Jarno en Liesbeth van Dijk hebben een sterke overtuiging dat de kerk niet het ‘eindstation’ is in het koninkrijk van God, maar een plek waar mensen toegerust en uitgezonden moeten worden naar de maatschappij. Dat vertellen ze in de podcast van Revive.nl op GOD Radio. “Teveel mensen denken dat ze alleen door God gebruikt kunnen worden op het zendingsveld of door te dienen in de kerk. Dat is heel triest, omdat ze daarmee niet beseffen dat God hen juist op hun werk krachtig wil gebruiken.” In dit artikel vertellen Jarno en Liesbeth over hun leven als jonge voorgangers, het glazen huis van de bediening, Gods roeping voor vrouwen én apostelschap.
Jarno: “Ik was 19 toen ik Liesbeth ontmoette, zij was toen 21. Toen begon onze bediening al. Op mijn 23e was ik pastor, een hele jonge leeftijd. Ik was volgens mij de jongste voorganger van Nederland. Dat zorgde voor veel onbegrip bij andere voorgangers, maar zeker was er ook aanmoediging.
We zijn bij ons in de woonkamer begonnen. De kinderdienst was in de keuken, de aanbidding werd begeleid met de piano. Als we bij de volwassenen bediend hadden, lagen mensen vaak nog languit op de grond en moesten kinderen vaak over hun ouders heen stappen als ze naar de kamer ging. We wisten in die tijd nog helemaal niets. We hebben door veel vallen, maar ook door opstaan, geleerd. Als ik nu mezelf een tip zou geven, zou ik zeggen: ‘had het niet in je eentje gedaan, maar neem een apostel in de armen die je verder kan helpen.’”
Openheid
Jarno en Liesbeth zijn altijd heel open geweest over hun leven in de bediening, ook als dingen minder gingen. Liesbeth: “Je leeft daarmee in een glazen huis, mensen letten op je. Daar ben je bewust van. In het begin is dat misschien moeilijk, maar we willen voor God leven en als mensen een mening hebben over hoe we dat doen, jammer dan.”
Als ik nu mezelf een tip zou geven, zou ik zeggen: ‘had het niet in je eentje gedaan, maar neem een apostel in de armen die je verder kan helpen.’”
Jarno: “We hebben vanaf het begin ervoor gekozen om alles op Facebook te zetten. De mooie kanten, promotie van onze evenementen, maar de kwetsbare dingen die moeilijk zijn. Dat trok mensen aan. Sommige dingen leren mensen niet door de Heilige Geest of door de Bijbel, maar door rolmodellen. We hebben vanaf het begin ervoor gekozen: we zetten alles op facebook.”
Jarno deinst er ook niet voor terug om soms ‘spicy’ dingen op facebook te zetten. Hoe is dat voor Liesbeth? “Ik vind niet vaak dat hij te ver is gegaan.” Jarno herinnert zich nog wel een moment. “Ik heb rondom corona weleens iets een beetje boud gezegd en toen zei Liesbeth: ‘Dat kun je niet maken.’ Ik heb toen de volgende dag excuses geplaats op facebook. Ik heb daar veel reacties op gehad, ook van leiders uit het land die het mooi vonden dat ik mijn verantwoording nam. Soms moet je met de billen bloot en zeggen: ‘Het spijt me.’
Tegelijkertijd moet je het ook niet zien als falen. Je bent ook gewoon een mens en niet alles wat we doen is van de Heilige Geest, het is soms ook gewoon vlees. Frustraties en ergernissen moet je niet op facebook zetten, maar als het een keer wel gebeurt, dan kun je dat gewoon toegeven. Ik zie teveel onder christelijke leiders dat we onze reputatie proberen hoog te houden en daarom niet om vergeving vragen.”
Vrouwen en de bediening
Jarno en Liesbeth stonden jarenlang samen in de bediening, maar Liesbeth was meer op de achtergrond. “Ik was meer op de achtergrond, ik was druk met de kinderen. Daarnaast deed ik taken als koffiezetten. Jarno sprak eigenlijk altijd. Pas later ben ik meer naar de voorgrond geschoven.
