“Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus..”
Filippenzen 4:6-7
Bovenstaande tekst is voor velen een bekende tekst. Een belangrijke tekst ook voor een kind van God. Na de reis naar Israël heeft deze tekst nog een diepere lading gekregen, vooral dat zinnetje “die alle begrip te boven gaat”. Dat verwoordt eigenlijk alleen al het gevoel dat wij hadden, namelijk dat het met geen pen te beschrijven is wat God aan vrede in onze harten wil leggen.
Tekst: Ecclesia Assen
Op 12 april vertrokken enkele leden van Ecclesia Assen naar Israël. We gingen daar heen om het volk van God te dienen met vrijwilligerswerk in de gaarkeuken van Hineni. Een week was de bedoeling. Het werden uiteindelijk 11 dagen omdat onze vlucht niet terug ging in verband met de oorlog en de oplopende spanningen die daarmee gepaard gaan.
Op de tweede avond, toen wij net sliepen, werden we wakker door enkele dreunen die we niet direct kon plaatsen. Kort daarna werd er op de deur geklopt van de slaapkamer en begon het luchtalarm af te gaan. Twee broers, die inmiddels ook wakkers waren, keken elkaar slaperig aan en deden hun kleren aan om vervolgens naar een veilige plek te gaan. Enkele momenten later meldden ook de anderen zich hier en zaten we ineens tussen alle andere gasten van de guesthouse Beit Chai te wachten op dat wat komen gaat. Kinderen en volwassenen. Als je zoiets leest of hoort, dan koppel je dit soort gebeurtenissen vaak aan paniek en angst. Het tegenovergestelde was waar. In plaats hiervan heerste er een vrede, een rust, die alle verstand te boven gaat. Jacques, de heer des huizes, bad tot Abba en dankte Hem voor Zijn aanwezigheid en bescherming. Toen hij op zijn telefoon zag dat het veilig was mocht iedereen weer naar bed en konden we slapen onder de zegen en bescherming van God. Misschien hebben jullie hebben jullie het meegekregen, maar die nacht vond er een zeer grote aanval op Jeruzalem plaats.
De volgende dag werd duidelijk hoe groot de aanval precies was. “We hebben ze onderschept. We hebben ze geblokkeerd. Samen zullen we winnen,” tweette de premier. Maar velen wisten weter, dit was een wonder van God. Geen land ter wereld zou in zo’n korte tijd zo efficiënt meer dan 300 rakketten uit de lucht weten te halen. Zowel de joden als de christenen die wij spraken in de dagen er na zeiden: “Als je het wonder hebt gezien en nog niet wil erkennen dat God ons beschermt, dan gaat het niet goed met je.“
En zo startte een week waar we keer op keer verwonderd mochten worden over de grootheid van God, in het centrum van de wereld, Zijn Jeruzalem. We mochten werken, konden bijzondere plekken zien en beleven, indrukken op doen met een lach en een traan, dit alles in de aanwezigheid van Jezus. De laatste dag, althans dat dachten we, was een zeer bijzondere. We gingen naar een huis, dat door de oorlog verlaten was, om daar schoon te maken. Er zouden een paar duiven in zitten, omdat er een raam open was blijven staan. Details zullen we jullie besparen, het was veel erger dan dat. Er nog een vrijwilligster uit Nederland bij onze groep. Tijdens de pauze, met uitzicht op de zee, leidde God het gesprek zo dat het over de doop ging. Nadat deze dame het verlangen om gedoopt te worden uitsprak, zeiden wij: zie daar is water.
Aan het strand, waar Jona vermoedelijk ook weer op het droge kwam, stonden wij en konden daar onze nieuwe zus in de zee dopen.”
Even later, onder begeleiding van de Joodse taxichauffeur, reden we naar de zee. Het beeld dat een oudere broer van God ontving tijdens de onze laatste dienst in Nederland, namelijk dat hij ons aan de zee zag staan, werd werkelijkheid. Aan het strand, waar Jona vermoedelijk ook weer op het droge kwam, stonden wij en konden daar onze nieuwe zus in de zee dopen. Halleluja!
De volgende morgen werden we wakker met het gevoel: straks gaan we naar huis. Een paar minuten later werd dit gevoel ruw afgekapt, “your flight has been cancelled”. Israël had een aanval uitgevoerd op Iran, waardoor KLM niet meer vloog op Tel Aviv. Nadat we God gebeden hadden om wijsheid werd duidelijk dat KLM de eerstvolgende dagen ook niet zou gaan vliegen. Dinsdag op z’n vroegst. Met hulp broer Thijs en zijn vrouw (www.hijis.nl) boekten we een andere vlucht bij Eurowings, voor diezelfde dinsdag. De tickets van KLM werden geannuleerd en het geld voor de terugreis werd teruggestort. Het was emotioneel even schakelen nu we langer mochten blijven en ook praktisch moest er ook e.e.a. geregeld worden, zoals onze verblijfplaats. In dit alles mochten we weer zien dat God alles in Zijn Hand heeft, Hij voorzag in alles, Jehova Jireh! We hebben nog een paar indrukwekkende en heerlijke dagen gehad. Maandag, de laatste dag waren we in een gebedshuis met uitzicht op de oude stad en de olijfberg. De tranen die Jezus huilde om Jeruzalem kwamen diep binnen. Kijkend naar de stad en beseffende wat er komen gaat, kwamen ook nu de tranen, ook nu ik het weer opschrijf. Tijdens de dienst hier in Assen zongen wij samen over Jeruzalem: “Wij treuren om de pijn die jij moet lijden en bidden dat de Heer je zal bevrijden.” Laten we samen blijven bidden voor de vrede binnen de muren van Jeruzalem.
En ook dinsdag, toen we naar het vliegveld reden, zagen we weer de goedheid van God. Hij was degene die ons de tickets deed annuleren bij KLM, Hij wist dat KLM ook de vlucht van dinsdag ging annuleren. Toen het vliegtuig van Eurowings de aardbodem losliet in Israël, zong ik in mijn gedachten: “I will sing of the goodness of God.”