Tekst: Arie de Paauw
Woensdag: Gebeden voor Karin, de beheerster van de sportschool. Ze heeft last van haar knie en zou eigenlijk een nieuwe moeten hebben, maar daar is ze een beetje bang voor. Zes jaar geleden had ik ook al voor haar gebeden en toen was het een tijd weg.
Eerst heb ik haar benen gecheckt, het linkerbeen was korter en groeide aan, na het commando: ‘Groei, in de Naam van Jezus.’ Toen heb ik voor de rechterknie gebeden, daarna voelde het, zei ze, ‘of er binnenin iets gebeurde, of er aan gewerkt werd.’ Dat gevoel bleef zeker tot ik wegging…
Donderdag: Even op de fiets een boodschap doen. Terwijl ik mijn fiets neerzet komt een krom lopende, oudere dame aanlopen achter een rollator en vraagt me of het lukt. We gaan de winkel binnen en ik raak haar uit het oog. Toen ik vertrok, zag ik haar weer. We begonnen een gesprek en ik mocht bidden voor haar rug. Ze liep daarna iets rechter, maar nog niet helemaal. Terwijl we bezig waren kwam een man op de fiets aanrijden en begon over haar rollator. Die moet iets hoger volgens Jan-Harm. Hij heeft zelf een kapotte knie, ontstaan door een val in een put. Ik bid ok voor hem, maar geen meetbare verbetering.
Zaterdag: ‘Zullen we weer eens in Sliedrecht gaan winkelen?’ vroeg Margreet, mijn geliefde vrouw. Dus we gingen erheen, even snuffelen in de uitverkoop. Bij een damesmodezaak gingen we naar binnen. Ze vond een leuk jasje en laat dat apart leggen. We gaan nog even een verdieping hoger. Één van de verkoopster vraagt of ik koffie wil en komt bij me zitten. Ik complimenteerde haar met haar gympen die leuk bij haar jurk passen. Ze vertelde dat ze steunzolen heeft en zo komen we op gelijke benen. Ik mocht ze meten en het linker is zeker 1,5 cm korter. Ik gebied ze gelijk te komen in de Naam van Jezus, wat gebeurt.
We praten wat verder, haar man heeft Parkinson en laat alles uit zijn handen vallen. Ze vroeg of God dat ook kan genezen. Ik beaam dat, omdat voor God niets te wonderlijk is. Ze is van huis uit van een zware kerk, voor de insiders CGK, rechterflank, categorie zwarte kousen, toen haar oma begraven werd was er alleen maar’ hel en verdoemenis’ te horen geweest, waarop ze God en de kerk vaarwel zei, was haar verhaal. Maar vandaag mocht ik haar vertellen van een God vol liefde en genade. Die wilde ze graag leren kennen, en even later nodigde ze Jezus uit in haar hart!
Trouwens, het jasje van Margreet was afgeprijsd volgens het kaartje, maar niet bij de kassa. Uiteraard kreeg ze het voor de afgeprijsde prijs. God is goed!
Zondag: Bas, de vriend van Margreet, nam Dave vandaag mee naar de dienst. Ik zag hen en liep erheen. Dave ging vroeger wel met zijn moeder mee, maar was er de laatste jaren niet meer geweest. Toen ik voor hem mocht bidden om Jezus te voelen kreeg ik woorden van kennis voor hem, over zijn verleden. Dat raakte hem erg en de tranen liepen over zijn wangen. Even later besloot hij Jezus te gaan volgen en nodigde Hem uit in zijn hart. Toen we nog even verder kletsten bleek dat hij bij de geboorte zuurstofgebrek had gehad en daardoor hier en daar wat beperkingen heeft. Al die tijd stond hij wat te trillen, maar dat verdween toen ik voor hem gebeden had. De volgende stap wordt ‘koppie onder’!
Maandag: Vorige week woensdag had ik voor Karin gebeden, de beheerster van de sportschool waar ik tegenwoordig een aantal keren per week sport. Vandaag was ze er weer en ik vroeg hoe het ging. ‘Prima’, antwoordde ze, ‘ik heb geen pijn meer gehad. Dat gevoel alsof eraan gewerkt werd bleef tot ik naar bed ging. Ik ben zo blij dat je er bent, want ik heb nu last van mijn linkerheup. Wil je daar ook voor bidden?’ “Natuurlijk”, antwoordde ik en liep naar haar toe, achter de balie. Ik mocht mijn hand erop leggen en gebood de pijn te verdwijnen, in Jezus Naam. Het werd wat warm en was al minder, maar na de tweede keer gebed was het verdwenen! Ze kon weer met haar heupen draaien, zonder pijn!
Ze vertelde ook dat ze haar verhaal aan een klant had verteld.
Dinsdag: onze groenteman op de markt is met vakantie, dus gingen we op zoek naar een andere. We vinden een Turkse man aan de rand van de stad. Als we daar aankomen is de winkel leeg, je zou van alles kunnen pakken en zonder te betalen weglopen. Ik hoor ergens achterin stemmen en loop erheen en vraag of ik kan afrekenen. Terwijl het meisje naar de kassa loopt zeg ik dat iedereen van alles zou kunnen meenemen. ‘Dat is karma’, zegt ze, alles is karma, gelooft u daar niet in? Nee, zei ik, ik geloof in Jezus. Ze begint een heel verhaal over Hem, islamitisch getint. Ik ga niet in discussie en gaf haar een evangelisatie kaartje van onze website www.gratisgeschenk.nl
Woensdag: ‘Bent u de man die voor Karin gebeden heeft?’, vroeg de schoonmaakster van de sportschool toen ik aan het roeien was. ‘Ja’, zei ik. Ze vroeg of ik ook voor haar wilde bidden, ze had 24/7 pijn in haar rug, armen, nek etc.
Na mijn roeien ging ik naar haar toe, ze zat bij de receptie. Een andere medewerker zat erbij. Ik zette haar op een stoel en beval haar tekorte, linkerbeen aan te groeien. De collega zag het met open mond gebeuren. Ik deelde het evangelie en had woorden van kennis, die haar raakten. Ze was van oorsprong Rooms-Katholiek, maar haar vader, die onlangs overleden is, is ooit daar misbruikt. Toch bleek ze rijp om geplukt te worden. Marieke nam Jezus aan en bad het gebed om redding met me mee. Feest in de hemel!
Kan je dat ook voor mij doen, vroeg Janneke, de collega? Natuurlijk en ik bad meteen nadat ik dat voor Marieke had gedaan. Haar been lengte verschil was nog groter, maar werd opgeheven in Jezus naam. Ik vertelde ook haar het evangelie, maar Janneke was nog niet klaar om geplukt te worden…
Dit artikel is geschreven door evangelist Arie de Paauw