Anke Oerlemans leefde in de hippietijd in Utrecht, waarbij ze een losbandig leven leidde van drugs en losse relaties. Met het christelijk geloof had ze helemaal niets. “Ik was niet zoekend naar God, sterker nog, ik vond gelovigen dom en naïef. Ik vond het geloof achterlijk en achterhaald.” In dit artikel vertelt ze hoe het komt dat ze nu toch een moedige, vurige gelovige is geworden.
“Ik leefde in Utrecht in de hippietijd als een vrijgevochten vrouw. In de kringen waarin ik vertoefde, draaide het om seks, drugs en rock and roll. Achteraf gezien waren we beïnvloed door satanische machten die veel rebellie brachten. We vochten voor ‘baas in eigen buis’, hielden grote muziekevenementen zoals ‘Wood Stock’ en experimenteerden veel met speed en LSD. The Beatles en The Stones waren onze afgoden.”
Christelijk geloof
Van God moest Anke niet veel hebben. “Ik moest altijd erg lachen om de gereformeerde melkboer uit mijn buurt, die met zijn vrouw en kinderen elke zondag naar de kerk ging. Ik vond hen dom en naïef. God was iets uit de Middeleeuwen, achterlijk en achterhaald.”
“Ik ging naar de zondagschool, deed een avondgebedje en werd voorgelezen uit de kinderbijbel, maar het zei me niets”
“Christelijk opgevoed was ik ergens wel. Ik ging naar de zondagsschool, deed een avondgebedje en werd voorgelezen uit de kinderbijbel. Maar het zei me niets, ik had ook weinig binding met mijn familie.”
Losbandig
Ondertussen vond ze de wereld waarin ze leefde wel ingewikkeld. “Er was een dreiging van een atoomoorlog die sterk was. Ik wilde eigenlijk niet in deze wereld leven, ik was best wel zwaarmoedig. Ik kreeg ook een soort sociale fobie en ontwikkelde een minderwaardigheidsgevoel, wat zich uitte in angsten.”
“Ik leefde een seksueel losbandig leven, ik dronk veel vanwege de onderliggende angsten en was erg eenzaam. Ik kon me niet binden. Ik was chronisch onrustig en depressief. Ik leefde zwervend, grillig en doelloos. De ene keer was ik een kraker, dan weer een mislukte kunstenaar, een andere keer werkte ik als schoonmaakster in de bioscoop.”
Jezus
Middenin deze duistere periode, leerde Anke een vrouw kennen op een cursus. “Het was een vreemd mens. Ze vertelde dat ze Jezus had leren kennen en bevrijd was door Hem. Ze begon weleens spontaan te klappen en te zingen over Hem. Ik moest er niets van hebben.”
“Er was een Volle Evangelie Gemeente in Utrecht opgestart, waar deze vrouw ook kwam. Ze vertelde me later dat ze met een groepje vrouwen uit die kerk voor mij is gaan bidden.” Dat bleek te werken, zegt Anke.
“Op een avond zat ik op mijn kamer en de aanwezigheid van God was heel sterk. Ik werd erdoor omringd en ik wist dat het God was.”
Voordat ze echt een ontmoeting met Jezus kreeg, waren er al een aantal ‘voorbodes’. “Steeds kwam er een soort van aanrakingen. Ik werd heel rustig en ervoer een grote vrede. Maar dat verdween ook weer. Op een avond zat ik op mijn kamer en de aanwezigheid van God was heel sterk. Ik werd erdoor omringd en ik wist dat het God was. Ik werd overtuigd van zonde en verlorenheid en ik riep naar Hem: “Vergeef mij Heer, als U bestaat, red mij! Ik zag plotseling mijn verlorenheid.”
“In een split second trok Hij alle vuiligheid, angst, onrust en onreinheid uit me en werd ik vervuld met Zijn liefde. Dat had ik altijd gezocht! Ik was me er niet bewust van, maar álle mensen zoeken naar deze liefde. Ze weten alleen niet dat het bij Hem te vinden is. Ik werd verlost van mijn drankzucht en raakte ook vrij van mijn nicotineverslaving. Ik ging naar bed en Zijn liefde golfde door mijn wezen. Ik sliep voor het eerst zonder angsten!”
Getuigen
Voor het eerst in haar leven hoorde ze ook de vogels fluiten. “Ik leefde zo in het duister, dat ik dat nooit echt gehoord had. Ik keek in de spiegel en zag een hele andere vrouw, met een liefelijke, zachte uitstraling. Ik dacht: ‘Wat ben ik mooi geworden!’ Eerder had ik namelijk een onrustige, boze uitstraling. Nu was mijn gezicht zo rein en open, ik straalde.”
Mensen vroegen aan Anke wat er met haar gebeurd was, ze was namelijk heel anders. “Ik zei: ‘Je moet niet lachen, hoor, maar ik heb Jezus leren kennen.’ Tja, ik vond het eigenlijk ook raar dat dit nou net mij overkwam, maar ik kon makkelijk getuigen.”
“Ik was verliefd op God, ik juichte en jubelde, er stroomde levend water uit me zoals dat ook in de Bijbel staat. Ik voelde alleen maar liefde voor alle mensen. Ik kon mijn mond niet meer houden over Hem. Ik was een wedergeboren, nieuwe schepping ín Christus. Wat een voorrecht, wat een wonder!”
Dichtbij de Heer
Uiteindelijk kwam ze ook in de Volle Evangelie Gemeente terecht, waar ze zich liet dopen. Daar getuigde Anke ervan dat ze door diepe dalen ging, waarbij ze op het randje ontsnapte aan zelfmoord. “Ik heb later ook diepe dalen gekend. Door zonde en ongehoorzaamheid heb ik emotionele schade opgelopen. Maar die heeft de Heer genezen en hersteld. Ik kreeg ook zware tijden van beproeving en strijd, ook kwamen de droge perioden en het verdriet. Maar het werd allemaal goud in Zijn handen.”
“De Heer is eigenlijk altijd mijn Man geweest, en ik heb nooit iets gemist. Ik ben van mezelf een eenling, maar de Heer heeft me gegeven wat geen man kon geven.”
“Het is heerlijk om dichtbij Hem te leven. Zo rijk en vervullend. Ik heb relaties gehad, maar ik ben nooit getrouwd geweest. De Heer is eigenlijk altijd mijn Man geweest, en ik heb nooit iets gemist. Ik ben van mezelf een eenling, maar de Heer heeft me gegeven wat geen man kon geven.”
Nu leeft Anke in de verwachting dat Jezus spoedig terug gaat komen. “Tot die tijd brengt de Heer regelmatig mensen op mijn weg die ik mag vertellen van Hem. Ik mag velen van hen bemoedigen en voor hen bidden. God is nog steeds mijn grote verlosser en geneesheer, mijn trooster en hersteller van wat kapotgeslagen is in het leven. En Hij is trouw, Hij laat nooit varen wat Zijn hand begonnen is. Dat heb ik in de praktijk mogen ervaren!”
