We gingen evangeliseren op de Oude Straat in Kampen. Er was verlangen om het evangelie van genade te gaan delen met mensen die wij zouden ontmoeten. We besloten om vanwege het gure weer en het vieren van het avondmaal de caravan mee te nemen. Toen ik aankwam stonden Adrie en Marco er al. De laatste wilde graag het avondmaal meevieren, praten met ons en ook mee de straat op.
Tekst: Cees van Beek
Een eerste gesprek….
Terwijl Cees de auto met caravan parkeerde, stopte er een auto naast ons. Een jonge vrouw keek naar ons en glimlachte. Ik stapte naar haar auto toe en vroeg of ze de caravan en wat erop staat mooi vond. Ze stapte uit en zo kwam er een boeiend gesprek. De Here Jezus kent ze in relatie, door gebed en Bijbellezen. In haar familie zijn er verschillende geloven, haar broer is ‘bekeerd’ tot de islam. Getuigen, zoals wij, zou ze ook wel willen. Zeker in haar familie en omgeving.
Cees wees haar op het vragen aan Jezus om vervuld te worden met meer van Zijn Heilige Geest. Pas dan, door de doop in de Heilige Geest, zoals met Pinksteren gebeurde, kunnen we werkelijk getuigen zijn, met liefde en kracht bekleed. Ze luisterde aandachtig en met glimogen. Cees gaf haar zijn boek “Verlang je ook zo naar kracht om van Jezus te getuigen?” Met een hartelijk dank moest ze weg om te gaan doen waarvoor ze gekomen was. Wonderlijk Zijn Gods wegen…
Adrie: donker getinte man…
Pal daarna loopt een donker getinte man van ergens in de dertig langs de caravan en hij kijkt en kijkt nog eens. Ik schiet hem aan en vraag of hij het mooi vindt. “De tekst op de caravan spreekt je aan?””Alleen Jezus maakt vrij”. “Jij komt van Curaçao toch, zo te zien?” Hij keek enigszins verbaasd en zei ja, dat klopt. Ik vertelde hem dat ik in mijn werk met verslaafden veel te maken heb gehad met mensen uit Curaçao. Vandaar. “Jullie kennen Jezus daar toch ook?” Hij knikte vriendelijk. “Maar heb jij Jezus al toegelaten in je hart?” Hij keek bedenkelijk en schudde toen met zijn hoofd.
“Alle mensen hebben Hem nodig, voor vergeving van zonden. Jij en ik doen zonde. En als je van Curaçao komt dan weet je wat ik bedoel”. Hij knikte. (Er is veel zonde en criminaliteit daar op die eilanden). “Wil je Jezus ook toelaten in je leven te komen om je zonden te vergeven? Je kent de Bijbel toch ook? Wij lezen die in het Nederlands en jij in het Papiamento. Heb je een Bijbel? Anders heb ik er eentje voor je in jouw taal”. (Thuis een boekenkast vol met nieuwe Bijbels in allerlei talen. Geërfd van een onlangs heel oud geworden zendelinge. Dus als iemand nog een Bijbel of een deel in een aparte taal nodig heeft, bel me!)
Ja, hij las er nog wel eens wat in. Ik hield hem het rode boekje voor en legde daarmee uit dat we de Here Jezus nodig hebben. Het gebed achterin laten zien en gevraagd of hij dat ook zo gelooft en hardop kon zeggen. Zijn blijkbaar gebrek aan het goed kennen van de Nederlands taal deed hem moeizaam spreken wat hij daar las. Ik heb gevraagd of hij het begreep. Ja, dat wel, maar het was wel moeilijk. Dat kan toch zomaar niet, bij Jezus komen, gezien zijn zonden en zo. Nogmaals uitgelegd dat het uitspreken van zo’n gebed, met open hart en verlangen, echt wat teweeg brengt in je leven.
Ik haalde een ouderwetse poortsleutel uit mijn broekzak (die moest ik van de Heilige Geest meenemen vandaag) en vroeg hem wat je met een sleutel moet doen. In het slot steken. En dan omdraaien. En wat dan? Hij keek me vragend aan. “De deur opendoen?” Dat is nu wat de Here Jezus vraagt aan ieder mens: doe de deur van je hart open voor MIJ! Ik denk dat hij het begrepen heeft. Het kwam niet tot nog eens dat gebed goed hardop uitspreken, maar ik wil geloven dat de Heilige Geest hem zal blijven toespreken hierover.
Gemeenschap der heiligen…
Toen was het tijd om met z’n drieën avondmaal te vieren, te praten met en te bidden voor elkaar. We hebben de Here gedankt voor wat hij al gedaan heeft in ons leven en waar Hij nog mee bezig is. We ervaren scherven in ons leven, die Hij wil repareren met goud. “Heer, kom en doe dat a.u.b.!” Ook hoe verder, want we verlangen zo naar meer van Uw kracht over ons, over Kampen en over dit land. We dankten Hem met een paar lofliederen en gingen daarna de straat op.
