Iedere keer als ik schrijf, leer ik. Iedere keer als ik schrijf, vraag ik God om door Zijn Geest mij de woorden te geven. Het is mijn verlangen om dát te schrijven, wat God me wil laten schrijven. Dat verlangen geldt overigens voor mijn hele leven: Het is mijn verlangen om dát te doen, wat God me wil laten doen. Daarbij ruim ik alles op en doe ik alles uit mijn leven weg, wat me daarin of daarbij hindert. Het is een verlangen dat de afgelopen jaren steeds sterker is geworden; ik wil ten volle ten dienste staan van de Here Jezus Christus. In alles en altijd.
Om deze weg te kunnen gaan, heb ik anderen nodig. Andere christenen die me helpen. Vrienden die me wijzen op waar ik mag veranderen, waar ik mezelf mag wegcijferen en waar nog meer ruimte voor Jezus is. Echt: Ik gun iedereen zulke #vrienden! Het zijn vrienden, waarmee je een eenheid vormt. Vrienden die ongeremd, zonder te vragen en zonder gewetensbezwaren in mijn leven mogen spreken. Vervolgens is het aan mij om te onderzoeken, wat ik daarmee doe.
Vers
Vanochtend schoot me een gedeelte van een Bijbelvers te binnen. Ik moest denken aan de woorden: ‘𝘥𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘷𝘳𝘦𝘥𝘦’. Ik zocht het op en het is onderdeel van een Bijbelvers over eenheid – Efeziërs 4:1-3 HSV:
‘𝘡𝘰 𝘳𝘰𝘦𝘱 𝘪𝘬, 𝘥𝘦 𝘨𝘦𝘷𝘢𝘯𝘨𝘦𝘯𝘦 𝘪𝘯 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘦𝘳𝘦, 𝘶 𝘰𝘱 𝘵𝘰𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘯𝘥𝘦𝘭 𝘥𝘪𝘦 𝘥𝘦 𝘳𝘰𝘦𝘱𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘮𝘦𝘦 𝘶 𝘨𝘦𝘳𝘰𝘦𝘱𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘵, 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘥𝘪𝘨 𝘪𝘴, 𝘪𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘯𝘦𝘥𝘦𝘳𝘪𝘨𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘦𝘯 𝘻𝘢𝘤𝘩𝘵𝘮𝘰𝘦𝘥𝘪𝘨𝘩𝘦𝘪𝘥, 𝘮𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘥𝘶𝘭𝘥, 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘦𝘭𝘬𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘯 𝘭𝘪𝘦𝘧𝘥𝘦 𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘥𝘳𝘢𝘨𝘦𝘯, 𝘦𝘯 𝘶 𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘪𝘫𝘷𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘰𝘮 𝘥𝘦 𝘦𝘦𝘯𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘎𝘦𝘦𝘴𝘵 𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘷𝘳𝘦𝘥𝘦: …’
Voor de context vermeld ik de drie bijbelverzen, die samen een eenheid vormen. Ze vormen een inleiding voor een opsomming. De apostel Paulus roept op tot een waardige wandel in eenheid door de band van de vrede. Paulus stimuleert de Efeziërs om één te blijven in de Geest, door in vrede met elkaar te leven. Hij roept ze op hun uiterste best te doen! Doe je best om de eenheid te bewaren, die de Heilige Geest tot stand heeft gebracht. Hoe doe je dat? Door in vrede, in de band van de vrede samen te leven.
Het was iets nieuws: Paulus schreef eerder over de eenwording van Joden en niet-joden. Iets wat voor een afgezonderd, geheiligd volk als de Joden tot kort daarvoor ondenkbaar was. Door één te zijn met Christus is er een eenheid ontstaan. Waarom? Omdat God dit wilde. De Here Jezus zelf is de eenheid makende vrede; Hij heeft ons één gemaakt (Efeziers 2:14).
