Wat een intens jaar hebben we met zijn allen achter de rug! Er zijn geweldige dingen gebeurd en wel hebben prachtige doorbraken gezien, maar tegelijkertijd staat er van alles te schudden; dichtbij en ver weg. Wat staan mensen tegenwoordig onder druk en wat is er een onuitsprekelijk leed.
Tekst: Arjan Hulsbergen
Fijn dat we herdenken dat Jezus zo’n 2000 jaar geleden naar de aarde kwam, maar dat “Vrede op aarde” waar die engelen zo knetterhard over zongen, is tot op de dag van vandaag nog niet echt wereldwijd uitgerold. Geloof me: we zitten echt nog op iets beters te wachten!
En ja: we hebben de Heilige Geest ontvangen, dus onze connectie met de hemel is veilig gesteld en “alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft”, maar in de praktijk van alle dag blijkt het evangelie echt geen toverstokje, waarmee we even snel alle problemen op aarde fixen. Steeds meer komen we achter de waarheid die Jezus ons al lang vertelde, maar die we maar moeilijk kunnen aannemen: “Zonder Mij kunnen jullie niets doen.” Maar ook dat we in deze wereld verdrukking zullen hebben.
Jezus volgen: de krachtbron van God is nauw verbonden met lijden
Laten we gewoon eerlijk zijn tegen elkaar: Jezus volgen is niet alleen maar een feestje. Ook niet als Zijn bovennatuurlijke kracht door je heen werkt. In ons leven met Hem gaan bovennatuurlijke kracht en doorbraken gepaard met pijn, eenzaamheid en andere ellende. “Hardship & Glory” noem ik het. En helaas kunnen we daarbij vaak niet eens de duivel de schuld geven.
Vroeger dacht ik dat ik alleen geluk zou kunnen ervaren als alles in mijn leven op rolletjes zou lopen en onder controle was. Vandaag moet ik echter erkennen dat die rolletjes er niet zijn en dat ik die controle ook niet heb. Een wijze, lieve vriend wees me er ooit op dat dit ook niet de bedoeling is. Zolang het Koninkrijk van God de aarde nog niet volledig heeft overgenomen en gevuld, zullen we blijven aanlopen tegen allerlei vormen van lijden. En als volgelingen van Jezus horen we daar maar op één manier mee om te gaan: door iedere dag te beseffen dat we met Hem gekruisigd zijn. Dat betekent dat we dood zijn voor ons oude leven dat gericht was op een lekker leventje zonder problemen en dat het nu Christus is die in ons leeft. Degene die zo met het lijden van mensen begaan is, dat Hij ieders pijn, afwijzing, eenzaamheid en andere ellende voelt als die van Hemzelf.
Gelukkig is er ook heel goed nieuws: dwars door onze zwakheid heen werkt de kracht van God. De lijdende Christus in ons draagt een groot geheimenis met zich mee. Hij is direct verbonden met de ultieme Krachtbron in de hemel. Daar zit Iemand op de Troon die er uitziet als een Leeuw maar ook als een Lam dat geslacht is: afgewezen, verraden, onschuldig veroordeeld, kapotgemarteld, vermoord en geofferd.
Jezus vind je niet in de piek, maar op de bodem van de put
Wil je deze kerst echt iets van deze diepte van Jezus beleven, zoek Hem dan niet in flitsende events met chocolademelk, prikkelende preken of liedjes over engelen en ook niet onder zo’n boom met slingers en ballen. Ga hem ontmoeten op de plaatsen waar Hij echt graag komt: bij de “gebrokenen van hart” en de “verbrijzelden van geest”. Ja, je leest het goed. Jezus ontmoeten doe je het best op de bodem van de put. Daar is Hij!
10 jaar geleden ging dit geheim voor mij open op het zendingsveld van Nepal. We mochten er zijn onder de mensen die alles kwijt waren en gebukt gingen onder demonische onderdrukking, ziekte, corruptie, natuurrampen en bittere armoede. Daar beleefde ik de “gelukkigste momenten”. Niet omdat alles op rolletjes liep of onder controle was, maar omdat Jezus daar was om hen te ontmoeten die het alleen nog van Hem verwachten. Gewoon omdat alle andere opties uitgesloten waren.
Hij was daar toen een vrouw hoorde dat haar broer was vermoord. Hij was daar toen een gezin uit huis werd gezet omdat ze wegens medische kosten hun huur niet meer konden betalen. Hij was daar toen wanhopige moeders hun stervende kinderen in onze armen legden. Hij was daar toen we doordrongen in het episch centrum van een aardbeving, waar mensen alles kwijt waren. Hij was daar toen we een afgodentempel bezochten, waar mensen crepeerden van de pijn. Hij was daar bij die man die op straat was gelegd om te sterven. Hij was daar in de sloppenwijken, waar mensen moesten leven onder een dekzeiltje tussen het afval.
En ook in Nederland was en is Hij daar te vinden: op die plek zonder piek, ballen en kalkoen. Op de bodem van de put, waar mensen keihard door het leven zijn geraakt en geconfronteerd worden met hun angsten, eenzaamheid, ziektes, vervolging en ga zo maar door. Mijn hart is bij hen deze kerstdagen.
Mijn verlangen: landingsplaatsen om echt gekend en geliefd te worden
Mijn verlangen voor 2024 is dat er steeds meer landingsplaatsen ontstaan waar mensen met al hun lijden kunnen landen en gekend en geliefd kunnen zijn, zonder dat ze eerst door al ons religieuze gedoe heen moeten worstelen. Gewoon plekken waar iemand ze namens Jezus diep in de ogen kijkt en ze veilig stelt. Ik geloof niet dat onze kerkdiensten en events dit allemaal gaan brengen. Daar kijken we nog te veel naar een podium en een poppetje met microfoon in plaats van in de ogen van die ander.
Ik geloof in het Lichaam van Christus, waar Zijn Lichaamsdelen bewust met elkaar een eenheid vormen door echt van elkaar te houden en Hem als het Hoofd erkennen. Als dat gebeurt, kun je meemaken wat Paulus het “geheimenis” van Christus noemt. Als het Lichaam en het Hoofd in eenheid samenkomen, is het Lichaam compleet. Dat betekent in feite dat Jezus “lichamelijk” aanwezig is. En als dat zo is, kun je “Jezus-dingen” verwachten. We maken het regelmatig mee. Meestal niet tijdens kerkdiensten, maar in een kleine, overzichtelijke setting. Aan een gedekte tafel met vrienden met onbekenden “in Christus”. Ik kan je er van alles over vertellen.
Taste & See; een voorbeeld uit de praktijk
Zo zaten mijn vrouw en ik laatst bij wildvreemde mensen thuis voor een avondje “Taste & See”. Dat is een plek waar het Lichaam van Christus bij elkaar komt rondom een gedekte tafel en Jezus als het ware met ons mee-eet. We erkennen Hem als Hoofd aan tafel en verwachten dat Hij iets gaat doen, terwijl we onze liefde en aandacht op elkaar richten, onder andere door elkaar te bedienen met de gaven van de Heilige Geest.
Er waren mensen met allerlei achtergronden: vluchtelingen uit Afrika, ondernemers, alleenstaande vrouwen en mensen die nog maar net tot geloof waren gekomen.
Onder hen was een jong echtpaar dat kort daarvoor Jezus had aangenomen. (Ik noem ze “Benny” en “Mariana”.) Samen met hen en de andere gasten nodigden we Jezus uit om als Hoofd bij ons aan tafel te zijn. We braken het brood samen en dronken de wijn van het Nieuwe Verbond.
Benny en Mariana hadden een heftig leven achter de rug en worstelden nog met een aantal ongezonde patronen. Toen we voor Benny baden, werd hij vrijwel meteen bevrijd van allerlei dwangmatige dingen. Met Mariana ging het echter minder gemakkelijk. Plotseling werd ze overweldigd door een zwaar gevoel van depressie en angstige benauwdheid. Ze kwam uit een familie waar allerlei duisternis heerste: occultisme, misbruik, verslaving en andere ellende. Ook werd duidelijk dat ze als klein meisje heel traumatische dingen had gemaakt, die ze als een zware last met zich meedroeg.