Oude kennis…
Cees kwam hem tegen. Tijd voor een kort praatje. Marco sprak een andere christen, die hij kent en ik kwam een gemeentelid tegen, die wandelde met de kinderwagen. Altijd goed en bemoedigend om andere christenen te spreken en elkaar een zegen toe te wensen. Te vragen aan hen om te bidden, als we weer verder de straat op gaan.
Oudere vrouw, met haar fiets.
Cees vroeg hoe het ging. Bijna wilde ze doorfietsen, maar ze draaide zich om en ging vertellen over ziekte en sterfte in haar familie. Maar het geloof in God had ze gehouden. Ze getuigde daarvan. We hadden oprecht meeleven en Cees vroeg of we voor haar mochten bidden. Ze keek verrast en stemde na even denken toe. Gevraagd aan de Heer of Hij haar wil troosten en bij wil staan in deze erg moeilijke omstandigheden. Ze ging, maar kwam even verder bijna ten val, toen ze op de fiets wilde stappen. Wij naar haar toe en ze vertelde toen over een ziekte, die haar voeten misvormden en pijn deed lijden, wankel deden zijn. Cees vroeg haar ook daar voor te mogen bidden en dat was goed. Hij heeft beide voeten de handen opgelegd en genezing uitgesproken. Ze bedankte hartelijk en fietste nu goed weg.
Enkele mensen aangesproken…Waaronder een stel met kinderwagen. Niemand wilde op onze vragen ingaan en zij ook niet. Doorlopend zeiden ze: “We gaan al naar de kerk.” Een dooddoener om van ons af te zijn: Geen glimlach, geen affectie. Ik meende de man al eens eerder aangesproken te hebben, met dezelfde afwijzing, althans zo voelt dat dan. Dat maar weer los laten. Bidden voor ze!
Unieplein twee jonge meiden…
Zij waren tegen de twintig. Cees sprak ze aan en zo kwam het tot een diepgaand gesprek met één van hen. Zij kent de Here Jezus persoonlijk, gaat naar de Baptistengemeente in Zwolle. We kregen het over de waterdoop. Ze had nog niet het verlangen gehad om zich te laten dopen, hoewel ze het mooi vindt om te zien. Haar verteld dat er in mijn Baptistengemeente veel jongeren zijn die zich hebben laten dopen de laatste tijd en getuigen van hun verlangen om Jezus echt te willen volgen. Dit meiske had een bijzonder uitstraling qua ogen en gezicht en ze getuigde doorlopend van haar liefde voor Jezus en om verder te komen in het geloof. Over de waterdoop en wat we vertelden over de doop in de Heilige Geest wil ze graag verder over nadenken. Cees vertelde nog meer en gaf haar wat mee om door te nemen + QR code hanger.
Haar vriendin zei weinig. Toen we haar er verder bij betrokken, kwam ze ook wel open. Die relatie met Jezus, zoals haar vriendin die heeft, heeft ze zelf niet, maar ze praten wel veel samen. Bij haar er op aangedrongen haar hart voor de Here Jezus te openen en Hem toe te laten in haar leven. Ze begreep best wel waar het om gaat in het christelijk geloof, maar die stap kon ze nog niet zetten. Ik haalde weer de sleutel uit mijn broekzak om te vragen wat je daar nu mee moet. “Sleutel insteken, omdraaien, de deur open doen”. Zo vraagt Jezus aan jou de deur van je hart open te doen en dan wil Hij graag binnenkomen, staat in Openbaring.
Dit vergeet je niet meer, met de sleutel als voorbeeld. Ze knikte en beaamde dat. Aangezien we al een hele tijd hadden staan praten en begonnen te kleumen (zij en wij) maakten we een eind aan het gesprek. Ze bedankten ons. Ik bedankte hen ook. Weet je, het is van beide kanten. Wij worden er blij van als er geluisterd wordt en er wat mee wordt gedaan. Want de Here Jezus komt vandaag ook voor jullie voorbij, namens ons. En als jullie dat als een zegen ervaren en er blij van worden, nou wij ook!
Gauw opwarmen in de caravan, dus terug. Bij de caravan sprak ik nog een man van middelbare leeftijd. Christen. Gaf ons een bemoediging mee. Vind het mooi wat we doen. Veel zegen gewenst.
Overwegingen en lessen
– Koude of niet, getuigen verwarmt de harten van mensen en is een van de meest krachtige wapens in het Koninkrijk van God, in combinatie met tekenen en wonderen en genezingen.
– Soms kom je zoveel leed, ellende, ziekte en dood en rouw tegen…. onvoortswelbare hoeveelheden hebben mensen zons mee te torsen en zeulen. Zo ook deze oudere vrouw met wie wij spraken en bidden mochten: moeder gestorven, zus gestorven, man gestorven, problemen met kinderen en zelf allerlei ziekten en ga zo maar door. Het is soms niet om aan te horen en kun je alleen maar meehuilen!
