Veel mensen kennen Jan Pool als leider van leiders, als ex-voorganger en spreker. Maar wat niet iedereen weet is dat Jan Pool niet altijd gelooft heeft. Sterker nog, jarenlang was hij zichzelf verloren in drank, vrouwen en uitgaan. Tot hij verliefd wordt op een christelijk meisje. Dit is het bijzondere liefdesverhaal van Jan wat ook nog eens zijn bekeringsverhaal werd.
Jan, jij bent niet altijd christen geweest hé?
Jan: ‘’Dat klopt. Ik heb een moeilijke jeugd gehad, met een passieve vader die getekend was door oorlog en een overbezorgde moeder. Ook ben ik als kind seksueel misbruikt. In mijn studietijd ben ik die onderliggende pijn gaan stillen met veel drinken en veel vrouwen.’’
Wanneer sloeg dat om?
Jan: ‘’Op mijn 25e woonde ik in Den Helder. Ik werkte in het ziekenhuis als fysiotherapeut. En er liep daar een hele leuke verpleegkundige rond. Het duurde niet lang voordat ik verliefd werd. Maar ze bleek christen te zijn en had absoluut geen gevoelens voor mij. Ze begon steeds maar over God als we met elkaar afspraken en ik had het daar op een gegeven moment een beetje mee gehad.’’
‘’Ze bleef maar over God praten. Ik dacht: ik kap hiermee, dit is hopeloos.’’
Dat was een afknapper voor jou?
Jan: ‘’Ja, zo erg dat ik dacht: hier moet ik mee stoppen. Op een dag hadden we een discussie over God. Op een bepaald moment keek ze mij aan en zei dat ik een leegte in mijn leven had en dat ik die tevergeefs probeerde op te vullen met drank en vrouwen. En toen priemde zij met haar vinger op mijn borst en zei: ‘’Alleen Jezus kan die leegte opvullen en jij hebt Jezus nodig!’’ En ik gaf haar een enorme duw en riep: ‘’Jij met je Jezus!’’ Ik heb haar weggebracht naar de zusterflat, ging naar huis en dacht: ik kap hiermee. Dit is hopeloos.’’
Wat gebeurde er thuis?
Jan: ‘’Thuisgekomen ben ik naar bed gegaan. Maar ik lag te woelen in bed en werd overvallen door eenzaamheid en angst – zoals wel vaker. Ik wilde uit bed stappen om een fles wodka open te trekken. Wat moed in te drinken, de stad in te gaan: vertroosting bij een vrouw te zoeken. Maar toen ik mijn bed uitstapte bleef ik als aan de grond genageld staan. Ineens hoorde ik die woorden die ze sprak, luid en duidelijk: ‘’Jij hebt een leegte in je leven en je hebt Jezus nodig!’’’’
‘’Ik wilde uit bed stappen om een fles wodka open te trekken. Wat moed in te drinken, de stad in te gaan: vertroosting bij een vrouw zoeken.’’
En toen?
‘’Ik viel op mijn knieën in mijn slaapkamertje. En riep het uit naar God. Toen had ik een ontmoeting met God. Er kwam ineens zo’n diepe vrede in mijn hart. Vanaf dat moment heb ik mijn leven radicaal omgegooid. Een paar dagen daarna heb ik mijn hele drankvoorraad door de gootsteen gespoeld. Daarna heb ik al mijn muziekplaten weggegooid.’’ Lachend: ‘’Later heb ik een aantal weer opnieuw gekocht. Maar ik wilde zo radicaal een streep zetten door mijn verleden. Alle fotootjes van vriendinnen gooide ik weg. En ik stopte met zelfbevrediging. Ik wilde maar één ding: Jezus.’’
‘’Als eerste spoelde ik alle drank door de gootsteen.’’
Maar hoe zat het dan met die leuke zuster?
‘’Nou, ik heb de nacht dat het gebeurde bijna niet kunnen slapen van opwinding. Er was echt iets met mij gebeurd. Ik wilde het dolgraag delen met haar maar wist niet welke shift ze zou hebben in het ziekenhuis. Dus ik fietste naar het ziekenhuis de volgende dag en zei tegen God: ‘’Nou, U en ik kennen elkaar nu. Ik zou haar graag willen ontmoeten, om haar te vertellen wat er met mij gebeurd is.” En terwijl ik dat bad stak zij de weg over! Ik riep: ‘’Hey, ik moet je wat vertellen!’’’’
‘’Verrek man, je bent bekeerd! Ze zag het gelijk in mijn ogen.’’
En ze keek jou verwachtingsvol aan en jij zei…
Jan: ‘’Ik ben weer maagd! Weet je, ik had helemaal geen christelijke woorden ofzo. Maar dat is hoe het voelde, hoe ik het ervaarde. En zij kijkt mij aan en zegt: ‘’VERREK MAN, VOLGENS MIJ BEN JE BEKEERD!” Later zei ze dat ze het direct in mijn ogen kon zien. En tot die tijd had ze niets voor mij gevoeld. Ze wilde niet het ‘zoveelste meisje’ zijn. Ik denk dat dat ook Gods bescherming van haar was. Maar op dat moment, daar op straat, werd ze op slag verliefd. Dat vertelde ze mij achteraf.’’
Wow… En toen?
Jan: ‘’Viereneenhalve maand later zijn we getrouwd. Het was een eenvoudige bruiloft maar onvergetelijk, zó geweldig.’’ Lachend: ’’Eigenlijk wilden we het zelfs al eerder maar dat mocht niet van de kerkenraad. Ik moest eerst nog catechisatie doen en gedoopt worden. Maar speciaal voor mij hadden ze een extra snelle catechisatie in het leven geroepen! Die zuster, dat meisje, is Marijke en zij is nu mijn vrouw. We hebben vier kinderen en vijf kleinkinderen. Samen zijn we door heel wat stormen heen gegaan maar we zijn nog steeds dolgelukkig samen. Al 42 jaar lang.’’
De hoofdfoto is een foto van de bruiloft op de fiets. Jan: ”We hadden geen geld voor fotograaf. Een vriend heeft foto’s gemaakt.”
