In december 2005 ging Henk met zijn vrouw, zijn broertje en diens vriendin naar Zuid-Afrika. Hij zou daar zijn vader ontmoeten met wie hij zes jaar geen contact had gehad. Ook wilde het groepje graag de jaarwisseling vieren in Zuid-Afrika. Die oudejaarsavond, terwijl ze op stap waren met de auto van Henks vader, raakte Henk de autosleutels kwijt. Bij Xpedition Glory vertelt hij hoe hij een schietgebed tot God bad en wat er toen gebeurde…
“Op oudejaarsavond rond een uur of tien ’s avonds waren we klaar met eten. Het was gezellig en toen zeiden we: ‘Wat zullen we gaan doen?’ Mijn vader besloot toen al naar bed te gaan. Zelf had ik zin in een feestje, ik had verwacht dat we allemaal dingen zouden ondernemen”, vertelt Henk. “Mijn vader reageerde toen dat ik de auto wel mocht lenen. ‘Maar doe voorzichtig, je zit in Zuid-Afrika’, zei hij erachteraan.”
Met hun groepje gingen ze vervolgens op stap met de auto. “We kwamen aan en er was een heel groot strand met alleen maar zand en maar één opgang. Er waren superveel mensen. Ik dacht: ik heb de verantwoordelijkheid over het groepje waar ik mee ben en over de auto.”
Sleutels weg
“Ik had een korte broek aan met zo’n grote zak aan de zijkant. Daar deed ik de autosleutels in. We wandelden en keken overal rond. Ik bleef steeds wel voelen of ik de autosleutels nog wel bij me had.
Op een gegeven moment zaten we ergens en gingen we wat drinken. Ik voelde weer of ik de autosleutels nog bij me had. O nee he! dacht ik toen. De sleutels waren weg.
Er ontstond dikke paniek en de sfeer was bedorven. Oud en nieuw of niet; het was echt niet meer gezellig. Waar ga je dan zoeken? Waar begin je dan in het donker? Ik voelde nog wel vijf keer of de sleutels niet in mijn broekzak zaten, ging alle naadjes bij langs, maar ik wist al één ding zeker: die sleutels zitten er niet in”, gaat Henk verder.
Paniek
“Ik raakte echt in paniek en de sfeer werd steeds grimmiger in ons groepje. Op een gegeven moment zei ik vanuit een soort wanhoop en paniek: ‘Heer, U moet me helpen, ik ben mijn sleutels kwijt. U moet me helpen, hoe kom ik terug?’ Het was 2005, we hadden geen mobiele telefoon bij ons.
We waren op drie kwartier afstand van het huis waar we logeerden en niemand wist dat we op deze plek waren. Op een gegeven moment ben ik op mijn knieën gevallen en heb ik in angst en paniek mijn handen in het zand gestoken. Op het moment dat ik ze dichtkneep, had ik in mijn rechterhand toen ineens de sleutels van de auto.
Ik pakte de sleutels en het eerste wat ik zei, was: ‘Ik heb ze hoor, ik heb ze!’ Mijn broertje zei: ‘He, hoe kan dat!’ Ik zei: ‘Weet ik veel..!’ Ik was helemaal onder de indruk van het feit dat ik gewoon de sleutels weer had gevonden. God verhoorde mijn gebed en liet mij die sleutels vinden.”
Liefde van God
“Het was niet zo’n verhaal van dat ik een fantastisch gebedsleven heb en dat dit soort dingen elke dag gebeuren. Dit was gewoon de liefde van God Die zei: ‘Ik luister naar je en Ik geef het je’. Het had me op dat moment ook niet veranderd. Pas veel later ben ik echt tot levend geloof gekomen.
Het was zo tof en liefdevol dat dat God naar mijn gebed luisterde. Alle stress was weg, de sfeer in de groep was goed, en we konden gewoon weer naar huis.”
Bekijk hier het getuigenis van Henk:
