Lobke van Meeuwen (39) had last van angst- en paniekaanvallen. Nu coacht ze anderen om hiermee om te gaan. “Ik heb een programma ontwikkeld dat je helpt om te gaan leven zoals God het bedoeld heeft. Ik denk dat als je tot je doel komt, angst geen grond heeft.”
“Ik had een prima leven, al veranderde veel. We verhuisden in 2011, hadden twee jonge kinderen, we verbouwden, ik veranderde van werk, deed een opleiding en werkte in een academisch ziekenhuis op de IC neonatologie. Ik ben van mezelf best perfectionistisch, met een drive dat alles meer en beter moest. Ik wilde een goede moeder zijn, een goede echtgenote, een goede werknemer, een goede student, het klussen wilde ik goed doen.
Het was zoveel dat het me op een gegeven moment benauwde. Tijdens mijn werk begon ik me opgesloten te voelen, ik werd kortademig en het zweet kon me uitbreken. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat ik weg wilde rennen, dat ik het niet meer wilde en dat het niet meer lukte.
Paniekaanvallen
Toen kreeg ik paniekaanvallen. Ik wist niet meer hoe ik het moest doen en kon alleen maar huilen. Ik heb me ziekgemeld en wilde het liefst de deken over me heen trekken, maar ik had jonge kinderen en moest wel door. M’n bed uit om m’n dochtertje naar school te brengen. Huilend ging ik naar beneden, ik wist niet meer hoe ik de dag door moest komen. Alles greep me aan, zelfs de deur uitlopen was al teveel. Ik was gewoon op. Wat mijn man toen deed – voor me bidden en naar zijn werk gaan, dat was alles – vond ik vreselijk maar was achteraf misschien het beste. Hij kon me niet helpen maar God wel. Dat voelde ik alleen niet. Ik sleepte me de dag door, van uur tot uur.
Langzaam krabbelde ik weer op, ik dwong mezelf de deur uit te gaan. Met hangen en wurgen rondde ik mijn opleiding af en ging werken, maar aan alles merkte ik dat ik niet op mijn plek zat. Ik ging van een academisch ziekenhuis naar een perifeer ziekenhuis waar ik als kinderverpleegkundige ging werken op oproepkracht. Het ging toen weer slechter, want als ambitieuze vrouw vol passie kon ik mijn ei niet kwijt. Ik had het gevoel dood te bloeden. Ik kreeg hartproblemen, door de spanning die vastzat in mijn lijf. Ik ging de hele medische molen door. Ik smeekte God ‘Help me, want ik weet het niet meer. Straks val ik dood neer en ik heb jonge kinderen’. M’n leven werd verstikt door angst en ik had het gevoel dat God nog nooit zover van me vandaag was. Ik geloofde wel dat Hij er was, maar dat Hij niet luisterde en dat maakte dat ik heel boos was op Hem. Uiteindelijk bevestigde de cardioloog dat er niks mis was met mijn hart.
Verwonderd
Mijn zus adviseerde me om psychologie te gaan studeren. Ik dacht dat dit helemaal niets voor me was, maar toen ik me erin ging verdiepen, veranderde dit. Ik startte bij de christelijke stichting Groundwork een vierjarige post-hbo. Dit is een combinatie tussen psychologie en theologie, want ik dacht: ook al voel ik God niet, ik ga wel de opleiding doen vanuit die basis.
Op een avond reed ik naar mijn ouders. Ik had altijd spanning in mijn lijf. Ik bad: Ik hoor en voel U niet, maar mag ik alstublieft een avond rust, een avond pauze van het me altijd angstig voelen. Of U moet me kracht geven, want ik weet het niet. Ik hoorde toen dat God tegen me zei: ‘Die kracht die je nodig hebt, zit al in jou.’ Toen reed ik verder, verwonderd, verward. De boodschap was: Vergeet niet wie je bent, Hij leeft in mij. Hij heeft mij gemaakt met een zelfhelend vermogen. Dat weet ik vanuit mijn verpleegkundige opleiding. We zijn zo mooi gemaakt, veel mooier dan we beseffen. Ik had die avond een heel leuke avond. Ik ben mooier en beter, dat ging ik echt beseffen.
Liefde in Zijn ogen
Tijdens de opleiding oefenden we vaak met elkaar en nodigden dan ook God en Jezus erbij uit. Tijdens een moment voelde ik echt dat Jezus er was. Hij keek me aan en ik zag alleen maar liefde in Zijn ogen. Ik zat nog in de fase dat alles maar net ging, maar toen Hij me aankeek met zoveel liefde, viel allemaal weg wat ik aan het doen was: het proberen, het pushen, het mezelf bewijzen. Toen zei Hij: ‘Lobke, ik ben ongelofelijk trots op jou’. Ik zit dit nu met tranen in mijn ogen te vertellen. Toen realiseerde ik me waar het echt om gaat: Dat Hij trots op me is. Ik hoef niet andere mensen trots te maken of naar me op laten kijken. Het gaat er in essentie om hoe God ziet dat ik ben. Dit is steeds meer gaan landen in mijn hart.
Ik ben meer gaan kijken hoe God mij in de basis heeft gemaakt, welke talenten Hij mij heeft gegeven en van daaruit gaan leven. Om mensen te helpen, ben ik een coachings- en therapiepraktijk gestart en sinds een jaar richt ik me volledig op mensen met angst- en paniekproblemen. Ik noem het bewust problemen, geen stoornis, omdat er altijd iets achter zit: trauma, bepaalde overtuigingen of patronen. Ik heb een programma ontwikkeld dat je helpt om te gaan leven zoals God het bedoeld heeft. Het kan niet anders dan dat dat het meest gezond voor ons is.
Begrip
Mijn programma bestaat uit vier stappen, waarbij je grip krijgt op je angst, leert wat er in je lijf gebeurt, kijkt naar je leefomgeving en ontdekt wie je bent zoals je bedoeld bent. Tot nu toe heb ik iedereen kunnen helpen.
Je kunt echt weer gaan leven zoals God jou heeft gemaakt. Ik denk dat als je tot je doel komt, angst geen grond heeft. Ik help bewust ook niet-christenen. Als ik merk dat ze openstaan voor God, dan deel ik wat, maar anders hoop ik dat ze vanuit de liefde die ik voor ze voel, God zien. Vorige week gaf vrouw aan die geen christen is: ‘Lobke, jij hebt zoveel begrip. Jij kijkt naar wie ik echt ben, ik hoef me niet anders voor te doen bij jou’. Dat is hoe God naar ons kijkt.”
Voor meer informatie: www.gripopangstenpaniek.nl
