Afgelopen dagen heb ik veel boosheid gezien online. Politici zijn boos op een kerk in Staphorst. Christenen zijn boos op politici die vervolgens verdere maatregelen nemen. Vervolgens leidt dit weer tot meer boosheid over en weer. Ik zeg niet dat boosheid verkeerd is, in tegendeel, grote veranderingen komen vaak voort uit boosheid en verontwaardiging, wanneer het goed wordt gekanaliseerd. Dat laatste gebeurt helaas veel te vaak niet. Het is tijd voor een belangrijke oproep: “Je mag boos zijn, maar… verlies nooit je focus!”
Ik ben enorm dankbaar voor de voorbeeldige rol die kerken hebben en meestal serieus nemen. De zorgvuldigheid en het nauwe contact tussen kerkkoepels en overheid heeft ervoor gezorgd dat slechts 0,1 procent van alle besmettingen in kerken of andere religieuze instellingen hebben plaatsgevonden.
Daarvoor een dikke shout out aan alle kerken die zo hard hun best doen, wat mij betreft ook voor de kerk in Staphorst die daarin zorgvuldig besluiten heeft genomen. Je mag het eens of oneens zijn, maar laten we vertrouwen in de zorgvuldigheid en oprechtheid van al die afwegingen.
Initiatieven
Het raakt mij elke keer als ik initiatieven zie in de open lucht waar we vol passie onze God aanbidden. Het maakt mij zo blij dat steeds meer christenen hun huiskamers gebruiken om de ecclesia, de gemeente toe te rusten en aan te moedigen juist nu krachtig te staan in geloof. Misschien is dit wel een belangrijke les die wij mogen leren.
“Misschien is dit een wake up call om minder verstoppertje te spelen achter de kerkmuren. Wij zijn geroepen als ambassadeurs van Jezus, zichtbaar in de frontlinie.”
Meer Jezus in meer woonkamers, meer Jezus op de straten, meer Jezus pleinen en in de parken. Misschien is dit een wake up call om minder verstoppertje te spelen achter de kerkmuren. Wij zijn geroepen als ambassadeurs van Jezus, zichtbaar in de frontlinie.
“De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt.” (Romeinen 8:19-21)
Uit de verstopplek
Deze tekst is voor mij het bewijs dat we uit onze verstopplek mogen stappen. De hele schepping verlangt ernaar dat wij onszelf laten zien. Dat wij gaan werken alsof alles van onszelf afhangt en bidden alsof alles van God afhangt. Ik zag verschillende connecties op Facebook zich hardop afvragen waar de Daniels van deze tijd zijn.
Laat ik dit daarover zeggen, Daniel zag wat er mis was, maar hij ging niet rebelleren, hij ging op zijn knieën en vanuit een plek van totale afhankelijkheid van God de koning adviseren. Zijn wijsheid is het wapen waarmee hij het verschil kon maken, de wijsheid die God hem gaf wanneer hij bad. Dat hij uit durfde te stappen heeft de geschiedenis veranderd.
“Ik wil de Daniels daarom oproepen om op te staan. Niet uit protest, maar uit liefde en passie, als raadgever van onze gezagsdragers.”
Als wij vandaag net als Daniel uit durven te stappen schrijven ook wij daarmee de geschiedenis die wij onze kinderen zullen vertellen. Ik wil de Daniels daarom oproepen om op te staan. Niet uit protest, maar uit liefde en passie, als raadgever van onze gezagsdragers. Als brug tussen de wijsheid en openbaring van de Vader en de politici die dit zo hard nodig hebben.
“Als er geen wijze raad is, komt een volk ten val. Maar er komt verlossing door een veelheid van raadgevers” (Spreuken 11:14)
Focus
Als wij onze verantwoordelijkheid niet nemen komt de wijze raad niet terecht bij de leiders van dit land. Deze focus, dit bewustzijn, lijken we soms kwijt te zijn geraakt. Mijn hart huilt als ik zie hoeveel broers en zussen hun focus kwijtraken en vergeten die ambassadeurs van Jezus te zijn waartoe we zijn aangesteld, ook op social media.
Sommigen van ons komen er niet aan toe omdat we in boosheid blijven hangen. Anderen komen er niet aan toe omdat ze te druk bezig zijn om een tegengeluid te geven. Onze energie gaat zo in discussies die het Koninkrijk niet bouwen, onze naaste niet helpen, en onze Koning niet eren.
Hongerigen en dorstigen
Waar is het Mattheus 25 evangelie gebleven? Geven we eten aan de hongerigen? Drinken aan de dorstigen? Zorg aan de zieken? Tijd aan de eenzamen? Bemoediging aan de veroordeelden? Nemen wij onze verantwoordelijkheid voor de schepping? Dat is het getuigenis wat ik hoop te zien. Daarmee zie ik zo graag de tijdlijnen van christenen vol staan! Wat ik nu op social media lees bouwt het Koninkrijk niet. Dit, lieve mensen, is geen veroordeling maar een oproep om op te staan als ambassadeurs van Jezus. (2 Korinthe 5) Laten we onze tijd dan ook steken in hulp voor de zwakke, zorg voor de zieke, aandacht voor de eenzame en hoop voor de wereld die dat meer dan ooit nodig heeft.
“Ik kijk ernaar uit dat we op een dag samen terugkijken naar de dag dat de kerk opstond met een boodschap van hoop.”
Tot slot, deel op social media wat je doet, en hoe dit positieve impact heeft op je omgeving. Doe dit om de Vader te eren, want alleen Hem komt alle eer en lof toe. Deel het in je netwerk en moedig elkaar aan hetzelfde te doen. Ik kijk ernaar uit dat we op een dag samen terugkijken naar de dag dat de kerk opstond met een boodschap van hoop. Dat is een tegengeluid dat God eer geeft. Dat is de geschiedenis die ik mijn kinderen graag wil vertellen. Dat is de focus die ik nooit wil verliezen!
Dit artikel is geschreven door Arjen Veerman.
