Weten dat God bestaat, maar niet zeker zijn van je redding. Gelovig opgevoed, maar er thuis niet over praten. Voor een lange periode was dit de realiteit voor Karin, echter veranderde een bijzonder moment voorgoed haar leven.
Karin geeft aan een goede jeugd te hebben gehad waarin ze is opgegroeid in een gereformeerd gezin. “Ik heb altijd wel gedacht dat ik in mijn kinderhart al van God hield, er werd alleen niet veel over het geloof gepraat. Wel werd er Bijbel gelezen, gebeden en gedankt voor en na het eten. God voelde echter ver weg, zo kan ik me herinneren dat ik iedere avond hetzelfde gebedje opzegde in een soort routine. Ik had geen idee dat je ook vrij zou kunnen bidden tot God. Tot het moment dat mijn oma ziek werd toen ik ongeveer elf was en mijn vader aangaf dat ik voor haar kon bidden. Dit was een openbaring voor mij!”
Een simpele vraag
Jaren later, toen Karin 17 was, ging ze naar een koffiebar in een evangelische boekhandel, waar jonge gelovigen aan het bidden en zingen waren. Een jongen liep op haar af en vroeg: ‘Ben je gelovig?’ Ze wist niet goed wat ze moest antwoorden en zei alleen: “Ja, ik ga naar de kerk.” Dat antwoord was voor haar niet bevredigend. “Het stak mij, want ik wist dat ik geen goed antwoord had. Van binnen twijfelde ik nog aan mijn redding, ik wist niet honderd procent zeker dat ik gered was.” Op dat moment leek het alsof er een lampje ging branden en die vraag bleef nog lang in haar gedachten hangen.
Toen Karin negentien was keek ze op tv naar een aanbiddingsavond van de jongerenbeweging van de EO. Wat ze daar zag maakte indruk: “Ik zag dat die mensen niet gewoon aan het zingen waren, maar iets hadden. Ze hadden hun handen in de lucht en er was een glinstering in hun ogen.”
Ik weet nog dat ik uitriep: die hebben iets dat ik niet heb!”
Een aantal jaar later trouwde ze met Aart, die wel al wederom geboren was. Zo maakte hij soms de opmerking: ‘Weet jij niet waar dat in de Bijbel staat?’ Dan voelde ze zich weleens schuldig dat ze nog niet veel wist van het Woord. Al deze gebeurtenissen wekten het besef op dat er meer was en heeft de basis gelegd voor wat een bijzondere ontmoeting met God zou worden.
Een nieuw mens
Gek genoeg was de aanleiding van deze ontmoeting een evangelisch krantje. De kop van de krant luidde: ‘Wat is de zin van het leven?’ “Ik las het in één ruk uit, zo interessant vond ik het. Achterin het krantje stond er een zondaarsgebed dat je kon bidden om Jezus in je hart uit te nodigen. Dit wilde ik doen! Hardop begon ik het gebed te bidden en toen ik dat had gedaan, stroomde ik helemaal vol. Ik voelde vuur door mijn lichaam en de tranen rolden over mijn wangen. Toen wist ik: Jezus was in mijn hart komen wonen!
Vanaf dat moment was ik een nieuw mens, mijn perspectief veranderde volledig. Waar ik voorheen bezig was met omstandigheden om mij heen, woog nu het besef van God veel zwaarder. Toen wist ik dat God veel groter was en zag ik alles vanuit het licht. De sluiers voor mijn ogen waren weg en ik voelde dat ik nu het Koninkrijk van God binnen kon gaan!”
Eerste liefde
Volledig opgaand in haar eerste liefde dook Karin dagelijks in het Woord. Ze was zo hongerig dat ze de Bijbel bijna opat. Ze had dagelijks stille tijd en voelde de leiding van God in haar leven. Na een jaar waren de rollen zelfs omgedraaid en wist ze meer van de Bijbel dan haar man!
Wie Karin nu kent zou nooit denken dat ze ooit anders heeft geleefd dan dichtbij God. Tien jaar na haar wedergeboorte leidde God haar naar een andere gemeente, Capitol. Hier heeft ze, samen met haar man, vanaf het begin meegebouwd. Daar hebben ze geleerd om zelf liederen te schrijven en te profeteren. Vanuit Capitol zijn er nog andere groepen van gelovigen ontstaan op verschillende plekken in Zeeuws Vlaanderen. Er werd over hen geprofeteerd dat ze een zuil zijn in Gods Gemeente, iets wat haar altijd is bijgebleven.
Leven in vrijheid
Maar wat is nu het grootste verschil van voor en na haar wedergeboorte? “Het grootste verschil met voorheen is dat ik veel dichter bij God leef. Door die persoonlijke relatie kan ik vergeving ontvangen.
Wanneer ik vroeger iets fout deed liep ik vaak lang rond met een schuldgevoel. Nu weet ik dat ik het gelijk kan belijden en bij het kruis kan brengen. Hierdoor ervaar ik zoveel vrijheid!
Het valt me vaak op dat mensen zo in hun eigen denken gevangen kunnen zitten. Maar een persoonlijke relatie met Jezus maakt je vrij, waardoor je de boodschap van redding, hoop en vreugde kan overbrengen. Ik kan nu leven door Zijn liefde en dat maakt dat ik zoveel zegen en blijdschap ervaar!
Misschien zit jij vast in schuld of twijfel je nog aan je redding. In dat geval zou ik willen zeggen: durf je over te geven aan Jezus! Hij is de God van liefde en Hij staat altijd klaar met open armen. Hij wacht op jou om thuis te komen en dichtbij Zijn Hart te kruipen.“