In zijn werk vanuit Bright Fame in the Red Light District komt Frits vrouwen tegen uit allerlei landen. Toch komen veruit de meeste vrouwen uit Roemenië. Dat geldt niet alleen voor Nederland; in heel West-Europa zie je dit en ook in landen als Turkije, Engeland en Amerika. Wat de reden hiervan is weet hij niet, maar wat hij wel weet is dat het lot van de vrouwen hem raakt en dat hij liefde heeft voor het land. Die liefde is al ver vóór zijn werk vanuit Bright Fame ontstaan.
Zo’n 34 jaar geleden zaten Frits en zijn vrouw in een kleine gemeente in Amsterdam van waaruit men regelmatig naar Roemenië toe ging. Vlak voor de Roemeense Revolutie werden zij gevraagd om ook te gaan. Deze eerste reis legde hij samen met zijn vrouw en pasgeboren dochter af in de auto met caravan van de voorganger. Vlak na de Roemeense Revolutie vertrok hij opnieuw samen met iemand uit de gemeente met een grote aanhanger met allerlei spullen voor de bevolking. Dat het land zijn hart toen al veroverd had blijkt uit de frequentie van zijn reizen: in een tijdsbestek van 1.5 tot 2 jaar is hij er toentertijd 9 keer geweest.
Teruggeleid naar Oost-Europa
Tot er een reis kwam waarop hij duidelijk ervoer dat het zijn laatste zou zijn. Het kwam niet voort uit zijn eigen wil, want hij vond het zelf erg jammer. Toch luisterde hij hiernaar en is jaren niet meer in het land geweest. In 2011, hij was inmiddels al bezig met Bright Fame, verraste God hem toen Hij door een profeet sprak dat 2012 het jaar zou zijn van Oost-Europa en dat God hem daarheen wilde brengen. Zonder eigen initiatief kwam dat al gauw op gang en werd het ook nog eens opnieuw bevestigd.
Kleinschalig werk
Sindsdien heeft hij steeds meer contacten opgedaan. ‘’Aan de ene kant heel fijn om de kleine Roma gemeentes te bezoeken en daar vanuit preventie een waarschuwend geluid te laten horen. Aan de andere kant was het wel heel kleinschalig waar we mee bezig waren. Ik vroeg me af: ‘hoe gaan we nu ooit hiervandaan Roemenië bereiken en die grote stroom van Roemeense meisjes tegenhouden?’’
European Christian Political Movement (ECPM)
Maar dan wordt hij op een van zijn terugreizen gebeld door Leo van Doesburg, directeur van de European Christian Political Movement (ECPM) in Brussel. Zijn belangstelling ging onder andere uit naar mensenhandel en prostitutie en hij nodigde Frits uit om in het Roemeense Parlement te gaan spreken voor allerlei christelijke parlementariërs, maar ook christelijke leiders.
Next Steps
Vanaf dat moment kwam er iets op gang. Meerdere mooie stappen volgden en op dit moment is hij er vanuit het Christelijk Platform Oost-Europa (CPOE) in samenwerking met het Leger des Heils, Dorcas en International Justice Mission (IJM) op gebrand om de volgende stappen te zetten. Samen vormen zij dan ook Next Steps. Zijn contactpersoon in Roemenië vanuit Bright Fame is nu ook de projectmanager van Next Steps in het land en in die hoedanigheid verantwoordelijk geworden om bekendheid te geven aan het werk van Next Steps: Cristina Minculescu.
Recente reis
Onlangs was hij weer in Roemenië. Hij blikt terug op de reis: ‘’We hebben een interview gehad voor de Roemeense christelijke vrouwenmagazine ‘Lydia’. Daarnaast hebben we 2 locaties, waaronder een safehouse, bezocht waar vrouwen die onder mensenhandel vallen een tijdje zouden kunnen verblijven. Het is altijd goed om er zelf eerst kennis mee te maken en er gevoel bij te krijgen, zodat je weet waar je de vrouwen naartoe stuurt als ze uit de prostitutie zouden stappen.’’
Andere werkmentaliteit
Eén van de dingen die Frits enorm aanspreken aan het land en wat altijd, ook deze keer weer, voor bijzondere ontmoetingen zorgt is de totaal andere werkmentaliteit: ‘’Ze kunnen met weinig middelen heel veel doen. Daar kunnen wij hier in Nederland een voorbeeld aan nemen. Wij willen altijd eerst alles voor elkaar hebben, maar daar beginnen ze gewoon. ‘We hebben het liever morgen klaar, maar als we de middelen niet hebben, dan gaat dat niet. Toch gaan we wel iets doen’. En op die manier krijgen ze het voor elkaar. Daar heb ik heel veel respect voor.’’
