Henk Stoorvogel bij Opwekking: ‘de Heilige Geest is vuur, Hij wakkert passie en verlangen in ons aan’

Al vijftig jaar organiseert stichting Opwekking de jaarlijkse Pinksterconferentie. Door de pandemie was dat dit jaar voor de tweede keer op rij in digitale vorm met online te beluisteren workshops, opbouwende preken en voor tieners en kinderen een eigen programma. Via een digitale plattegrond van het kampeerterrein konden alle samenkomsttenten en infostands  online worden bezocht.  Zondagochtend sprak Henk Stoorvogel met als thema ‘De Heilige Geest is…’

Hij vertelt: “De Heilige Geest is wind. Een uiting van het hevige verlangen van God naar ons als mens, ons als kerk. De Heilige Geest is vuur. Hij wakkert de passie en het verlangen in ons aan. De Heilige Geest is helder als water. Waar de kerk geestvervuld gaat spreken, hoort ieder het evangelie in de eigen taal, op het eigen niveau.

En als we kijken naar het bijbelgedeelte uit Handelingen en wat dat kan betekenen voor ons, dan is dit bijbelgedeelte zwanger van de echo’s van de grote verhalen uit het eerste gedeelte van de Bijbel. Grote verhalen van grote mensen, met name de twee grootheden uit het Oude Testament. En die eerste grootheid waar dan over gesproken wordt, is Mozes.

Mozes was ook zo’n man wiens leven door de tekenen van wind, van vuur en water gekenmerkt werd. Hij ontmoette God daar in stormwinden, in grote wolken. In bergen die schudden van de bliksemschichten. Hij ontmoette God daar in de brandende braamstruik. Hij wist wat het was om een vuur te zien dat brandt, maar niet verteert. En hij was de man die wateren spleet en het volk voorging in bevrijding. En de grote eretitel van Mozes is dienaar. Hij is de dienaar van de Heer. 

“Hij trok daar de woestijn in waar hij stormwinden meemaakte voordat hij God heel persoonlijk en intiem ontmoette. En ook hij spleet daar water van de Jordaan. De profeet van water, wind en vuur.”

De tweede persoon over wie veel verhalen doorklinken hier in dit bijbelgedeelte is Elia. De vader van de profeten. Hij was ook de profeet van vuur, die vuur vanuit de hemel naar de aarde bad en het offer werd verteerd. Hij trok daar de woestijn in waar hij stormwinden meemaakte voordat hij God heel persoonlijk en intiem ontmoette. En ook hij spleet daar water van de Jordaan. De profeet van water, wind en vuur.

Vuur en dienstbaarheid
Als Petrus dan gaat spreken vanuit deze gebeurtenis, dan zegt hij tegen de mensen die daar allemaal zijn gekomen: ‘Luister nou, want in het einde van de tijden zal God Zijn Geest over ons uitgieten en dan zullen alle dienaren en dienaressen profeteren.’ Daarmee refereert hij aan die grote dienaar Mozes en die grote profeet Elia.

Als Gods Geest op ons neerdaalt, zullen wij als het ware belichaamd worden met het vuur van de profeet en de dienstbaarheid van de dienaar. We zullen met dat vuur van Elia en die bezieling van Mozes kunnen leven. Wat betekent dat dan? 

Leven als profeet
Wat betekent het om in deze tijd te leven als een profeet? Soms denken wij dat profeten mannen en vrouwen zijn die eendimensionaal de waarheid overdragen, die mensen een beetje om de oren slaan met de woorden van God, die zich geen zorgen hoeven te maken over hoe dingen hoeven over te komen, als het maar klopt wat ze zeggen.

Als je kijkt naar het bijbelse beeld van de profeet, dan zie je dat in het Oude Testament alle profetentaal waar is, maar poëtisch wordt weergegeven. Profeten brengen waarheid in poëzie. De profeet kan schuren, hij kan opschudden, hij kan je binnenstebuiten halen, maar een profeet brengt de waarheid altijd op zo’n manier dat je het kunt aanvaarden. Dat het triggert tot nadenken, dat het je van binnenuit ontmantelt en dat is wat poëzie doet.

Poëzie is de taal van het hart. Proza is veel meer de taal van het verstand. Van oudsher hebben de profeten van het volk van God geprofeteerd in poëzie, omdat ze beseften: ik kan wel waarheid brengen, maar als de mensen  het niet aan kunnen nemen, kan ik het net zo goed niet zeggen. 

Nieuwe profeten en profetessen
Ik geloof dat hetgeen wat de kerk vandaag nodig heeft is dat er nieuwe profeten en profetessen komen die Gods waarheid gaan brengen op poëtische wijze. Een kerk van nieuwe creativiteit, een kerk van nieuwe kunstzinnigheid.

Een kerk van een nieuw taalveld waar we weten uit de versleten paadjes te treden en weten weer onder de huid van de hoorders te kruipen, weer dichtbij de mensen te komen en Gods waarheid te brengen op het scherpst van de snede, maar met poëtische schoonheid, zodat mensen het willen en kunnen aanvaarden, het verder willen en kunnen onderzoeken. De geest van Elia. In het eind van de tijden als Gods Geest over de kerk wordt uitgestort, zullen ze profeteren – in poëzie. 

