik moe thuisgekomen op de bank lig, wil ontspannen en onze deurbel gaat? Dan sta ik echt niet te springen om de deur open te doen en om mensen te ontvangen. Jezus wel. Hij stelde Zijn huis open voor iedereen. Ook als Hij moe was. Echt waar, daar kan ik echt wat van Jezus leren. Net als op heel veel andere terreinen…

Ontvangen

Jezus stuurt niemand weg. Nooit. Jezus wil iedereen ontvangen. Altijd.

Het verhaal wordt nog mooier. Er zijn zoveel mensen, die een glimp van Jezus willen opvangen. Allemaal mensen die Zijn onderwijs willen horen. Mensen die een wonder van Hem verwachten. Want – en dit schrijft Lukas ‘de kracht van God was er, zodat Hij mensen kon genezen.’ In het huis van Jezus was de kracht van God!

Er was kracht om gezond te maken en gezond te worden. Dat nieuws had zich snel verspreid: ‘Hier woont Jezus, die Petrus’ schoonmoeder heeft genezen!’ En: ‘Ja! Hij heeft nog veel meer mensen genezen. Hoe ziek ze ook waren. Welke ziekte ze hadden; het maakte niet uit.’ Ik verzin dit niet zelf. Dit staat in Marcus 1:29-34.

Daar komen vier mannen aangelopen. Eigenlijk zijn het vijf. Alleen: De vijfde loopt niet. Hij ligt op een matje en wordt gedragen door zijn vrienden. Ze komen met geen mogelijkheid dichterbij. Het is te druk! Iedereen duwt en trekt. Er is geen ruimte meer mensen. Laat staan voor een eenvoudige draagbaar.

Maar deze mannen geven niet zomaar op. Ze hebben niet voor niets dat hele stuk gelopen! Ze zetten door – Marcus 2:3-4 HTB:

‘Vier mannen kwamen met een verlamde op een draagbed. Zij wilden naar Jezus toe, maar omdat het er zwart zag van de mensen, konden ze niet bij Hem komen. Daarom gingen ze het platte dak op en maakten daarin een groot gat vlak boven de plaats waar Jezus stond. Daarna lieten ze de verlamde man door het gat zakken.’

Jezus stuurt deze mannen niet weg. Jezus wijst niet af. Hij moppert niet op het gat in Zijn dak. Integendeel. Jezus zag dat ze niet opgaven. Jezus zag hun doorzettingsvermogen. Jezus zag hun geloof. Geloof om door de kracht van God, door het werk van Jezus genezing te ontvangen!

Jezus geneest en onderwijst – Marcus 2:5, 11-12 HTB:

‘Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij tegen de verlamde man: ‘Uw zonden zijn vergeven.’ … Daarop zei Hij tegen de verlamde man: ‘Sta op, neem uw draagbed mee en ga naar huis.’ De man sprong overeind, nam zijn bed onder de arm en liep tussen de verblufte omstanders door naar buiten. Er steeg een gejuich op tot eer van God. ‘Zoiets hebben wij nog nooit gezien!’ riepen ze.’

Ik weet het: ik sla een stukje over. In dit gedeelte, de verzen 6-10 spreekt Jezus met de Joodse Schriftgeleerden. Het zijn diegenen die het beter denken te weten dan Hem. Zij die met Jezus in discussie gaan. In Zijn eigen huis! Zij waren niet op Jezus maar op zichzelf gericht. Dit was in grote tegenstelling tot al die andere, verlangende mensen!

Verlangen

Wie ben jij? Waar bevind jij je tussen al deze verlangende mensen? Ben jij nog onderweg naar Jezus? Ben jij iemand die buiten staat te wachten? Iemand die binnen is en zijn of haar ogen niet van Jezus kan houden? Ben je iemand met een dak-slopend-geloof? Ben je iemand die verlamd voor Jezus ligt – en niet verder kan? Al deze mensen verlangen op hun eigen manier, vanuit hun eigen situatie en met hun eigen behoefte naar Jezus. Jezus ziet het.

Ik ga het onderscheid tussen alle verschillende mensen niet uitleggen. Natuurlijk is daar veel over te zeggen. Ik wil alleen maar wijzen naar Jezus. Jezus ontvangt. Jezus spreekt. Jezus vergeeft. Jezus geneest. De thuiskomende Jezus liet al deze mensen die dag anders thuiskomen. Denk je niet? Jezus wil dat jij zó thuiskomt. Hij ziet je verlangen, wil je ontvangen en laten ontspannen. Jezus wil dat je thuiskomt.

Zegen!
Tim Meijer

PS: Dit stuk schreef ik zaterdagavond. Want ja, zondag was een dag die goed gevuld was. Ik hoop je daar binnenkort meer over te vertellen…