Sander Vos was voor een week naar Israël tijdens het Loofhuttenfeest. Vrijdagnacht, een paar uur voor zijn vlucht naar Nederland, liep hij nog door de straten van Tel Aviv. “Op straat was er nog niks aan de hand dus we hadden echt een goede week gehad. Er is altijd wel een soort spanning, maar uit niets bleek dat er iets te gebeuren stond.”
Geestelijke invloed
Zaterdagochtend om kwart voor vijf stond de vlucht terug naar Nederland gepland. Die kreeg echter wat vertraging. “De piloot zei dat er een storing was en dat ze de oorzaak niet konden vinden. Het zou nog even duren” Drie kwartier later vroeg Sander aan de Heer wat er aan de hand was. “Ik voelde dat ik daar weg moest en kreeg echt zo’n urgency in mijn spirit. Ik ben dingen gaan bestraffen en heel hard in tongen gaan bidden. Nog geen paar minuten later zei de kapitein dat alle documenten waren getekend en dat we gingen vertrekken.”
Er zal altijd gevochten blijven worden voor Israël. Nu laait dat op, maar er gaat nog veel meer gebeuren.
Door het oog van de naald
Om kwart voor zes vloog het vliegtuig weg, en een kwartier later werden de eerste raketten afgevuurd in Israël. “Het luchtruim werd afgesloten toen de eerste bommen binnenkwamen. We zijn net op tijd vertrokken.” In het vliegtuig zelf had niemand een idee wat er gaande was. Eenmaal geland zei de stewardess wat ze gehoord had en bracht de bemanning op de hoogte van de aanvallen op Tel Aviv, Jeruzalem en Gaza. “We zijn door het oog van de naald gekropen, maar de mensen aan boord komen allemaal net uit Israël en er zitten mensen tussen die daar een gezin hebben. De stemming sloeg in een keer om en mensen waren compleet verbaasd.”
In lijn met het Woord
Sander en zijn reisgenoten zijn op tijd vertrokken, maar hij geeft aan dat het niet om hen gaat. “Het gaat om een land dat nu in oorlog is terwijl we lange tijd niet zo’n heftige aanval hebben gehad. Geestelijk gezien is er natuurlijk heel veel aan de hand. Het staat beschreven in het Woord, maar om het van zo dichtbij bijna te hebben meegemaakt… Mijn gebed gaat echt uit naar Israël en ik bid voor de vrede van Jeruzalem.”
De profetieën moeten vervuld worden. Dat is het enige wat ik zie, en het is heel naar, maar het staat ook in het Woord
Vervulling van de profetieën
De hele wereld is voorbede aan het doen. De vijand heeft iets losgemaakt maar er is tegelijkertijd nog nooit zoveel gebed geweest als nu in de laatste 36 uur voor Israël. De profetieën liegen er niet om. “Gods hand is erop; je moet het gewoon niet aanraken en je moet er niet tegen willen vechten. Wie Israël zegent zal gezegend worden maar wie Israël vervloekt zal vervloekt worden. In het Oude Testament was dat veel duidelijker. Gideon kwam met een paar mensen en ze waren gewoon bang omdat ze zagen dat God met hen was.” Hamas heeft bij de aanval op zijn minst 700 Israëli’s gedood en meer dan 2.000 mensen verwond. Op het terrein van een muziekfestival zijn ruim 250 lichamen gevonden en er zijn meer dan 7.000 bommen afgevuurd. “De profetieën moeten vervuld worden. Dat is het enige wat ik zie, en het is heel naar, maar het staat ook in het Woord. We hebben nog steeds met mensen te maken en er zijn ook Palestijnen die wel goed zijn en geen oorlog willen.”