Leven als dienaar
En ze zullen optreden als dienaren. Wat betekent het om een dienaar te zijn? Ik denk dat een dienaar in essentie iemand is die bereid is om uit de rij naar voren te stappen en zich vrijwillig aanmeldt voor een taak waar niemand zin in heeft of niemand de moed voor heeft. Dat dat de essentie is van wat het betekent om een dienaar te zijn. 

“Wat betekent het om een dienaar te zijn? Ik denk dat een dienaar in essentie iemand is die bereid is om uit de rij naar voren te stappen en zich vrijwillig aanmeldt voor een taak waar niemand zin in heeft of niemand de moed voor heeft.”

Als ik denk aan een voorbeeld van zo’n dienaar, moet ik altijd denken aan een kleine man met een ronde bril. Een dappere man, een priester was het. Hij had het vuur van de Geest. In Polen had hij gigantisch veel losgetrokken om honderdduizenden mensen daar te wijzen op de waarheid van Christus. Hij had een hele stad gebouwd waar heel veel dienstverlening en delen van het Woord van God plaatsvond. Hij leefde in de tijd van de Tweede Wereldoorlog.

Nazi’s
De Nazi’s vonden hem gevaarlijk, dus stopten ze hem in Auschwitz. En zo kwam het dat op een dag, 31 juli 1941, alle gevangenen in Auschwitz aangetreden stonden in hun rijen. Er was één gevangene ontsnapt en daarvoor moesten er tien sterven in de hongerbunker. Iedereen wist wat die tien te wachten stond. Iedereen hield zich muisstil. 

Er werden tien uitgekozen waaronder Francis, een jonge Poolse sergeant. Hij barstte in snikken uit, omdat hij op dat moment besefte dat hij zijn vrouw en kinderen nooit weer zou zien. Op dat moment stapte die kleine, magere man met de ronde bril uit de rij naar voren en hij meldde zich vrijwillig aan voor iets waar niemand zin in had of de moed voor had. Hij vroeg de commandant van Auschwitz permissie of hij de plek van Francis in mocht nemen in de hongerbunker.

De commandant stond het toe. En zo liep Maximiliaan Kolbe – want zo heette deze kleine, magere man met de ronde bril – daar en hij ondersteunde een van de andere gevangenen terwijl ze naar de hongerbunker toe liepen. Twee weken lang waren ze daar in die bunker terwijl de een na de ander stierf. 

Gevangenen
Iedereen kende de verhalen hoe gevangenen elkaar daar normaal gesproken verscheurden, omdat ze waanzinnig waren geworden door honger en dorst. Hoe ze elkaar daar als dieren konden aanvallen. Maar bij Maximiliaan Kolbe daar in die cel was het anders.

Want elke dag opende hij met gebed en met een lied. En elke dag sloot hij af met gebed en met een lied. En als de bewakers daar binnenkwamen, keek hij hen aan met ogen zo intens, dat ze hem bevalen om naar de grond te kijken. Volgens de overlevering moesten zelfs iets van zes bewakers in therapie, omdat ze het niet konden rijmen: de liefde en de serene rust van de atmosfeer daar in die hongerbunker. 

Maar dit is wat dienaren doen. Dienaren zijn bereid om, als in de kerk niemand het wil doen, als in de samenleving niemand het wil doen, voor de vergeten groepen, voor de vergeten mensen, voor de meest vervelende klusjes… Dan zijn het de dienaren die uit de rij naar voren stappen en zichzelf vrijwillig aanbieden om datgene te doen waar niemand zin in heeft of de moed voor heeft.

Waarheid en dienstbaarheid
En dat is wat Gods Geest doet met Zijn kinderen, met Zijn mannen en vrouwen, ieder op hun eigen plek. Dat als Gods Geest wordt uitgestort, dat jij daar waarheid kunt brengen in poëzie. Maar ook dat je daar kunt gaan dienen. Dat jij uit de rij naar voren kunt stappen en zeggen: ‘Laadt maar op deze schouders. Kom maar op hier in dit systeem. Ik ben bereid deze weg te gaan terwijl niemand wil, terwijl niemand durft. Maar gedreven door Gods Geest ga ik in dit stukje staan, ga ik in dit stukje aanpakken, ga ik dienen.’

“We hebben het allemaal zo nodig dat Pinksteren losbreekt in ons eigen leven. ‘Toen die grote dag aanbrak…’”

We hebben het allemaal zo nodig dat Pinksteren losbreekt in ons eigen leven. ‘Toen die grote dag aanbrak…’ We hebben het allemaal zo nodig dat Pinksteren aanbreekt in ons Jeruzalem. De stad die Jezus had verraden, die Hem had gekruisigd. Zo mogen we God vragen om Zijn Geest. Na dit ingewikkelde, andere jaar mogen we ons openen voor Zijn hevige verlangen, mogen we zeggen: ‘Here God, komt U maar binnen met de wind van Uw Geest en doorwaai mijn systeem. En als het iets te ruig is, als het iets teveel is, doe het dan maar. Ik wil me klaarmaken voor Uw verlangen.

En wilt U een verlangen in mij ontsteken, dat ik bereid ben om te dienen, naar voren te stappen uit mijn rij en de plek in te nemen die niemand anders bereid is om in te nemen. Wilt U mij helderheid geven in taal, dat ik kan spreken op het scherpst van de snede, maar altijd met die zweem van poëzie, zodat mensen het kunnen ontvangen. Heer doe mij, doe Uw kerk zo herleven.'”

Kijk deze preek en anderen terug op: https://ikganaaropwekking.nl/programma/