Van ongelovige militair naar christen. Hayo van Hulst vertelt in een video van Jubilee hoe hij als militair tot een dieptepunt kwam en hoe God hem daaruit trok. “Het diepste punt was het moment dat ik terugkwam van mijn uitzending uit Afghanistan”, vertelt hij.
“Ik kom uit een jeugd waar veel fysieke mishandeling en manipulatie aan de orde van de dag waren waardoor ik me heel klein heb gevoeld, niet gewaardeerd, ik was nooit goed genoeg. Toen ik in Afghanistan kwam, was dat de eerste keer dat ik op mezelf was. Daar ervaarde ik een vorm van vrijheid, nepvrijheid eigenlijk.
Daardoor dacht ik: wow, ik heb nu zelf controle over mijn leven. Dit ga ik niet meer uit handen geven. In die periode heb je ook veel tijd om na te denken. Ik ben toen heel destructief geworden; ik vertrouwde mensen niet meer en was alleen nog maar gericht op mezelf.”
Pijn
“De pijn die ik in het verleden had gehad, daarvan had ik gezegd: ‘Dat laat ik niet meer toe’. Dus iedereen die naar mij toekomt en mij kwaad wil doen, die krijgt het tien keer zo hard terug. Ik isoleerde mezelf eigenlijk helemaal van alle mensen om me heen.
Degene die het dichtst bij je staat, krijgt het over zijn kant heen. … Mijn vrouw was degene die alles over zich heen kreeg. Alle frustraties uit mijn kindertijd. Zij was op dat moment eigenlijk mijn enige veilige haven waar ik me kon uiten. Alleen ik dacht toen niet meer na over: wat voelt een ander?
Ik heb zoveel dingen gezegd waar de honden geen brood van lusten. Zij had wel honderd redenen om van mij te kunnen scheiden. Dat heeft mijn huwelijk niet goed gedaan.
Het ging daarna nog dieper, want toen ging ik me schuldig voelen. Er kwam een moment dat ik dacht: ik stap eruit. Ik reed toen motor en ik reed in Breda richting Roosendaal. Daar hebben ze een hele mooie grote bocht en ik dacht: als ik nou hier gewoon mijn stuur recht omdraai, dan is het klaar en heb ik nergens meer last van.”
Ongeluk
In 2016 ging Hayo nog een keer op uitzending voor het leger en raakte hij door een ongeluk zo geblesseerd dat hij bijna niet meer kon lopen. Hij had 24 uur per dag zenuwpijn en geen behandeling leek te helpen. De pijn was zo heftig, dat hij het liefst zijn benen wilde laten amputeren, maar de artsen deden dat niet, omdat hij nog genoeg bloeddoorstroom had.
“Toen was ik echt wanhopig en had ik weer zo’n moment dat ik dacht: dan hoeft het van mij niet meer. Toen ben ik thuis alles gaan regelen voor mijn gezin.
Bij defensie wilden ze dat ik naar een baan in de burgermaatschappij ging kijken. Toen ben ik de opleiding voor Sociaal Werker gaan doen en voor die opleiding moest ik stage lopen. Dat deed ik bij mij in de regio en daar kwam ik Wendy tegen.”
Open armen
Wendy begon het evangelie met Hayo te delen. “Ik raakte enthousiast en zei: ‘Kan ik zondag bij jou in de kerk komen?’” Hayo was nog nooit in een kerk geweest, maar op het moment dat hij binnenkwam in zijn rolstoel, werd hij liefdevol en warm met open armen ontvangen.
“De liefde die ik daar voelde toen ik die drempel over ging, was iets wat ik nog nooit in mijn hele leven heb meegemaakt. Toen dacht ik: oké, als dit het begin is, dan is er meer. … Het deed me wel wat.
Toen ben ik met Wendy verder in gesprek gegaan en heeft ze me meegenomen in het hele proces, totdat ik op een gegeven moment zoiets had van: wat ik nu voel, wil ik niet meer kwijt. Dit moet ik vasthouden. Het was mijn enige perspectief wat ik nog had in het leven op dat moment. Ik dacht niet eens aan mijn gezin. Van het een is het ander gekomen en binnen drie maanden was ik gedoopt.”
Het bleef niet alleen bij de bekering van Hayo. Ook in zijn gezin ging God op een bijzondere manier aan het werk. Bekijk hier Hayo’s volledige getuigenis om het getuigenis verder te horen: