Na het boek Dordt zoals je Dordt niet kende bracht dr. Gert van den Brink een tweede boek uit over de Dordtse leerregels en de manier waarop deze geïnterpreteerd worden binnen de reformatorische gezindte: Hyperdordt. Beide boeken deden veel stof opwaaien en heerhaaldelijk werd de felle toon waarop van den Brink reformatorische doctrines probeert te weerleggen bekritiseerd. Dat was al zo bij het eerste boek, maar hij bond niet in. “Dat gevoel van urgentie is alleen maar groter geworden.”
“Wat ik doe is heel belangrijk werk, maar het is geen dankbaar werk”, merkt van den Brink op, naar aanleiding op de vraag over wat hij voelt bij de publicatie van zijn boeken en de felle discussies erover. Hij vind het spannend en ziet het uitbrengen van zijn werk niet als een feestje. “Ik ben als een brandweerdman die graag zijn werk doet en die mensen waarschuwt voor het vuur, maar die ook merkt dat sommige mensen hem niet willen geloven.”
Waar gaat alle ophef eigenlijk over? Het gaat over de kern van het evangelie. De blijde boodschap die ook de kern zou moeten zijn van alle prediking en de geloofsbeleving binnen de reformatorische gezindte. Maar in veel kerken blijven mensen verstoken van die blijde boodschap en de zaligheid omdat er veel blokkades worden opgeworpen voor de gelovige die niet in lijn zijn met het Woord of de Dordtse leerregels. Reformatorische christenen vinden elkaar in zaken die te maken hebben met de wet, maar zodra het over het evangelie gaat blijken er grote onderlinge verschillen te zijn.
“Het heeft niet zoveel zin om te zeggen: Laten we zwijgen over het evangelie, …”
“Ik heb besloten: ik ga er niet meer aan meedoen”, zegt van den Brink. “Het heeft niet zoveel zin om te zeggen: Laten we zwijgen over het evangelie, want anders krijgen we ruzie. Wat anders zou ons als christenen moeten samenbinden dan het evangelie van Christus? Er moet een eenheid zijn in het evangelie. Daar hoop ik op.”
Bekijk het gesprek met dr. Gert van den Brink hier: