We moeten er even van bijkomen. Ongekend veel Nederlanders hebben op de PVV gestemd. Ik had het zelf nooit voor mogelijk gehouden maar De Partij voor de Vrijheid is verreweg de grootste partij van Nederland geworden. Ik zie verontwaardigde, verdrietige en zelfs boze reacties. En ik begrijp ze allemaal. Ik kan ze helemaal meevoelen. Maar tegelijkertijd ervaar ik iets anders diep in mij: Een gevoel wat ik alleen kan omschrijven met het woord: Splagchnizomai. Ook wel: met innerlijke ontferming bewogen…
Tekst: Felix Govers
Deze verkiezingsuitslag maakt de onmiskenbare hartekreet van ontzettend veel Nederlanders voelbaar. Het water staat veel mensen aan de lippen. Door de aanhoudende inflatie, het wegvallen van het sociale maatschappelijke weefsel en de groeiende onzekerheid over de primaire levensbehoeften zoals een huis, voelen mensen de grond onder hun voeten wegzakken. Ze lopen vast in hun leven en verlangen naar verandering. Daar kunnen we niet van wegkijken.
Hoe belangrijk thema’s als klimaat, het beschermen van de democratische waarden op het wereldtoneel en een humaan immigratie beleid dan ook zijn, ze staan voor veel mensen toch ver van hun dagelijkse moeilijke realiteit. In een noodsituatie vervaagt het belang van de lange termijn. Je staat op de overleef modus.
Wie ziet mij?
Veel Nederlanders zeggen met deze stem eigenlijk: wie ziet mij? Daar kunnen we boos over zijn. Maar eigenlijk is het ontzettend verdrietig dat zoveel mensen dit zo sterk ervaren. En door deze verkiezingsuitslag zijn er ook veel mensen voor wie hun vrijheid van godsdienst onder druk komt te staan. Zij stellen precies dezelfde vraag: Wie ziet mij?
Het is een menselijke vraag.
Deze vraag legt een oproep neer bij iedereen die deze hartekreet bij zichzelf niet herkent: Zie je medemens. Wees niet op jezelf gericht maar zoek de ander proactief op en wees er voor elkaar.
De politici in Den Haag kunnen maatregelen nemen. En misschien is er dan wel een huis beschikbaar, misschien blijft er aan het eind van de maand wel iets over in je portemonnee, misschien ervaar je dan een klein beetje verlichting van de dagelijkse zorgen.
Gezien worden
Maar om echt gezien te worden heb je geen politiek beleid nodig maar een arm om je schouder. De onverdeelde aandacht van een naaste. De glimlach van een medemens.
Ik hoop oprecht dat deze politieke verhoudingen tijdelijk zijn. Maar voor iedereen die de hartekreet om gezien te worden niet herkent, is de oproep voor de komende periode duidelijk: zie je medemens, de nood is echt hoog!
Felix Govers is oprichter van het mediabedrijf Living Image.