God wilde een eenheid. Jezus Christus maakte dit mogelijk. Dit wordt de eenheid van de Geest genoemd. Het is Gods Geest, die deze eenheid vormt. Hoe zorgen we ervoor dat deze intact blijft? Door de band van de vrede. Door in vrede met elkaar te leven. Lukt dat? Lukt dat in jouw gemeente? Lukt dat in christelijk Nederland?
Brief
Nee, dat lukt niet. We schieten hierin schromelijk tekort. Stel dat Paulus de gemeente in Nederland een brief zou moeten schrijven. Wat zou hij schrijven?
Deze week hoorde ik een gezegde: ‘𝘌é𝘯 𝘕𝘦𝘥𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘮𝘪𝘯𝘦𝘦, 𝘵𝘸𝘦𝘦 𝘕𝘦𝘥𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘬𝘦𝘳𝘬, 𝘥𝘳𝘪𝘦 𝘕𝘦𝘥𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘬𝘦𝘳𝘬𝘴𝘤𝘩𝘦𝘶𝘳𝘪𝘯𝘨.’ Ik kende dit gezegde niet, maar begrijp het gezegde wel. Helaas herken ik het ook. We hebben gefaald in het bewaren van de eenheid, die de Heilige Geest tot stand had gebracht. We hebben niet in vrede met elkaar geleefd. Sterker nog: We falen nog dagelijks en leven nog steeds niet in vrede met elkaar.
Kijk eens om je heen: Hoeveel kerken zijn er in jouw woonplaats? Hoeveel vormen een afscheiding van een bestaande kerk? Kijk eens verder: Hoeveel politieke partijen zijn er in jouw woonplaats? En in Nederland? Ik denk dat je wel begrijpt, wat ik bedoel. Mag ik nog een andere vraag stellen? Hoe staat het met de eenheid in jouw gemeente, in jouw kerk?
Nu wordt veel gehoord en vaak gezegd, dat we allemaal verschillend zijn en niet overal gelijk over hoeven te denken. Ik geloof niet dat dit juist is. Dat we verschillend zijn, dat klopt. Dat we met onze verschillende meningen naast elkaar kunnen leven, klopt niet. We vormen een eenheid. Paulus legt dit na de drie inleidende verzen als volgt uit – Efeziërs 4:4-7 HTB:
‘𝘞𝘪𝘫 𝘩𝘰𝘳𝘦𝘯 𝘪𝘮𝘮𝘦𝘳𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘮𝘢𝘢𝘭 𝘣𝘪𝘫 𝘩𝘦𝘵𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦 𝘭𝘪𝘤𝘩𝘢𝘢𝘮, 𝘸𝘪𝘫 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦 𝘎𝘦𝘦𝘴𝘵, 𝘸𝘪𝘫 𝘷𝘦𝘳𝘸𝘢𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘳𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘵𝘰𝘦𝘬𝘰𝘮𝘴𝘵, 𝘰𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘎𝘰𝘥 𝘰𝘯𝘴 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘨𝘦𝘳𝘰𝘦𝘱𝘦𝘯. 𝘌𝘳 𝘪𝘴 𝘮𝘢𝘢𝘳 éé𝘯 𝘏𝘦𝘦𝘳, éé𝘯 𝘨𝘦𝘭𝘰𝘰𝘧 𝘦𝘯 éé𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘱. 𝘌𝘯 𝘸𝘪𝘫 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘮𝘢𝘢𝘭 éé𝘯 𝘦𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦 𝘎𝘰𝘥 𝘦𝘯 𝘝𝘢𝘥𝘦𝘳, 𝘥𝘪𝘦 𝘣𝘰𝘷𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘢𝘢𝘵, 𝘥𝘪𝘦 𝘪𝘯 𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘪𝘴 𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘵. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘦𝘥𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘰𝘯𝘴 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘨𝘦𝘯𝘢𝘥𝘦 𝘨𝘦𝘬𝘳𝘦𝘨𝘦𝘯, 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦 𝘮𝘢𝘵𝘦 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘪𝘯 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘶𝘴 𝘥𝘪𝘦 𝘨𝘦𝘨𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵.’
