We praten er niet over, maar dat zouden we wel moeten doen. Troost, in welke vorm dan ook, wordt meer dan honderd keer genoemd in de Bijbel, maar we praten er zelden over, laat staan dat we het ontvangen. Het is belangrijk, heel belangrijk. Het is echter geen onderwerp om over te leren; het is een uiting van liefde die we ervaren, die genezing brengt voor de diepste wonden in ons hart.
Tekst: Mark Gyde
‘Troost, troost Mijn volk, zal uw God zeggen, spreek naar het hart van Jeruzalem en roep haar toe dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij uit de hand van de HEERE het dubbele ontvangen heeft voor al haar zonden.’ (Jesaja 40:1-2)
Troost, troost mijn volk: wat dat ons werkelijk duidelijk maakt, is dat we enorm getroost kunnen worden. We ervaren allemaal trauma en we ervaren het allemaal anders. Wat voor de één traumatisch is, kan voor de ander onbelangrijk zijn. Wij reageren allemaal anders. We kunnen proberen het het hoofd te bieden, er doorheen te vechten of te doen alsof het trauma nooit is gebeurd. Uiteindelijk is er maar één oplossing en dat is dat we troost moeten ontvangen.
Trauma zal ons altijd leeg en wanhopig achterlaten, we hebben het gevoel dat we de hoop hebben verloren en nergens heen kunnen. In feite schrijft Salomo over de wanhoop die we voelen als we niet getroost worden – ik moedig je aan om daarover te lezen in Prediker 4:1-3 – eerlijk gezegd is het een tragedie.
Trauma
Ik ben gaan inzien dat voor elk trauma een mate van troost nodig is die groter is dan het meegemaakte trauma. Als we niet een grotere mate van troost ontvangen dan het trauma is dat we hebben meegemaakt, zullen we pijn en verdriet blijven ervaren. Ons hart is als een vat en trauma is als een zwaar gewicht in de diepte van ons hart.
Troost komt het vat binnen, komt onder het trauma en tilt het geleidelijk op, om het uiteindelijk weg te wassen. Daarom hebben we meer troost nodig naarmate ons trauma groter was. Ook al praten we er niet over, we hebben het allemaal nodig getroost te worden. Het is wanneer we rouwen om ons verlies, dat we getroost worden. Vraag de Vader om te komen, je in Zijn armen te sluiten en je te troosten. Hij zal het doen!
Lees hier het originele artikel.