Bijna vijftien jaar lag voormalig verpleegkundige Marry Harthoon (44) ernstig ziek op bed vanwege een spierziekte. Ze kon niet lopen, niet rechtop zitten en niet zelf eten. God geneest haar en geeft haar een tweede leven, maar dat is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. “Ik ben eerlijk. Iedere ochtend mag ik echt nog in geloof gaan lopen.”
De genezing van Marry gaat in stappen, lees je in deel I van haar getuigenis. Door haar spierziekte die ook haar gewrichten aantast, dacht ze dat ze niet oud zou worden. “Ik had ook heel erge allergieklachten en astma. Mijn longen en neus waren verstopt en soms kon ik nauwelijks ademen. Daardoor kreeg ik paniekaanvallen. Je ligt in bed en kan geen kant op. En omdat je een spierziekte hebt en je hart en longen spieren zijn, besefte ik ook wel: oud worden doe ik niet.”
Daarover heeft Marry gesprekken met de huisarts. “We zouden gaan voor comfort, bijvoorbeeld pijnstilling en spierverslappers tegen de spierspasmes. Dat is niet goed voor je hart en longen, maar helpt wel bij het comfort. Dat soort beslissingen moest ik nemen en door mijn medische achtergrond wist ik heel goed wat er aan de hand was.”
Vergroeide voeten
Nadat de Heer ’s ochtends heel vroeg tot haar spreekt dat ze moet gaan lopen, zet ze met hulp van een vriendin de eerste stappen. “Mijn voeten waren heel erg vergroeid. Ik miste kracht en coördinatie. Dat ben ik gaan trainen. Ik wilde in dat stadium geen fysiotherapie omdat ik dan zeker wist dat ik van mijn geloof in genezing afgepraat zou worden. Fysiotherapeuten denken medisch, maar ik wilde het samendoen met de Heer. Daar heb ik bewust voor gekozen. Ik heb met niemand overleg gehad, ook niet met de revalidatiearts. Ik ben volledig op de Heer gaan vertrouwen. Continu verdiepte ik me in Zijn Woord en heb ik mijn identiteit in Hem gezocht.” Toch is er nog strijd. “’s Avonds kreeg ik negatieve gedachten. Ik was qua gezondheid eigenlijk een tikkende tijdbom en was bang dat ik ’s nachts zou overlijden. Daar kwamen ook die paniekaanvallen vandaan.”
Ondanks de stapjes vooruit, gebruikt Marry nog steeds een sonde voor haar voedsel en medicatie. “Bij de sonde was er door nalatigheid van het ziekenhuis een grote wond ontstaan, tot aan mijn maag. Ik kon op den duur weer gewoon eten en gebruikte de sonde alleen nog voor mijn medicatie. Op een dag ontstonden er problemen rond het wisselen van de sonde. Er kwam altijd een vast iemand vanwege die grote wond, maar dit keer kwam diegene niet opdagen. Er stond ineens een jong meisje volgens mijn bed. Ze zag de wond en zei: ‘Ja, ja, dit is wel anders dan het protocol, ik mag niet zomaar een sonde vervangen. Dat moet in het ziekenhuis gebeuren’.”
“God heeft zo zijn macht en kracht laten zien.”
“Ik zag mezelf alweer in de ambulance liggen en zei: ‘Ga maar weg, ik doe het zelf wel. Als ik het bij een ander kan, kan ik het ook bij mezelf.’ Toen ik de sonde gewisseld had, zei ik tegen mijn vriendin Marleen – een zendeling in Ghana – over drie maanden ga ik mijn sonde niet meer verwisselen, dan gaat’ie er definitief uit.’ Toen vroeg ze: ‘Waarom over drie maanden?’ Ze vroeg dat niet om te confronteren en ik wist meteen dat de Heer dit aan haar doorgaf. Tegen de zorgmedewerkers zei ik: ‘Vanaf vandaag neem ik mijn medicatie oraal. Toen dat goed ging, kon de sonde er de volgende dag uit. Ik stuurde een foto naar Marleen en appte ‘Hij is eruit!’
Met een wattenstokje meet Marry hoe diep de wond van de sonde is en bad: ‘Heer, maak de wond dicht. Als U wilt dat ik ga staan, dan gaat die wond ook dicht.’ De Heer zei toen: ‘Ja, alleen gaat dat op mijn manier, niet op jouw voorwaardes’.