Bemoedigen
Mijn vrouw begon meteen te doen waar ze heel goed in is: bemoedigen. Maar terwijl ze dit deed, dienden zich boze geesten aan die Tanja aan het terroriseren waren. Alsof er een schakelaartje werd omgezet, veranderde die vrouw van mij voor mijn ogen van een knuffelende bemoediger in een soort drakendoder. (Je weet wel: zo’n moment waarop bewondering plaats maakt voor ontzag.) De Heilige Geest greep haar aan en ze zag vanaf dat moment precies waar ze mee te maken. Wat eerst lieve woordjes waren, was nu veranderd in een salvo bestraffingen, waarmee ze inhakte op de geestelijke belagers van Tanja. Ons gezellige etentje was veranderd in een bevrijdingsactie en Jezus had de leiding ervan in handen. Gelukkig maar. Want Hij houdt van mensen en weet precies wat Hij doet. Hij liet zien dat we nog een lager dieper mochten gaan. Er was een zuster uit Afrika bij ons. (Ik noem haar “Claire”). Een wijze vrouw die uit haar eigen land was gevlucht voor doodsgevaar en met haar eigen ogen onbeschrijflijk bloedvergieten had gezien. Ze was vrijwel de hele tijd stil geweest en had gewoon zitten kijken hoe Jezus door ons heen Mariana had bediend. En nu was het haar moment om in actie te komen.
Claire nodigde de bange en overweldigde Mariana uit om bij haar op schoot te komen zitten als een klein kind. Mariana deed het zonder te aarzelen, alsof ze bij Jezus zelf ging schuilen. Claire sloeg haar beschermende armen om Mariana heen, pakte haar handen en begon toen zachtjes te bidden. “Jezus, kom met Uw Bloed in haar bloed. Haar bloed bij Uw Bloed. Uw Bloed in haar bloed. …” En zo ging het minutenlang door. Eerst in het Nederlands en toen in Claires prachtige moedertaal, waarmee haar gebed nog meer diepgang en kracht leek te krijgen. En toen gebeurde het wonder. De lijdende Christus was merkbaar in ons midden. Hij verbond Zijn Lijden (en Zijn Leven) met dat van de lijdende Mariana. Voor onze ogen deed Zijn Bloed waar het voor bedoeld is. Mariana kwam vrij van haar demonische onderdrukkers. Ze konden haar niet meer vasthouden. De geestelijke gevangenisdeuren die haar al die jaren hadden vastgehouden gingen open. Ook de deuren waar nog diepe trauma’s achter zaten, die Mariana als klein kind had beleefd en steeds maar weer herbeleefde. Ook daar deed Jezus een groot wonder. Hij was in haar lijden en eenzaamheid gekomen. En nu was ze veilig … en vrij.
Dit kan dus zo maar gebeuren als je met elkaar gaat eten en Jezus daarbij uitnodigt.
Heb jij zo’n landingsplaats?
Meer dan ooit ben ik ervan overtuigd dat Jezus (plat gezegd) de kerken uit moet en de huizen in. Dat we Hem niet meer zoeken in programma’s, diensten en preken, maar in de persoonlijke ontmoeting met elkaar en die ene die we nog niet kennen.
De echte landingsplaatsen voor de Heilige Geest verwacht ik aan gedekte tafels waar mensen elkaar en Jezus vinden en van elkaar houden. De plek waar “Jezus-dingen” gebeuren. Niet alleen met kerst, maar het hele jaar door. Waar gelovigen samen een plaats maken, waar de Heilige Geest graag is en waar ze elkaar en hun gasten bedienen met de gaven van de Heilige Geest. Juist ook al die lijdende of dwalende mensen die nooit zo maar een kerk zullen binnenstappen.
Aan Jezus zal het niet liggen. Hij heeft alles al gereed liggen voor een intense ontmoeting met iedereen die dat wil. Maar ben jij ook bereid om de Gewonde Genezer door je heen te laten werken? Heb jij al zo’n landingsplaats aan je eettafel?
Over Arjan Hulsbergen
Arjan Hulsbergen is auteur, kerkvernieuwer en business-advocaat. Zijn missie is om de principes, aanwezigheid, liefde en kracht van God weer dicht bij de mensen te brengen en de impact van de eerste gemeente van Handelingen te vertalen naar vandaag. Hij is co-auteur van het “EXTREEM NORMAAL, Handboek voor Helden (www.extreemnormaal.nl). Zijn columns voor Revive.nl en de standpunten die hij daarbij inneemt zijn overigens geheel op eigen titel.