Hij groeide op in een katholiek gezin in Brabant, maar het geloof vond Piet van Loon (rechts op de foto) nooit interessant. Hij hield zich liever bezig met wetenschap, waar tenminste bewijzen voor kunnen worden gevonden. Totdat hij in mei 2019 in een park in Almere een christen (links op de foto) tegenkwam. “Die vroeg me uit het niets: ‘Heb jij een zieke broer?’ “Die vraag liet me niet meer los, want het klopte. En hoe kon hij dat weten?”, zegt Piet van Loon. Hij vertelt hoe deze ontmoeting zijn leven veranderde.
Piet groeide op in een klein dorpje, vlakbij Eindhoven. Zijn ouders waren katholiek en Piet is daar ook gedoopt, deed Communie en ook het Vormsel. Of hij het interessant vond? “Het geloof deed mij niets. Ik hoorde wel over de Bijbel, maar ik ben nooit gelovig geweest. Als kind al dacht ik: dit is niet te bewijzen. Mensen nemen het voor waar aan, waarom doen ze dat?”
“Het geloof deed mij niets. Ik hoorde wel over de Bijbel, maar ik ben nooit gelovig geweest.”
Wetenschap
“Ik wilde altijd bewijs, anders was het onzinnig voor mij. Ik had vooral interesse in wetenschap. “Als kind las ik encyclopedieën door, van a tot z, over allemaal uiteenlopende onderwerpen. Ik wilde met zekerheid kunnen weten. Vage theorieën, zoals het geloof, vond ik niet interessant. Bijbelverhalen zag ik als verhalen van mensen, die een eigen leven zijn gaan leiden.”
Zin van het leven
“Als tiener veranderde er niet zo veel. Ik was veel bezig met hockey, lezen en dat soort dingen. Ik heb een prima jeugd gehad. Ik ging studeren in Nijmegen, en later heb ik ook in Engeland en Wales gewoond.”
“Ik ben niet het type dat veel bezig is met de zin van het leven. Ik wilde gewoon iets bereiken in het leven en me ontwikkelen als persoon. Ik was geen zelfverklaard atheïst, omdat er geen bewijs is dat God niét bestaat. Daarom had ik ook nooit de behoefte om me uit te schrijven uit de Katholieke Kerk. Ik had een open wereldbeeld, niet vastomlijnd.”
Ziekte
2019 was voor Piet een jaar met erg veel veranderingen. Op 18 maart 2019 kwam er een grote schok in zijn leven. Zijn broer bleek leukemie te hebben. “Dat was erg heftig. Ik bereidde me mentaal al voor dat ik hem los moest gaan laten.”
Ontmoeting in het park
“Een paar maanden later, op 10 mei – ik weet de datum nog precies – , zat ik in het park op een bankje. Toen kwam er een jongeman op me afgelopen, hij heette Marc-Joshua, en hij vroeg: ‘Heb jij een broer die ziek is?’ Dat was wel heel vreemd. Toen vertelde hij dat-ie het doorkreeg van de Heilige Geest en legde hij het evangelie uit.”
“Het was zo’n bizarre ervaring. Dat iemand iets over je weet, wat hij niet kan weten. Daar had ik geen logische verklaring voor. Het was een bovennatuurlijk fenomeen. Ik kende illusionisten en mediums op tv, maar ik dacht altijd dat de bovennatuurlijke wereld onzin was. Nu maakte ik het zelf mee.”
“Het was zo’n bizarre ervaring. Dat iemand iets over je weet, wat hij niet kan weten.”
Kerk
“Het heeft me wekenlang beziggehouden. Toen ik thuiskwam belde ik mijn moeder om erover te praten. Daarna ging ik verder met mijn dagelijkse leven, maar steeds tussendoor dacht ik er weer aan. Op een gegeven moment dacht ik: ik moet hier iets mee, anders blijf ik er maar over nadenken. Ik was ook wel nieuwsgierig. Toen ben ik naar de kerk van Marc-Joshua gegaan: The Journey.”
“Ik kwam bij Marc Joshua aan, op een zondag. De dienst was bij hem in huis. De mensen waren aardig en ik ben dus gebleven. Ze vroegen of ze mochten bidden voor mijn stotteren. Daar gebeurde iets heel raars. Het was de eerste keer dat ik een ‘impartation’ – gebed met handoplegging – ontving. Hoewel ik dacht dat ik er niets van zou merken, werd ik ineens erg geraakt. Ik viel op de grond en begon hevig te schudden. Ook kwam er een emotionele uitbarsting bij. Dat duurde een half uur.”
Dopen
“Toen ik naar huis ging, moest ik verwerken wat er gebeurd was. Ik snapte het niet, maar ik wilde wel vaker naar die diensten. Elke keer dat ik naar de dienst ging, gebeurde hetzelfde. Die kracht die op me viel, bleef zich maar herhalen. Toen vroeg Marc Joshua of ik me wilde laten dopen, dat heb ik uiteindelijk gedaan.”
“Ik had wel veel inwendige strijd. Omdat ik ook veel naar Derren Brown heb gekeken, en ik zag hoe die wonderlijke ervaringen ook menselijk op te roepen zijn. Maar ik kwam toch tot de conclusie dat mijn ervaringen onverklaarbaar zijn, met de kennis die er is in de natuurlijke wereld. En dat ik me moest openen voor het bovennatuurlijke fenomeen, en dat toe te laten in mijn denken.”
Maar ik kwam toch tot de conclusie dat mijn ervaringen onverklaarbaar zijn, met de kennis die er is in de natuurlijke wereld.
Hoe Piet zijn doopdienst ervaren heeft? Hij vertelt dat het minimaal zo krachtig was als tijdens de diensten. “Het was aan het strand bij Almere Poort. Daar ontving ik weer een krachtige impartation.”
Effect
Deze bovennatuurlijke ervaringen had Piet nodig, om tot de overtuiging te komen van een bovennatuurlijke God, vertelt hij. Hij merkte ook dat het effect had op zijn leven. “Ik merkte dat het sporen bij me achter liet. Elke keer dat ik een ontmoeting kreeg met God, veranderde ik. Ik besloot daarom om Jezus te omarmen. Ik ben niet meer bezig met verklaringen, maar met Hem te aanbidden.”