In april 2022 is Marry begonnen met lopen en in november ziet ze in bed ineens een stuk gaas dat uit de wond steekt. Ze probeert het terug te duwen, maar dit lukt niet. Ook de zorg krijgt het niet voor elkaar. De wond is ineens veel minder diep. “God heeft zo zijn macht en kracht laten zien.”
Duistere krachten
Dat ziet ze ook bij het stoppen met de pijnstiller Fentanyl, een middel dat zwaarder is dan morfine. “Nu weet ik dat dat een open deur is voor de duisternis, omdat het geestverruimend is, je ervan kunt gaan hallucineren en het verslavend is. Daarom heb ik hulp gevraagd bij Stichting De Hoop. Stoppen kon niet zomaar, kreeg ik te horen. De huisarts zei hetzelfde.”
“Een christelijke kennis die mij in het verpleeghuis wilde hebben, waar ik erg kwaad over was, zei dat hij voor bevrijding wilde bidden. Hij voelde dat er duistere machten aan het werk waren en zelf voelde ik de paniek ook heel erg toeslaan. Hij zei: ‘Marry, ik kan het niet wegsturen, want je gebruikt het nog’. Ik zei: ‘En als ik vandaag stop?’ Nee, dat kon niet, dat moest volgens hem in overleg met de arts. ‘Nee’, zei ik. ‘Ik overleg maar met een Iemand.’ Vanaf dat moment heb ik niet meer gebruikt. Ik kreeg hierdoor heel erg last van onrustige benen en kon niet stilliggen. Ook kon ik niet slapen. In de derde nacht was ik zo gefrustreerd, ik heb de Heer voor vanalles en nog wat uitgemaakt. ‘U kunt mij met een vingerknip in slaap krijgen, waar bent U nou?’”
Liefde en geduld
“In de ochtend belde ik een hulplijn voor het stoppen met medicatie. ‘Hoe lang gebruikt u, mevrouw? Tien jaar? Wat klinkt u helder! U bent niet aan het spugen en heeft geen deliriums (een toestand van geestelijke verwardheid, red.)?’ Het bleek dat ik bijna geen afkickverschijnselen had, behalve onrustige benen en slapeloosheid. De persoon aan de telefoon was zo overdonderd, die had dit nog nooit meegemaakt. Ik legde de hoorn erop en begon meteen God te danken en mijn ongeduld te belijden. De Heer heeft heel veel liefde en geduld gehad met mij. Hij zei: ‘Marry, doe je ogen eens open.’ Ik had mijn ogen open. Ineens zie ik een persoon op mijn bed zitten en ik hoorde Hem zeggen: ‘Jij gilde naar boven ‘Waar ben je nou?’ maar Ik zat hier.’ Dat is Zijn goedheid, dat is Zijn trouw. Hij had allang kunnen zeggen: ‘Je bent zo lelijk tegen me geweest, mijn genade houdt hier op’, maar keer op keer vergeeft Hij, is Hij trouw. Dat is Zijn liefde.”
Marry loopt met een rollator en na veel oefenen gaat ze over op krukken. In september vorig jaar bezoekt ze een conferentie van Frontrunners in Goes. “Ik ben de tweede avond zonder krukken gegaan, in geloof. Ik zag laatst het filmpje terug waarin je mij ziet lopen en de tranen liepen over mijn gezicht. Hoe kon ik me zo voortbewegen? Je ziet dat ik letterlijk op de toppen van mijn tenen loop, mijn voeten waren helemaal vergroeid. Op de derde dag van de conferentie moest je iets doen wat je niet kon doen. Ik probeerde te rennen, maar gaf na twee rondjes op. En ik was niet genezen. Dat was best wel even een teleurstelling, want je doet iets wat je niet kan in de verwachting dat je geneest. De volgende dag vroeg ik: ‘Heer, waarom dan?’ Hij zei: ‘Jij gaf op. Jij besloot: ik ben niet genezen. Jij bent gestopt met rondjes rennen. Jij ging voelen in plaats van geloven.’ ‘Ja Heer, dat is waar’, erkende ik.
