Toen Mircle twee jaar oud was, is zijn moeder overleden. “Mijn broer was vier en mijn vader zat op dat moment in de gevangenis in Suriname. Drie weken lang waren we alleen in dat huis, want niemand wist dat mijn moeder was overleden. Wij konden niemand bellen.”
Alleen bij een pleeggezin
Uiteindelijk zijn ze gevonden door hun oom, en in een pleeggezin beland. “Er was niemand die de ruimte of financiële mogelijkheid had om voor ons te zorgen.” Hoewel dat pleeggezin hen veel heeft geleerd, zijn ze daar ook mentaal mishandeld. “Mijn broer moest weg toen hij twaalf was en toen was ik alleen. Als je ook al je ouders bent verloren heeft dat heel veel impact.”
Achtergehouden inkomsten
Daarna brak er geen fijne tijd aan. “Ik stond er alleen voor en mijn pleegouders voelden niet als ouders.” Toen Mircle achttien was moest ook hij uit huis. “Ik kreeg blijkbaar een wezenpensioen en daar kwam ik toen achter. Ik kreeg zelf namelijk helemaal niks omdat mijn pleegouders alles zelf hielden. Toen heb ik gezegd: ‘Dat geld is wel van mij,’ en ik heb het op mijn rekening laten zetten.” In een poging om er alsnog van te profiteren, eisten zijn pleegouders een maandelijkse huur ter hoogte van het pensioen. “Dat was een totaal van 700 euro, en dat wilden ze per maand.”
Persoonlijk toegesproken door God
Mircle werd uit huis gezet omdat hij de huur weigerde. “Toen kwam ik bij mijn neef en tante. Die hebben wel echt goed voor me gezorgd met liefde. Ze hielden ook echt van me, en ik van hen, maar ik voelde me niet thuis.” Hij zat niet op zijn plek en ging op zichzelf wonen. “Toen deed ik alles wat God heeft verboden. Denk aan feesten, uitgaan en elke dag drinken.”Afgelopen jaar ging Mircle naar de kerk omdat een vriendin van hem daarheen ging. “Daar sprak het Woord me heel erg aan. Veel dingen kwamen echt heel persoonlijk binnen. Ik zat in een grote menigte en toch voelde het alsof God rechtstreeks tot mij sprak. Dat heeft me toen echt heel veel rust gegeven.”
Getransformeerd
“Mentaal merk ik veel verschil.” laat Mircle weten. “Ik kon vaak heel erg stressen om bepaalde situaties. Het ging echt vreten aan me, en nu heb ik dat ik gewoon een moment met God kan zoeken en dat geeft me rust. Het komt altijd goed, en God zegt ook vaak dat ik me er niet zo druk om hoef te maken.” Ook de paniekaanvallen waar Mircle mee te maken heeft gehad zijn verleden tijd. “Dat is echt de grootste verandering in mijn leven.” Inmiddels leest hij drie jaar de Bijbel, maar pas sinds dit jaar gaat hij actief naar de kerk. “Ergens mis ik de mogelijkheid om dingen met mijn ouders te bespreken, maar God is daarin echt mijn vangnet. Als het fout gaat, dan heb ik nu iemand die er voor me is. Dat is iets waar ik heel lang naar op zoek ben geweest en dat heb ik nu met God, en daarom heb ik gekozen voor de doop.”