Deze opsomming maakt het duidelijk: Het is een eenheid van eenheden. Lees je een oudere vertaling, dan zie je dat Paulus zeven (!) keer de eenheid benadrukt. Zo belangrijk vond hij dit. Zeven keer zet Paulus zijn eerdere oproep (om de eenheid van de geest te bewaren door in vrede met elkaar te leven) kracht bij!
Verschil
Ja, er zijn verschillen. Paulus wist dat. Vers 7 maakt dit duidelijk. Daarin schrijft Paulus – ik schrijf het even met mijn eigen woorden – het volgende: ‘God heeft in zijn genadige goedheid aan iedereen een ander geschenk gegeven. Jezus heeft bepaald wie wat kreeg en in welke mate.’ Dus ja, we zijn verschillend en God heeft dat zo bedoeld. Dáárom is die oproep ook zo belangrijk. We zijn een eenheid in verscheidenheid.
God heeft de mensen verschillend gemaakt. God gaf ons heel bewust verschillende gaven – zoals Hij door Paulus in een andere brief laat uitleggen – Romeinen 12:6-8 HTB:
‘𝘋𝘦 𝘨𝘢𝘷𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘎𝘰𝘥 𝘰𝘯𝘴 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘨𝘦𝘨𝘦𝘷𝘦𝘯, 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯𝘥. 𝘞𝘪𝘦 𝘯𝘢𝘮𝘦𝘯𝘴 𝘎𝘰𝘥 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘴𝘱𝘳𝘦𝘬𝘦𝘯, 𝘥𝘰𝘦𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘭𝘰𝘰𝘧 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘪𝘫 𝘥𝘢𝘢𝘳𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘵. 𝘞𝘪𝘦 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘩𝘦𝘭𝘱𝘦𝘯, 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘵 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦 𝘬𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳. 𝘞𝘪𝘦 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘸𝘪𝘫𝘻𝘦𝘯, 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘵 𝘥𝘦 𝘨𝘢𝘷𝘦 𝘰𝘮 𝘵𝘦 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘸𝘪𝘫𝘻𝘦𝘯. 𝘞𝘪𝘦 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘢𝘢𝘯𝘴𝘱𝘰𝘳𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘮𝘰𝘦𝘥𝘪𝘨𝘦𝘯, 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘵 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦 𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘷𝘰𝘰𝘳. 𝘞𝘪𝘦 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘶𝘪𝘵𝘥𝘦𝘭𝘦𝘯, 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘵 𝘥𝘦 𝘨𝘢𝘷𝘦 𝘰𝘮 𝘦𝘦𝘯𝘷𝘰𝘶𝘥𝘪𝘨 𝘵𝘦 𝘣𝘭𝘪𝘫𝘷𝘦𝘯. 𝘞𝘪𝘦 𝘭𝘦𝘪𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘷𝘦𝘯, 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘵 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦 𝘸𝘪𝘫𝘴𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘷𝘰𝘰𝘳. 𝘞𝘪𝘦 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘰𝘯𝘵𝘧𝘦𝘳𝘮𝘵 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘩𝘦𝘵 𝘮𝘰𝘦𝘪𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯, 𝘥𝘰𝘦𝘵 𝘥𝘪𝘵 𝘮𝘦𝘵 𝘰𝘱𝘨𝘦𝘸𝘦𝘬𝘵𝘩𝘦𝘪𝘥.’
Dit zijn zeven gaven. Zeven verschillende gaven. Zeven verschillende gaven met verschillende kenmerken en karakters. Allemaal gegeven door God, zoals door Jezus bepaald is. Samen vormen ze de eenheid in verscheidenheid. Samen vormen ze de gemeente. We hebben ze nodig. We hebben de verschillen nodig. Waarom? Omdat God dit ingesteld heeft. Hij heeft in zijn genadige goedheid aan iedereen een ander geschenk gegeven.
Zullen we de verschillen binnen een eenheid koesteren? Waarbij we bescheiden en vriendelijk blijven? Elkaar blijven liefhebben? En geduld met elkaar blijven hebben? De eenheid koesteren en de vrede bewaren? Maar wél in elkaars leven spreken?
Zegen!
Tim Meijer
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.
