Er is ooit een tijd geweest waarin 95% van de mensen in ons land naar de kerk ging. Wij konden ons toen de luxe veroorloven om over allerlei leerstellingetjes zo intens te harrewarren dat we elkaar de kerk uitschopten en kerkscheuringen de trend van de dag waren. Mijn eigen grootvader, die dominee was, was daar het slachtoffer van geweest. Intern geruzie – bijvoorbeeld over of vrouwen moeten zwijgen in onze kerken – en scheuringen zijn dodelijk voor randkerkelijken zowel als kerkelijken, laat staan dat het uitnodigend is voor nieuwkomers. Jezus’ gebed over ons als Zijn volgers was dat wij één zouden zijn, omdat de mensen DAARAAN zouden kunnen zien dat Jezus door God gezonden is (Johannes 17:21, 23). Door ‘niet één’ te zijn, is er heel veel kapot gemaakt en hebben massa’s mensen de kerk verlaten en zijn we nu in een situatie terecht gekomen waarin we – gelukkig, maar noodgedwongen – met kerken van verschillende denominaties moeten samenwerken, omdat we te klein en versplinterd zijn geworden om nog zelfstandig overeind te blijven.
Je kan dit vergelijken met het Israël onder de koningen. Als zij zelfgenoegzaam van God afdwaalden, namen de vijandige volken rondom hen gebied van hen af. Als zij nederig God gehoorzaamden, dan groeide hun gebied. En ja, soms bevochten de stammen van Israël zelfs elkaar. Wat een aanfluiting voor de toenmalige wereld was dat.
Door ruzie te maken over ondergeschikte zaken en niet één te zijn, zijn wij ongehoorzaam aan Jezus’ gebed en gebod. Daardoor is ook ons veel ‘gebied’ afgenomen.
Maar ook kunnen er dán weer discussies oplaaien over oude of nieuwe geschilpunten, zoals vrouwen in het ambt, manieren van dopen en noem maar op.”
Gelukkig ontstaan er weer allerlei samenwerkingsverbanden tussen de gedecimeerde kerken. Maar ook kunnen er dán weer discussies oplaaien over oude of nieuwe geschilpunten, zoals vrouwen in het ambt, manieren van dopen en noem maar op. En dus is het misschien toch nog eens goed om de theologische puntjes op de i te zetten over vragen zoals of vrouwen hoedjes moeten dragen in de kerk (1 Korinthe 11:1-13), lang haar moeten hebben (verzen 14-15) en moeten zwijgen (1 Korinthe 14:34) in de gemeente.
Mijn mening
Paulus maakt een duidelijk onderscheid tussen zijn eigen regels en die van de Heer. In 1 Korinthe 7 bespreekt hij huwelijk en echtscheiding. In vers 10 zegt hij: ”… beveel ik – niet ik, maar de Heere – dat…”. In vers 12 zegt hij: “… tegen de anderen zeg ik, niet de Heere…”.
Als Paulus zelf al dat onderscheid maakt, dan moeten wij dat dus ook doen. In vers 40 zegt hij nadrukkelijk “naar mijn mening”. Paulus geeft behalve geboden van de Heer dus naar eigen zeggen ook tijdgebonden regels en adviezen door.
Waarom doet hij dat? Omdat hij de Joden een Jood wil zijn en de Grieken een Griek. Hij wil alles worden voor allen, om in ieder geval enigen te redden (1 Korinthe 9:20-22).
“Geef geen aanstoot, niet aan de Joden en de Grieken, en ook niet aan de gemeente van God, zoals ik ook in alles allen behaag, door niet mijn eigen voordeel te zoeken, maar dat van velen, opdat zij behouden worden.” Zo licht hij dat nog maar een keer toe in 1 Korinthe 10:32-33. Waarom geeft Paulus zijn tijdgebonden regels? Om zich aan te passen aan de cultuur om de mensen geen aanstoot te geven.
