Corine Zonnenberg (32 jaar) is teamleider Training en Toerusting binnen Youth for Christ Nederland. Ook is ze sinds kort pionierend voorganger van het Noorderlicht in Rotterdam Zuid. Ze voelde zich hiervoor geroepen nadat ze vakantiewerk deed op een niet-christelijke camping. Over haar ervaringen daar, vertelt ze meer.
Corine en haar man Maurice (33 jaar) zijn jong begonnen met vakantiewerk in de zomer. “Je probeert door je hele leven God te laten zien, maar door bewust tijd apart te zetten, moedig je jezelf aan om hier actief in te blijven.”
Beiden komen uit een ‘christelijke bubbel’ op de Biblebelt. De plek op de camping was zo verschillend van wat ze gewend waren, “het raakte ons hart: Mensen uit niet-christelijke gebieden staan daar ieder weekend en iedere zomer, jaren achter elkaar. Het is een eigen dorp, zonder kerk en zonder een besef van God. Iemand vroeg een keer verbaasd aan me of Jezus ook een persoon was. Ze kende Zijn Naam alleen als scheldwoord.”
Die camping is een duistere plek: er is veel leed en pijn. “Maar als je op zo’n donkere plek bent, lijkt het wel alsof het licht in jou feller gaat schijnen.” Als je op een plek als deze iets van God mag brengen, val je extra op.
“Je laat iets zien wat niet in woorden uit te drukken is: God biedt je echt iets wat de wereld je niet kan geven.”
“Je geeft een inkijkje in je leven”
De eerste taak in het campingwerk, is het delen van je leven. Je laat anderen meekijken in hoe je met elkaar omgaat. Dit roept vaak vragen bij de campinggasten op, waarover je met hen in gesprek kunt gaan. “Je laat iets zien wat niet in woorden uit te drukken is: God biedt je echt iets wat de wereld je niet kan geven.”
Een voorbeeld die Corine noemt, is dat van Sanne*: “We hebben heel lang met haar opgetrokken. Als je het haar zou vragen, zou ze zeggen dat ze gelooft, al is ze niet een typische christen zoals wij dat willen definiëren. Dat komt door haar achtergrond.” Een paar jaar geleden vroeg Corine haar wat er nou voor zorgde dat ze tot geloof kwam. Ze zei: ‘Ik voelde dat er iets was als ik bij jullie was. Bovendien waren jullie er altijd voor me en jullie zagen me echt: Als het niet goed met me ging was ik welkom, en jullie stuurde een kaartje toen ik slaagde voor de middelbare school. Jullie waren anders, dit deed me beseffen dat ik die God van jullie wilde leren kennen…
“We geven de mensen een inkijkje in ons gezinsleven, maar zijn ook beschikbaar voor vragen.”
De vakantie is een reflectietijd
Als campingpastor heb je ook een wat andere rol: Als mensen tot rust komen gaan ze reflecteren op hun leven. “We geven de mensen een inkijkje in ons gezinsleven, maar zijn ook beschikbaar voor vragen. Mensen delen hun levensvragen met ons: Wie ben ik? En waarom leef ik eigenlijk? Op die momenten mag je hen bevragen een zaaien.”
Corine vertelt over een campinggast waarbij ze mochten zaaien. “Tussen de zomers in was ze in een heftige situatie belandt. We wilde haar daar graag over spreken. Maar telkens als we erlangs liepen, was ze niet ‘thuis’. Op een gegeven moment hoorde we van haar buurvrouw dat ze waarschijnlijk niet zou komen deze zomer, omdat het te confronterend was.” Die avond hadden Maurice en Corine aan de andere kant van de camping een afspraak, maar de persoon was niet aanwezig… “We baden toen waar God ons wilde hebben. We moesten beiden denken aan die ene vrouw. Maar omdat haar caravan aan de andere kant van de camping stond, vonden we dat onlogisch. Toen we daar – uiteindelijk – toch naartoe liepen, bleek ze net even aanwezig te zijn om wat spulletjes op te halen die ze nodig had. We hebben die avond echt een heel goed, diep en waardevol gesprek met haar gehad.”
“Door de jaren heen leerden we dat het veel vruchtbaarder is als bidt waar je aan de slag mag gaan, en je wacht op Zijn wil.”
Je hebt dingen geleerd van het werk op de camping.
“Ja, ons christelijke jargon is voor die mensen heel vreemd. De opwekkingsnummers die we zingen roept bij hen de vraag op: ‘Waar gaat dit over?’ En als je vertelt over Johannes 3:16, hebben ze ook geen flauw idee wat de tekst betekent. De eerste keer dat ik met die vragen geconfronteerd werd, wist ik de antwoorden niet. Je moet echt terug naar de basis waar je in gelooft: Wat betekent het geloof voor mij? Waarom is Jezus gestorven?”
Iets anders wat Maurice en Corine op de camping hebben geleerd, was het aansluiten op wat God aan het doen is. “In de eerste jaren waren we vol vuur en vooral heel druk aan het werk. We trokken daarin totaal ons eigen plan. Door de jaren heen leerden we dat het veel vruchtbaarder is als bidt waar je aan de slag mag gaan, en je wacht op Zijn wil.”
Die les konden ze ook gebruiken in hun roeping naar Rotterdam: “We hebben tien jaar moeten wachten op Gods stem die ons zou sturen. Dat was veel langer als we in eerste instantie hadden gedacht en gehoopt: We hebben ons leven opgebouwd in Hardinxveld, we hebben er vrienden en onze kinderen zitten er op school. En dan is het de vraag: Luister je als God opeens wél spreekt en als je mag gaan aansluiten op wat Hij al aan het doen is?”
Ben je een jongere en wil je tijd apart zetten voor God? Meld je dan aan voor Dabar.
* De namen in dit artikel zijn geanonimiseerd.