Ik heb ook altijd wel last gehad van de verwachting van mensen. Mensen vullen snel in dat omdat je de vrouw van de voorganger bent, je vooraan moet zitten, je moet spreken en ook een vrouwenbediening moet hebben. Maar ik was daar helemaal niet aan toe. Ik wilde wel samen in de bediening staan en mijn man ondersteunen. Maar mijn rol was meer op de achtergrond.
In die periode heb ik me steeds meer ontwikkeld en heb ik een reis met God gehad. Toen kwam er een genade voor de voorgrond. Het komt dan uit jezelf in plaats van dat het opgelegd was. Ik ben toen de aanbidding gaan doen en later ook gaan spreken.”
Jarno: “Ik heb ook nooit gezegd: ‘jij moet spreken, of vrouwendingen doen.’ Nee, ze steunde mij en kon lekker in de luwte groeien. Moeder zijn is een van de belangrijkste bedieningen van deze tijd. Dat zorgde er ook voor dat onze kinderen nooit de prijs voor onze bediening hebben betaald. Het is verschrikkelijk als kinderen zeggen: ‘papa en mama vonden de bediening belangrijker dan ons.’ Dat hoor je helaas vaak genoeg.”
Vijfvoudige bediening
In de uitzending vertelt Jarno ook uitgebreid over apostelschap en de vijfvoudige bediening. “Veel mensen begrijpen wel de functie van de herder, de leraar, de evangelist en in mindere mate de profeet. Maar de apostel, wat doet die? Die apostoleert?
Toen over mij geprofeteerd werd, kreeg ik het woord ‘apostello’. Het was toen alsof iemand keihard in mijn buik trapte. Het zette me aan het denken: ‘Waarom raakte God mij hier zo mee?’ Toen ben ik op onderzoek uitgegaan en ik vond uit dat het ‘gezondene’ betekent. De apostolische bediening is erin gespecialiseerd om de cultuur van het koninkrijk van God hier te brengen.
Dat is dus meer dan alleen kerken planten, zoals sommigen denken. Jezus heeft namelijk nooit een kerk geplant, maar Hij wordt wel de apostel en hogepriester van onze belijdenis genoemd in Hebreeën. Daarnaast zijn er ook evangelisten die kerken planten.”
Praktisch voorbeeld
Aan de hand van een praktisch voorbeeld, legt apostel Jarno uit wat specifiek het apostolische is. “Er kwam eens een vrouw naar mij toe die zei: ‘Ik heb zo’n verlangen om de politiek in te gaan, maar ik wil God ook dienen.’ Ik zei verbaasd: ‘Maar dan ga je toch de politiek in?’ Toen zei ze: ‘Maar dat heeft toch niets met het evangelie te maken?’ Ik zei: ‘Juist is dat het evangelie, om daar het licht te zijn!’ Nu is ze wethouder in een grote gemeente in het midden van het land. Dat is het apostolische gedachtegoed.”
In ons apostolisch centrum besteden we daarom veel aandacht aan je plek innemen in de samenleving. Een cultuur van eer hebben op je werk, op tijd komen en zorgen dat je je werk excellent doet. Wij christenen zijn niet de thermometer, maar de thermostaat. Als het koud is in de samenleving, dan moet de thermostaat hoger gezet worden. Niet alleen moeten we in vuur en vlam staan op zondag, maar ook praktisch door de week.
Als er dan een recessie uitbreekt in de samenleving, dan is het koninkrijk van God als die grote boom waar de vogels hun nesten in vinden. God geeft zijn kinderen creatieve ideeën en laat ons werken in een andere economie. Dan komt de wereld naar ons toe en ze zeggen: ‘Waarom zijn jullie niet bang, wat is het wat jullie hebben? Op die manier heb je impact!’”
Beluister hier het hele gesprek!