Het zwakke geslacht
Socrates (470-399 vChr) heeft de uitdrukking ‘het zwakke geslacht’ bedacht voor vrouwen. Aristoteles (384–322 vChr) zei: “De moed van de man komt tot uiting in het bevel voeren. De moed van de vrouw in ‘t gehoorzamen”. Aristoteles meende dat vrouwen inferieur waren aan mannen en een ondergeschikte huishoudelijke rol moesten spelen.[1]
Het was in de Grieks-Romeinse wereld kennelijk ongebruikelijk voor vrouwen om publiekelijk het woord te nemen. “
Het was in de Grieks-Romeinse wereld kennelijk ongebruikelijk voor vrouwen om publiekelijk het woord te nemen. Geef dan geen aanstoot, zegt Paulus en geef vrouwen in de kerk dan ook niet publiekelijk het woord. Het is in onze samenleving echter ONgebruikelijk voor vrouwen om NIET publiekelijk het woord te nemen. Dan moeten we HETZELFDE PRINCIPE van Paulus hanteren: geef ook nu geen aanstoot en en geef vrouwen in de kerk de gelegenheid om publiekelijk het woord te nemen. Vrouwen hoeven dus niet te zwijgen in onze kerken. Op die manier mogen we hopen en bidden dat we mensen uit onze samenleving zullen behouden. Als mensen van buiten ergens over moeten struikelen, dan moet dat de Heere Jezus zelf zijn, die zij niet kunnen accepteren. Niet onze verouderde cultuurgebonden regels.
Gebed
Er is geen enkel gebod van Jezus, waarvan we kunnen zeggen dat die tijdgebonden is. We moeten ons aan de wet van Jezus houden, die samengevat is dat we God liefhebben met alles wat in ons is en onze naaste als onszelf. We moeten uiteraard niet meedoen met de zonden van onze samenleving. Maar de liefde voor onze broeders en zusters uit andere kerken, gemeenten en denominaties EN voor de mensen van onze samenleving bepaalt dat wij de voorschriften, reguleringen, adviezen, regels en meningen van Paulus zelf – voor zover hij niet de geboden van Jezus doorgeeft – in elke cultuur, samenleving en omstandigheden weer opnieuw moeten evalueren langs de maat die hijzelf al aangeeft en hanteert: geven wij hiermee aanstoot of niet, als wij eraan vast blijven houden?
Daarom zou Paulus ons vandaag adviseren, als hij ons een brief zou schrijven, om vrouwen gelijke posities te geven als mannen, want hij zei zelf toen al dat het in Christus niet van belang is of men Jood, Griek, slaaf, vrije, man of vrouw is, maar dat allen één zijn (Galaten 3:28).
Dus wat wordt het: blijven wij navolgers van verouderde Griekse filosofie, of zijn wij navolgers van de Heer? Is het zoals Jezus bidt, dat wij allen – en dus ook mannen en vrouwen – één zullen zijn, of zijn mannen toch een beetje meer één dan vrouwen?
Zo, dat moest ik even kwijt.
– – – –
Deze (on)gezouten mening is van Peter Scheele. Hij studeerde Elektrotechniek aan de TUE en theologie aan de Bijbelschool te Heverlee. Hij maakte tv-programma’s voor de EO in de jaren negentig, publiceerde boeken over evangelisatie, evolutie en recentelijk over Openbaring, Hosea en Zacharia. Hij was 23 jaar getrouwd, is nu 17 jaar gescheiden, heeft drie getrouwde kinderen en is inmiddels de trotse opa van negen kleinkinderen.
[1] Zie bijvoorbeeld https://www.grunge.com/282893/these-were-aristotles-beliefs-about-women/
Dag Peter,
Je schrijft terecht:
“Er is geen enkel gebod van Jezus, waarvan we kunnen zeggen dat die tijdgebonden is. We moeten ons aan de wet van Jezus houden, die samengevat is dat we God liefhebben met alles wat in ons is en onze naaste als onszelf”
Jezus, beter gezegd Yeshua, predikte het evangelie van het Koninkrijk, (Matth. 4:23) en de inhoud daarvan staat in de hfdst. 5,6 en 7, kortom de Torapraktijk zoals altijd al bedoeld vanaf Adam/Eva, bevestigd door Mozes en door Yeshua bovenal voorgeleefd en vervuld.
In de. hele Tora en de hele Tenach zien we 4000 jaar lang het patroon van geestelijke leiding door de man, nergens vervullen vrouwen de rol van hogepriester of priester of leviet.
Eva brengt de zonde de wereld in door niet met Adam te overleggen alvorens van de verboden vrucht te eten en daarom benoemt Paulus dat als 1e zonde, zie 1 Tim. 2:13,14 en helaas laat Adam zich dan meeslepen, verzuimt zijn taak als geestelijk leider.
De zus van Mozes doet een poging om invloed te hebben, maar dat wordt door JHWH zeer duidelijk gecorrigeerd.
Debora treedt een keer op bij gebrek aan mannen, die hun leidinggevende taak laten liggen op het politieke vlak, maar dat is het dan wel.
Kortom, mannen dienen zich te bekwamen in geestelijk leiderschap, vrouwen dienen dat te respecteren en moeten hun man er zeker op wijzen, dat hij zijn taak verzuimt in dat opzicht.
Shalom
Ben Kok (joods-chr pastor)
tora-yeshua.nl