@frontrunners_ministries God wil vandaag nog steeds genezen, zoals Hij altijd heeft gedaan. Zijn liefde en kracht zijn onveranderlijk! ✨ ‘Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en tot in eeuwigheid.’ – Hebreeën 13:8 🙌🙏 #lifechanging #jesus#jesuslovesyou #church #christiantiktok #christians #testimonytime #kerk #genezing #healingtiktok #healingjourney #God #godisgoodallthetime ♬ origineel geluid – Frontrunners_Ministries
Achterop een motor
Een maand later vertrok ik naar mijn vriendin Marleen, de zendeling uit Ghana. “Ik zou gaan voor een maand maar ben acht maanden gebleven, tot juni van dit jaar. In Ghana kon ik voor het eerst weer achterop een motor zitten, wat een verandering was dat! Jarenlang had ik niet kunnen zitten, omdat ik geen balans had in mijn romp.”
Langzamerhand gaat Marry beter lopen. “Mijn linkervoet stond al plat op de grond, mijn rechtervoet was al rechter geworden en ik denk dat ik de grond af en toe voelde als ik bewust liep. Voor de rest stond ik nog hoog op mijn voeten. Toen ben ik samen met mijn zus naar de Greater Power Conference in Drachten van Frontrunners gegaan, om geloof op te bouwen. Daar zijn ook heel mooie dingen gebeurd. Ik was net drie dagen terug uit Ghana, maar voelde me doelloos. Ik vroeg me af: ‘Heer, wat doe ik hier? Ik ben blij om m’n familie te zien, maar wat is mijn doel? Ik wil naar het buitenland.’ God is heel duidelijk gaan spreken dat Hij me roept om fulltime voor Hem te gaan werken – en dat had Hij al eerder gedaan. God zei dat Hij me nog een poosje in Nederland wil houden. Koppig als ik ben heb ik gezegd: ‘Heer, dit hoor ik niet’. Waarop God zei: ‘De Heer is geduldig, hoor’. Daar ben ik inderdaad het levende bewijs van.”
Rennen
’s Avonds was er weer een dienst in Drachten. “Ik dacht: Ik laat niet meer voor me bidden. Ik weet dat ik genezen ben. Nee, het is fysiek nog niet honderd procent zichtbaar maar dat komt. Ik ben er nog niet helemaal klaar voor. Het ligt niet aan God, Hij heeft me al genezen. Er kwam vanaf het podium een oproep voor mensen met ongelijke benen – m’n zus stootte me aan – en toen een voor mensen die problemen hebben met lopen. Het was een algemeen gebed, zonder handoplegging. Ik ging uit mijn rij. Van het gebed heb ik niks gehoord, ik weet er niks meer van, maar de Heer raakte me zo aan dat ik ben gaan rennen. Er is een filmpje van gemaakt en daarop reageer ik heel emotioneel, ik wist niet wat er gebeurde. Ik was ook buiten adem, want mijn conditie was natuurlijk nul komma nul procent.”
Ondanks het wonder, is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. “Ik ben eerlijk. Iedere ochtend mag ik echt nog in geloof gaan lopen, want iedere ochtend zeggen m’n spieren: wij zijn te kort. Maar dat weiger ik, ik ben koppig. Eer ik bij de kledingkast sta, staan mijn voeten weer plat op de grond. Ja, m’n spieren trekken nog heel erg in mijn achterbenen. Inmiddels ben ik met de fysio bezig om ze te trainen. Het is soms een uitdaging. Ik vraag dan: ‘Waarom duurt het zo lang, Heer, zit er nog iets in de weg, waarom kan ik het niet pakken?’ En iedere keer kom ik weer uit op volharding. Ik heb deze tijd heel erg nodig gehad om mijn geloof te bouwen.”
Geloof voor stukjes
“Ook in Ghana was ik boos: ‘Waarom duurt zo lang, ik weet dat U me roept. Ik wil aan de slag! Waarom geneest u mij in stukjes? Gods antwoord was: ‘Omdat je geloof hebt voor stukjes’. En dat was helemaal niet verwijtend, maar een: ‘Marry, Ik ben zo genadig. Ik ga mee met jou, ik overdonder je niet, ga niet over je grenzen heen’.”
