Alles moet het liefst perfect. Huis op orde en dus spik en span. Zaak draait lekker, kinderen gaan goed, ze gedragen zich voorbeeldig! Leuke vriendinnen, die me altijd begrijpen. Manlief die me op handen draagt. Altijd een lach op mijn en zijn gezicht. Mijn haar zit goed, ook heel belangrijk!
Zelfs als klein meisje toen mijn moeder mijn haar deed, mocht er niet een haartje scheef zitten. En niet te vergeten; het eten moet lekker zijn en gezond. Eten ja.. daar ga ik uiteraard ook altijd goed mee om. Geen grammetje teveel suiker, niet teveel vet. Geen eetbuien meer. Gewoon perfect. Heerlijk perfect leven.. niks zit tegen. Een fantastische wereld lijkt me. Makkelijk ook. Geen gedoe, geen vuiltje aan de lucht.
“Geen grammetje teveel suiker, niet teveel vet. Geen eetbuien meer. Gewoon perfect. Heerlijk perfect leven… niks zit tegen.”
Frustreert
Het frustreert me wanneer perfectie niet lukt. Het moet dan beter. De volgende keer mag ik niet meer zo reageren, de volgende keer moet ik eerst nadenken voordat ik wat zeg, de volgende keer ga ik eerst in gesprek, de volgende keer weet ik dat ik geen stress hoef te voelen. De volgende keer zorg ik dat ik nog net voor de visite komt, de wc goed nagelopen heb, voordat er een vreemde naar toe gaat. Wat zullen ze wel niet denken met die druppel op de rand. De volgende keer zal ik meer invoelend zijn.
“Enorm moe word ik soms van mezelf. Ik streef naar een perfecte wereld af en toe. Voor anderen ben ik milder dan voor mezelf.”
Enorm moe word ik soms van mezelf. Ik streef af en toe naar een perfecte wereld. Voor anderen ben ik milder dan voor mezelf. Zij mogen fouten maken, (al vind ik dat soms ook moeilijk) maar mijn eigen fouten straf ik af. Kom op Lies, denk je nu echt dat mensen dit van jou accepteren? Het had beter gekund! Teveel gegeten, nu op dieet. Lelijk gedaan tegen mijn man Piet, nu door het stof. Ik blijf soms veertig keer sorry zeggen om het goed te maken.
Volmaaktheid
Een ander woord voor perfectie is volmaaktheid. Volmaakt zijn en leven in een volmaakte wereld, met volmaakte mensen om je heen. Geen rimpels in je gezicht, putten in je benen of spataderen. Altijd liefde en vrede. Zoiets als wat ik al beschreef.
In het paradijs was het zo. Perfect. Volmaakt. Alles mochten we eten. Heerschappij over de aarde hadden we. Kleding was niet nodig. Een perfecte temperatuur. Geurende bloemen, vrede. Heerlijk. Van een boom mochten we niet eten. Goed te doen zou je zeggen, kan niet mis gaan. En zelfs dat ene ging mis.
“Waar we afhankelijk van God waren, zochten we naar onafhankelijk zijn.”
Eva gaf Adam en ze aten; het ging mis. daar waar het volmaakt was, werd het onvolmaakt. Waar we afhankelijk van God waren, zochten we naar onafhankelijk zijn. Ik kan het zelf wel, alleen. Ik heb God niet nodig en de ander al helemaal niet.
En hoe vaak struikelen we allemaal niet! Wie nooit struikelt in het spreken kan zich een volmaakt mens noemen, die in staat is om zelfs het hele lichaam in toom te houden. Jakobus 3:2
Steeds opnieuw besef ik dat ik het bloed van de Heer Jezus nodig heb. Degene die volmaakt is, is mijn redding.
Zonder Jezus zijn we verloren, is onze volmaaktheid achtergebleven in het paradijs. In Jezus zijn we gered van de vloek… leven we nog in een onvolmaakte wereld en zijn we geborgen in de Volmaakte Redder.
Zou jij gered willen worden?
“Heer leer me afhankelijk te zijn van u. Genadig te zijn. Dank U voor uw genade. Dank U dat Uw Woord zuiver is en me beschermt. Amen.”
Deze column is geschreven door Annelies van Walsem.
