Rico, die onlangs getrouwd is, groeide op onder de rook van Amsterdam, in een gezin van vier jongens. Ze gingen naar de evangelische kerk. “Daar hoorde ik het evangelie wel maar het kwam niet zo binnen. Ik snapte niet veel van de Bijbel en kon ook niet goed lezen, dus dan sta je al achter.”
Toen Rico’s ouders gingen scheiden, kwam hij in een fase dat hij erbij wilde horen in de wereld. “Ik ben de wereld ingetrokken, zoals de verloren zoon. Ik had geen idee wie mijn Vader was. Ik leefde echt voor mezelf, als een zondaar en ten diepste werd ik steeds depressiever door de leegte die ik ervoer.”
Geraakt
Ruim zeven jaar geleden werd Rico uitgenodigd voor een christelijke conferentie. Daar werd hij diep geraakt en kwam hij tot geloof. “Ik werd overtuigd in mijn hart en ervoer wat in Romeinen 5:5 staat: dat de liefde van God in onze harten is uitgestort is uitgestort door de Heilige Geest.”
Rico wist nog steeds niet heel veel, vertelt hij. “Ik wist niet wat ik moest met de Here Jezus, alleen dat Hij voor mij gestorven was.” Rico verhuisde van Rotterdam naar de Veluwe. “Een groot verschil. Ik ging door diepe dalen heen. Ik was depressief en somber. Dat kwam omdat ik aanhoudende zonden in mijn leven zag en heel weinig begreep van het volbrachte werk van Jezus Christus. In theorie wist ik dat Hij voor mijn zonde is gestorven, maar ik had het niet begrepen. Ik geloofde in de hemel, hel, dat Jezus is gestorven voor zondaars, dat je alleen door geloof behouden bent. Ik wist het wel, zei het zelfs tegen ander mensen om me heen maar kon het voor mezelf niet toepassen.
Ik kwam op zo’n dieptepunt dat ik dacht: God zal mij wel niet willen. In de Bijbel staat: streef naar heiligheid zonder welke niemand de Here zal zien. Ik dacht: goeiedag, dat red ik niet. Ik dacht dat God mij had verlaten.”
Zoekende God
Dan ontdekt Rico Gods karakter. “Jezus zegt dat Hij zoekt wie verloren is. De Bijbel spreekt over de verloren penning, de verloren zoon, het verloren schaap. Daarin zie je het hart van de Here Jezus, Hij is een zoekende God. Dat ervoer ik weer toen ik verstrikte was geraakt in leugens en depressies en het zien op mezelf. Een jongeman nodigde me uit voor het tweede jaar van de bijbelschool van HeartCry. Ik wilde dat eigenlijk niet maar ging wel naar het introductieweekend. Ik had gedacht dat ze zouden ontdekken dat ik een ‘faler’ was, een afvallige, maar ik merkte juist veel liefde en acceptatie. Een plek waar je als zondaar onder zondaars kunt zijn. Ik zag Gods zoekende liefde opnieuw en ook dat Hij tot mijn hart sprak: Het is volbracht.
Geestelijke maskers
Een aantal jaar later kwam ik een vrouw tegen. Met haar ben ik inmiddels getrouwd. Door haar kwam ik erachter dat ik heel veel vrome en geestelijke maskers op had. Ik zag mezelf als behoorlijk geestelijk, had een beeld van mezelf dat ik bij de Puriteinen of Johannes Calvijn in de buurt kwam, maar ik ontdekte dat ik dat helemaal niet was. Ik zag bij mijn vriendin een heel eenvoudige wandel met de Here Jezus.
Juist door onze diepe dalen, onze persoonlijke processen heen, ontdekte ik dat we heiligen zijn; niet omdat we zelf goed zijn, maar omdat Jezus voor ons gestorven is. Wat bracht mij geestelijk gezien tot leven? Gods zoekende liefde. Ik ben daar heel erg dankbaar voor. Ik mag inzien dat ik het niet heb en dat ik God nodig heb in mijn dagelijks leven. Je gaat inzien dat Jezus de zijnen die bij Hem horen liefheeft, dat hun namen in Zijn handen gegrfit staan, dat ze van Hem zijn en dat Hij hen tot het einde liefheeft, zoals Johannes 13:1 zegt. En al begrijp je het niet en denk je: de Bijbel zegt toch ook dit? Ga in plaats daarvan Hem aanbidden. Dank U wel dat ik in Uw handen ben, dat ik veilig ben, dat ik de Uwe ben en dat U mij liefhebt tot het einde toe.”