In Ghana krijgt Marry ook een visioen. “Ik zat aan de voeten van de Heer en was heel erg aan het huilen om de puinhoop die ik ervan gemaakt had. Ik durfde niet naar boven te kijken, bang voor Zijn reactie, bang voor straf. Omdat er niets gebeurde, keek ik op den duur toch omhoog. In plaats van met een wijzend vingertje of met een hand om te slaan, stond Hij met Zijn armen wijd om me te omhelzen. Ik zag de littekens in zijn handen. Hij zei toen: ‘Marry, Ik heb alles gegeven. Wanneer vergeef je jezelf en stop je in je oude identiteit te leven?’ Dat zijn momenten dat je ervaart dat Hij zo liefdevol en geduldig is. En op mijn genezingspad heb ik die liefde en geduld absoluut ervaren, maar dan toont Hij het weer en spreekt nog een keer en bevestigt opnieuw: ‘Je bent goed genoeg. Ja, je hebt er een puinhoop van gemaakt maar daarom ben Ik aan het kruis gegaan’.”
Groeien
“Ik wil ook gewoon eerlijk zijn. Op elk gebied waar ik genezing ontvangen heb, heeft satan geprobeerd me aan het twijfelen te brengen. En was ik in een klap genezen, dan had hij me te pakken gehad. Dan had ik nooit het geloof kunnen bouwen zoals ik dat nu heb. Ik heb nu tijd om podcasts te luisteren, de Bijbel en andere boeken te lezen. Ik probeer zoveel mogelijk tijd door te brengen met de Heer. En hoewel er steeds meer activiteiten in mijn dag komen, zie ik ook zo duidelijk dat de Heer zegt: ‘Marry, deze tijd mag je gebruiken om te groeien’.”
Voor haar genezing was Marry opstandig en gefrustreerd. “Als ik nu denk aan hoe boos en lelijk ik deed, hoeveel mensen ik in die periode m’n huis uitgejaagd heb, dan schaam ik me. Maar God is goed, Hij pakt het totale pakketje aan en verandert ook mijn gedrag. Ik ben een stuk geduldiger.” Ook Marry’s relaties verbeteren. “De band met mijn zus is sterker geworden en de relatie met mijn moeder is verbeterd. Ze heeft drie jaar lang voor mij gezorgd en dat deed onze relatie geen goed. En ik heb contact opgenomen met mijn vader, die ik al tweeëndertig jaar niet had gezien. Dat was ook heel bijzonder.” Marry is ook dankbaar voor de twee goede vriendinnen, die trouw bleven, ondanks haar gedrag. “Een nam nooit een zorgtaak op zich omdat ze te ver weg woonde, de ander heeft mijn gedrag geslikt. Het is eigenlijk een wonder dat ik nog vriendschappen heb, eerlijk gezegd.”
Voorbeeld
De reacties die ze krijgt na haar genezing, zijn niet alleen positief. “Mensen zeggen: ‘Je bent nooit ziek geweest’, ook in mijn Zeeuwse dorp. Het is natuurlijk ook makkelijker om te zeggen dat het niet is geweest, dan erkennen dat er een God is of dat je een verkeerd beeld van Hem hebt. Ik woon in een strengglovig dorp en ben daar een voorbeeld van Zijn liefde en genade, want verdiend had ik het niet.”
Genezing blijft voor sommige christenen ingewikkeld. Welk advies zou Marry hen geven? “Ga onderwijs luisteren waarin genezing normaal is en ga lezen wat de Bijbel zegt. Ga erover bidden, eventueel bidden en vasten, en dan gaat de Heer spreken. Je zult zien dat de ziekte al door Jezus gedragen is. Ik was eens aan het bidden en ik werd toen zo geraakt en zei: Heer, wat is er erg dat zoveel mensen – onder wie eerst ik – zeggen: ‘Dank U wel dat U gestorven bent voor mijn zonden, maar dat Uw rug kapot geslagen is voor mijn genezing, dat hoeft voor mij niet, sorry. Ik weet niet wat ik daarmee aan moet’. En je zet het aan de kant. Hoe verdrietig is dat. Hoe pijnlijk moet dat voor God zijn? Ik zeg niet dat Hij er boos om is, nee, Hij huilt erom, want Hij wil zoveel meer geven.”
God heeft Marry een nieuw leven gegeven. Een tweede leven, zoals ze het zelf ziet. Haar lichamelijke genezing is nog niet eens het grootste cadeau, vertelt ze. “Ja, ik ben heel dankbaar voor mijn genezing, maar mijn geestelijke genezing én met relatie met de Heer zijn nog zoveel groter en mooier. En ik vind het zo genadig dat je niet hoeft te kiezen.”
Lees ook deel 1 van Marry’s getuigenis: Vijftien jaar in bed door spierziekte, nu loopt Marry weer: “Ik werd kwaad toen iemand zei dat God geneest”
