Ik wil gewoon met je delen waarom ik me de afgelopen 46 jaar totaal heb onthouden van alcohol, aangezien mij deze vraag in de loop der jaren vaak is gesteld.
Tekst: Dr. Michael Brown
Zesenveertig jaar geleden, in 1971, redde de Heer me genadig van een destructief leven van, waaronder zeer ernstig drugsmisbruik en ook drankmisbruik. Vanaf die dag tot vandaag heb ik nooit meer drugs gebruikt of een slokje alcohol gedronken, behalve als wijn bij het avondmaal de enige optie was.
Geloof ik dat de Bijbel voor alle gelovigen totale onthouding vereist? Nee, dat geloof ik niet.
Geloof ik dat Jezus letterlijk water in wijn veranderde in Johannes 2, zelfs als de wijn niet zo sterk was als vandaag? Ja, ik geloof dat.
Geloof ik dat sommige christenen sommige alcoholische dranken met mate kunnen drinken zonder voor God te zondigen? Ik geloof het zeker.
Dus ik ben hier niet als iemands rechter of jury, en ik probeer ook niet iemand anders mijn overtuiging op te dringen. Ik wil gewoon met je delen waarom ik me de afgelopen 46 jaar totaal heb onthouden van alcohol, aangezien mij deze vraag in de loop der jaren vaak is gesteld.
1. Geen verlangen
Ten eerste, hoewel ik ervan hield high te worden van drugs en dronken te worden voordat ik gered werd, genoot ik niet van de smaak van alcohol. Toen ik eenmaal stopte met dronken worden, had ik helemaal geen interesse meer in drinken. Er was geen verleiding of verlangen.
Heel anders was het voor mijn vrouw Nancy, die in 1974 opnieuw werd geboren. Ze genoot erg van de smaak van alcohol en werd ook vaak dronken voordat ze gered werd. Dus voor haar bestond er geen enkele twijfel dat ze zelfs de smaak van alcohol moest vermijden toen ze met de Heer leefde. Waarom spelen met vuur? Drinken had alleen zondige uitwerkingen in haar leven.
2. Onze kerk onderwees onthouding
Ten tweede, de kerk waarin Nancy en ik tot geloof kwamen, praktiseerde totale onthouding, dus dit werd ook onze praktijk.
Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat de predikant erover onderwees in die vroege, vormende jaren. In plaats daarvan leerden we het van de andere gelovigen, van wie sommigen zware drinkers waren voordat ze ook werden gered. Ook voor hen was het heel natuurlijk om dat koord van verbondenheid met de wereld door te snijden.
3. Voorbeeldfunctie
Ten derde begon ik in 1973 op 18-jarige leeftijd te prediken, dus ik werd al snel gezien als een leider op een bepaald niveau. Wat voor voorbeeld gaf ik? Als anderen mijn voorbeeld zouden volgen, zouden ze dan geholpen of gekwetst worden?
Voor mij was dit nog een goede reden om niet ‘sociaal’ te drinken, aangezien zoveel gelovigen worstelden met drinken voordat ze gered waren, en sommigen bleven worstelen nadat ze gered waren. Waarom hen nog een struikelblok voorleggen?
4. Glijdende schaal
Ten vierde heb ik in de afgelopen decennia vaak hetzelfde trieste verhaal gehoord en het zette me stil.
Een ex-alcoholist ziet een andere broer of zus een glas wijn drinken bij het eten, of ze komen bij je thuis en zien dat je bier in je koelkast hebt staan. Ze denken dan bij zichzelf: “Nou, als het prima voor hen is, denk ik dat het ook goed voor mij is”, en ze nemen één drankje – slechts één – en worden al snel weer tot slaaf gemaakt, soms jarenlang.
Dus je vrijheid, die misschien helemaal prima is tussen jou en de Heer, zal uiteindelijk een dierbare broer of zus vernietigen.
Paulus sprak dit aan in de context van voedsel dat aan afgoden werd geofferd, maar het principe is hetzelfde: “en door uw kennis [dat wil zeggen, de wetenschap dat voedsel zelf ons niet verontreinigt] zal de zwakke broeder omkomen voor wie Christus stierf? Wanneer u zondigt aldus tegen de broeders en verwondt hun zwakke geweten, u zondigt tegen Christus. Daarom, als voedsel mijn broer doet struikelen, zal ik nooit vlees eten, althans ik zal mijn broer doen struikelen” (1 Kor. 8:11-13 ).
De les hier is dat we meer nadruk moeten leggen op het helpen van zwakkere broeders en zusters dan op het genieten van onze vrijheid.
5. Verschil in kerkculturen
Ten vijfde, ik dien in veel verschillende kerkculturen, waarvan sommige ook totale onthouding beoefenen, daarom neem ik de strengere weg als een manier van leven.
Ik heb bijvoorbeeld op 40 verschillende reizen in Italië en Engeland gediend, en bij mijn gelegenheden heb ik maaltijden gehad met andere christelijke leiders die bij hun maaltijden genieten van een glas wijn of bier.
Ik heb ze nog nooit dronken gezien, en ik heb ook niet het gevoel gehad dat ze iets verkeerd deden. Het is hun cultuur, en dit is tussen hen en God. (Als dit in strijd lijkt te zijn met mijn laatste punt, is dat niet zo. Ik deel mijn eigen raad en overtuigingen, en leg ze niet op aan anderen.)
Ik heb ook in Azië op meer dan 40 verschillende reizen gediend, meestal in India, en ik heb nog nooit een gelovige daar alcohol zien drinken, en ook niet tijdens mijn paar reizen naar Afrika.
Nogmaals, voor mijn eigen leven, zou ik in beide culturen liever op dezelfde manier leven. Op die manier, als ik ooit wordt gevraagd naar mijn persoonlijke praktijken in de strengere omgeving, kan ik zeggen dat ik helemaal nooit drink.