Aansluiten bij cultuur en tradities
De reizen zijn niet alleen belangrijk qua praktische hulp en preventie, maar Frits vindt het ook belangrijk om het land met haar cultuur en gebruiken goed te kennen voor de Roemeense vrouwen die hij hier in Nederland aantreft. Dat hij soms extra moeite doet om aan te sluiten bij bepaalde tradities is van grote waarde voor de vrouwen. ‘’Ik sprak eens een jonge vrouw van 21 jaar wiens vader overleden was en zij was nu degene die voor haar familie, waaronder een gehandicapte broer, zorgde door haar werk hier in de prostitutie. Bij ons afscheid gaf ik haar een kus op haar voorhoofd, een gebaar dat te maken heeft met respect. Ze brak en heeft enorm gehuild.’’ Het is een mooie manier om door te breken in de levens van de vrouwen.
Bij ons afscheid gaf ik haar een kus op haar voorhoofd, een gebaar dat te maken heeft met respect. Ze brak en heeft enorm gehuild.
Geen positieve ontwikkeling
In al die jaren van reizen naar Roemenië ziet Frits helaas geen positieve ontwikkeling in het land. ‘’Ja, als ik het vergelijk met het Roemenië van 1989. Toen zag je een vervallen, haast doodse stad. Nu is het een levende, bruisende stad waar veel gebeurt. Dus in dat opzicht: ja. Maar als je in de kleinere dorpjes rondom de grotere steden komt, dan zie je nog steeds hutjes. Niet in elk dorpje, maar zeker die van de Roma’s. Zij zijn en blijven achtergesteld in de maatschappij. Een baan waar de Roma een keer een papiertje voor zou hebben en meer ervaring zou nog steeds eerder naar een Roemeen gaan. Dus ze komen ook niet veel verder op die manier.’’
Als je in de kleinere dorpjes rondom de grotere steden komt, dan zie je nog steeds hutjes. Niet in elk dorpje, maar zeker die van de Roma’s. Zij zijn en blijven achtergesteld in de maatschappij.
Schrijnende leefomstandigheden
‘’Ze wonen dan met elkaar in één kleine ruimte, waarin ze overdag leven en ‘s nachts met z’n allen slapen. Ik denk dat daarin ook veel mis gaat. Als vader denkt te ‘nemen’ bij zijn vrouw waar hij vindt recht op te hebben op het gebied van seksualiteit, dan liggen de kinderen daar omheen. Als moeder dat niet zou willen, dan ‘neemt’ hij het met geweld. Dus jongens en meisjes groeien op met dat beeld. En ze komen dus niet uit de armoede. Een armoede die wij niet kennen. Ik heb daar meisjes van 14 jaar gezien die 7 à 8 maanden in verwachting waren, maar ‘s avonds wel langs de straat staan om zichzelf te prostitueren. Daar in die dorpjes ben je rijk als je kinderen naar school zouden kunnen, je een dak boven je hoofd hebt en in ieder geval 1 maaltijd per dag. En dan hebben wij commentaar op deze meisjes die als ‘gelukszoekers’ naar Nederland komen om hier achter een raam te staan, in de club te gaan werken of in de escort te zitten. Terwijl dat voor hen vaak de enige mogelijkheid is om genoeg geld te verdienen. Ik stel mezelf iedere keer weer de vraag: ‘wat zou ik in haar omstandigheden voor keuze hebben gemaakt?’’
Ik heb daar meisjes van 14 jaar gezien die 7 à 8 maanden in verwachting waren, maar ‘s avonds wel langs de straat staan om zichzelf te prostitueren. Daar in die dorpjes ben je rijk als je kinderen naar school zouden kunnen, je een dak boven je hoofd hebt en in ieder geval 1 maaltijd per dag.
Verantwoordelijk
Frits voelt zich verantwoordelijk als hij geconfronteerd wordt met deze omstandigheden: ‘’Als je deze dingen ziet, dan wil je er ook iets aan doen. Het herinnert me er telkens aan om geen oordeel te hebben, maar bereid te zijn de tweede mijl te gaan voor onze naaste. Ik geloof in het belang daarvan en dat is wat ik ook wil doen in Roemenië.’’
